WYBORY PREZYDENCKIE

Każ­de wybo­ry par­la­men­tar­ne i pre­zy­denc­kie decy­du­ją o przy­szło­ści naro­du. W warun­kach ogól­no­świa­to­wej kon­ku­ren­cji, odra­dza­nia się nie­bez­piecz­nych ten­den­cji (popu­lizm, skraj­ne pra­wi­co­we odstęp­stwa od demo­kra­cji, nacjo­na­lizm i tota­li­tar­ne cią­go­ty), zagro­że­nia kli­ma­tycz­ne, nie­zwy­kle waż­ne sta­ją się cechy oso­bo­wo­ści, kom­pe­ten­cje, doświad­cze­nie oraz uzna­wa­na hie­rar­chia war­to­ści osób spra­wu­ją­cych naj­wyż­sze funk­cje pań­stwo­we. To oni kie­ru­ją całą sfe­rą życia spo­łecz­ne­go podej­mu­jąc decy­zje, któ­re słu­żą naro­do­wi albo bar­dziej oso­bi­stym lub par­ty­ku­lar­nym inte­re­som par­tii rzą­dzą­cej. Nie­zwy­kle istot­ne jest, jakie moty­wy i posta­wy repre­zen­tu­ją ludzie wła­dzy na każ­dym szcze­blu admi­ni­stra­cji. Cha­rak­te­ry­sty­kę tych osób i para­me­try, jaki­mi powi­nien cecho­wać się pre­zy­dent, oraz sys­tem war­to­ścio­wa­nia par­tii poli­tycz­nych i kan­dy­da­tów na pre­zy­den­ta przed­sta­wi­łem w wie­lo­wąt­ko­wym arty­ku­le Kto nami rzą­dzi opu­bli­ko­wa­nym w nume­rze 10/2017 Nie­zna­ne­go Świa­ta.

Poli­ty­ka jest bar­dziej lub mniej brud­na, a two­rzą ją ludzie w niej uczest­ni­czą­cy. W cza­sie kam­pa­nii wybor­czych jeste­śmy świad­ka­mi prze­ści­ga­nia się w pre­zen­to­wa­niu tzw. kieł­ba­sy pro­gra­mo­wej, co nie­ko­niecz­nie spraw­dza się po wybo­rach. Dopie­ro wte­dy praw­da wycho­dzi na wierzch. Kłam­stwo, mani­pu­la­cja, żądza wła­dzy, chci­wość, nie­uczci­wa reto­ry­ka i zmie­nia­nie zna­cze­nia pojęć, hipo­kry­zja i obłu­da, brak zasad moral­nych, sto­so­wa­nie zasa­dy cel uświę­ca środ­ki – to powszech­ne grze­chy wie­lu poli­ty­ków. Moty­wa­cje i przy­ję­te nor­my postę­po­wa­nia słu­żą czę­sto utrzy­ma­niu wła­dzy i przy­wi­le­jów, nie­rzad­ko kosz­tem spo­łe­czeń­stwa. Sym­bio­za tro­nu i ołta­rza jest coraz bar­dziej czy­tel­na i odra­ża­ją­ca. Fał­szy­wa poboż­ność sta­je się przy­kryw­ką dla praw­dzi­wych skłon­no­ści, sen­ty­men­tów i zamia­rów. Kłam­li­wa pro­pa­gan­da żeru­je na nie­wie­dzy i ludz­kiej naiw­no­ści, pod­sy­ca­jąc wza­jem­ne ani­mo­zje i podzia­ły. Praw­da i spra­wie­dli­wość sta­je się popu­li­stycz­nym slo­ga­nem, prze­bie­głym wytry­chem słu­żą­cym prze­ję­ciu władzy.

PRZECZYTAJ TAKŻE

WOW! Jesteś WWO?

