"DOTKNIĘCIE NIEZNANEGO"

Doty­chczas o tej his­torii wiedzi­ała tylko moja najbliższa rodz­ina. Zdarzyło się to kilka lat temu, dokład­nie 21 listopada 2007 r., a ja miałam wów­czas 32 lata. Było kilka minut po 22. Poszłam nalać wody do wanny, a gdy już położyłam się w niej i odprężyłam, przed moimi oczami (otwartymi) pojawił się nagle obraz…

W 1985 r. byłam w odwiedz­i­nach z pię­cioipółlet­nim wów­czas synem oraz mamą u mojej ciotki (ciotecznej babki). Rodz­inę tę spotkała w okre­sie dwóch lat seria nieszczęść – zmarło w niej trzech mężczyzn: mąż mojej ciotki, jej syn i zięć.

Mam obec­nie 72 lata i nie potrafię doszukać się dnia, w którym nie myślałbym o TYM. To tak, jakby czas – ów czyn­nik wymusza­jący kole­jność zdarzeń – zatoczył krąg i zatrzy­mał się przy mnie. Tysiące godzin rozmyślałem o incy­den­cie, którego byłem świad­kiem razem z moimi ówczes­nymi kolegami.

Wyobraź­cie sobie sytu­ację niedorzeczną, irracjon­alną, niemożliwą i prz­er­aża­jącą. Widzi­cie coś, czego w żaden sposób nie jesteś­cie w stanie log­icznie wytłu­maczyć. A teraz pomyśl­cie jak to może wyglą­dać z per­spek­tywy dwulet­niego chłopca, który nawet nie potrafi dobrze chodzić.

Sztalugi to opowieść o przeży­ci­ach ze śmierci klin­icznej znanej malarki i ezoteryczki Alicji Ziętek. Relacja ukazała się w książce Pol­skie życie po życiu, której autor, Marek Rymuszko, zebrał kilka­dziesiąt relacji ludzi, którzy na chwilę znaleźli się po tamtej stronie…

Pier­wsza his­to­ria, o jakiej chcę opowiedzieć, wydarzyła się niedawno – jakieś sie­dem lat temu. Mieszkaliśmy w zwykłym bloku na spoko­jnym osiedlu, na prze­dostat­nim z czterech pięter. Każda klatka schodowa posi­adała domo­fon, którym można było otworzyć drzwi wejś­ciowe. Jeśli ktoś miał klucz, mógł wejść na klatkę. Pon­adto na każdym piętrze zain­stalowano fotokomórkę reagu­jącą na każdy, najm­niejszy nawet ruch włącze­niem światła. Szczegóły te są bardzo ważne…

Ponieważ w rubryce Dotknię­cie Niez­nanego są cza­sem zamieszczane relacje osób doty­czące ich niezwykłych uzdrowień, postanow­iłem i ja opisać swój przy­padek. Otóż swego czasu drukowal­iś­cie w NŚ ogłoszenia Fun­dacji „Świado­mość Ziemi”. Zain­tere­sowało mnie to i zadz­woniłem tam, zamaw­ia­jąc znaczki uzdraw­ia­jące oraz książkę. Gdy ją otrzy­małem pocztą, przeczy­tałem, przyjąłem do wiado­mości i odłożyłem na półkę. Jakiś czas potem dostałem zapale­nia wyrostka robaczkowego. Tak się złożyło, że tego dnia byłem sam (jestem rol­nikiem, a żona i syn wów­czas wyjechali).