Duch Taty

W tej sytu­acji do kie­ro­wa­nia Pań­stwem potrze­ba nam przy­wódz­twa a nie poli­ty­ki, męża sta­nu, dla któ­re­go dobro naro­du jest naczel­ną dewi­zą, a nie poli­ty­ka sta­ją­ce­go się mario­net­ką par­tii spra­wu­ją­cej wła­dzę. Dla­te­go spra­wą nad­rzęd­ną oka­zu­je się umie­jęt­ność odróż­nie­nia jed­ne­go od dru­gie­go, a naj­lep­szym narzę­dziem słu­żą­cym temu jest PRAWDA, a więc zdol­ność roz­róż­nia­nia praw­dy od fał­szu i pozna­nia praw­dzi­wej WARTOŚCI kan­dy­da­ta na pre­zy­den­ta. Jako gło­wa Pań­stwa powi­nien on inspi­ro­wać wszel­kie­go rodza­ju dobro, a sam być przy­kła­dem uczci­wo­ści, moral­no­ści i mądro­ści. Wia­ry­god­nym narzę­dziem do takie­go roz­po­zna­nia nie są son­da­że ska­żo­ne subiek­ty­wi­zmem, lecz albo testy kine­zjo­lo­gicz­ne, słu­żą­ce tak­że do kali­bra­cji pozio­mu świa­do­mo­ści pra­wie wszyst­kie­go (D. Haw­kins – Praw­da czy fałsz), albo wglą­dy ducho­we, bo tyl­ko świat ducho­wy a nie ludz­ki umysł (ego) zna praw­dę doty­czą­cą prze­szło­ści, teraź­niej­szo­ści i przy­szło­ści. Oka­zu­je się, że roz­wój duszy jest uni­wer­sal­ną mia­rą war­to­ści czło­wie­ka, nie­za­leż­nie od peł­nio­nej przez nie­go funk­cji, a ducho­wość jest waż­niej­sza od reli­gii. Powin­ni­śmy bowiem szu­kać Boga w sobie, a nie na zewnątrz poprzez pośred­ni­ków. Moż­na poziom war­to­ści okre­ślić licz­bo­wo i wg tego uznać czy kan­dy­dat na pre­zy­den­ta zasłu­gu­je na mia­no męża sta­nu. Taki­mi w histo­rii byli m.in. pre­zy­dent A. Lin­coln – war­tość jako przy­wód­cy 92%, M. Gan­dhi – 94%, W. Chur­chill – 89%, N. Man­de­la – 90%, a w Pol­sce np. T. Kościusz­ko – 91% i J. Pił­sud­ski – 93%. I. Pade­rew­ski – 91%.

Tym­cza­sem war­tość nie­któ­rych osób aktu­al­nie ubie­ga­ją­cych się o urząd Pre­zy­den­ta RP jest żenu­ją­co niska i wyno­si: K. Sta­now­ski – 28%, M. Woch – 40%, W. Papis – 43%, M. Jaku­biak – 47%, K. Nawroc­ki – 48%. War­tość pozo­sta­łych kan­dy­da­tów jako mężów sta­nu kla­sy­fi­ku­je się na pozio­mie: M. Maciak – 60%, W. Lewic­ki – 61%, S. Ment­zen – 63%, M. Bie­jat – 64%, G. Braun – 65%, A. Zand­berg – 67%, Sz. Hołow­nia – 70%, R. Trza­skow­ski – 75% (przed zło­że­niem wnio­sku do Sądu Rejo­no­we­go o roz­wią­za­nie Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Nie­za­leż­nych Leka­rzy i Naukow­ców – 78%). Ci wszy­scy kan­dy­da­ci na pre­zy­den­ta wyraź­nie odsta­ją od PRAWDZIWYCH przy­wód­ców, a więc będzie­my wybie­rać więk­sze lub mniej­sze zło, zaś wizja Pol­ski jako przy­kła­du dla innych naro­dów wciąż odda­la się.

Wło­dzi­mierz Borzęcki