Antygrawitacja (cz. II)

Do czego zatem doszli pracach nad nią naziści? W zachowanych dokumentach mowa o projekcie rozstrzygającym wojnę, w ramach którego opracowano Dzwon (die Glocke) – urządzenie antygrawitacyjne służące jako napęd niemieckiego UFO

Jak pisze Igor Wit­kow­ski, potwier­dzi­ła się przede wszyst­kim rola prof. Ger­la­cha w pra­cach nad szcze­gól­nym rodza­jem wirów pla­zmy rtę­cio­wej i gene­ro­wa­niem przez nie gra­wi­ta­cji. Potwier­dzi­ła się też rola Insty­tu­tu Badaw­cze­go kon­cer­nu AEG, któ­ry peł­nił w tych pra­cach wio­dą­cą rolę. Mowa jest o wyko­rzy­sty­wa­niu bar­dzo wyso­kie­go napię­cia w pro­jek­cie roz­strzy­ga­ją­cym woj­nę. Ame­ry­kań­skie doku­men­ty wzmian­ku­ją pra­cow­ni­ka labo­ra­to­riów AEG zaj­mu­ją­ce­go się napę­dem opar­tym o wiry pla­zmy i mają­cym zwią­zek z gra­wi­ta­cją. Z kolei w obszer­nym rapor­cie wywia­dow­czym zamiesz­czo­no cały opis urzą­dze­nia skon­stru­owa­ne­go przez Niem­ców, któ­re Bry­tyj­czy­cy prze­ję­li po woj­nie i testo­wa­li w swo­im kra­ju. Urzą­dze­nie było spraw­ne i sku­tecz­nie dzia­ła­ło jak gene­ra­tor Cole­ra czer­pią­cy ener­gię elek­trycz­ną z kwan­to­wych fluk­tu­acji próż­ni (z prze­strze­ni). W rapor­cie tym moż­na prze­czy­tać tak­że, iż Niem­cy zda­wa­li sobie spra­wę, że nie jest to per­pe­tu­um mobi­le. Nazy­wa­li ją Rau­me­ner­gie, czy­li ener­gia prze­strze­ni. W doku­men­ta­cji doty­czą­cej nie­ja­kie­go Rich­te­ra i Insty­tu­tu Badaw­cze­go AEG wprost napi­sa­no, że bada­ne przez nich urzą­dze­nie dzia­ła­ją­ce na zasa­dzie wirów pla­zmy gene­ro­wa­ło prąd elek­trycz­ny – elek­tro­ny, któ­rych źró­dła nigdy nie uda­ło się usta­lić, a więc nie tyl­ko gene­ra­tor Cole­ra, ale tak­że sam napęd (tj. Dzwon) pro­du­ko­wał tajem­ni­czą energię.

Co na temat antygrawitacji mówi najnowsza nauka?

W krę­gach scep­ty­ków funk­cjo­nu­je prze­świad­cze­nie, że zja­wi­skiem UFO zaj­mu­ją się ludzie o wybu­ja­łej fan­ta­zji, a samo zagad­nie­nie zasłu­gu­je na mia­no teo­rii spi­sko­wej. Przyj­rzyj­my się więc przed­sta­wi­cie­lom kil­ka­set osób z orga­ni­za­cji Mutu­al UFO Network (MUFON). To sto­wa­rzy­sze­nie, któ­re za cel posta­wi­ło sobie pod­nie­sie­nie dys­ku­sji o UFO do pozio­mu nauko­we­go. Zało­żo­no je w 1969 r. w USA jako Midwest UFO Network, a po uzy­ska­niu świa­to­we­go zasię­gu przy­ję­ło nazwę MUFON. Pierw­szym dyrek­to­rem został Allen Utke – pro­fe­sor nad­zwy­czaj­ny che­mii z Uni­wer­sy­te­tu Sta­no­we­go Wiscon­sin. MUFON ma też sek­cję środ­ko­wo­eu­ro­pej­ską MUFON CES (MUFON Cen­tral Euro­pe Sec­tion). Skła­da się ona z ok. 70 człon­ków, z cze­go bli­sko 50 to naukow­cy i inży­nie­ro­wie z uni­wer­sy­te­tów, insty­tu­tów i prze­my­słu lot­ni­cze­go. Orga­ni­za­cja ma sie­dzi­bę w Monachium. 

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy Saturn i Neptun swe szlaki krzyżują

Gwiezdna ciąża

Naj­cie­kaw­sze pra­ce z punk­tu widze­nia ufo­lo­gii powsta­ły w ramach MUFON CES pod koniec ub. stu­le­cia. Naukow­cy zrze­sze­ni w tej orga­ni­za­cji pra­co­wa­li nad róż­ny­mi pro­ble­ma­mi fizy­ki aby wyja­śnić natu­rę zja­wi­ska UFO. Byli to m.in. fizyk Illo­brand von Ludwi­ger – zało­ży­ciel MUFON CES czy Hen­ry C. Mon­tieth – Ame­ry­ka­nin, któ­ry uzy­skał dok­to­rat na Uni­wer­sy­te­cie Nowe­go Mek­sy­ku za pra­cę Skoń­czo­ny pro­mień cząst­ki w elek­tro­dy­na­mi­ce i mecha­ni­ce kwan­to­wej. Na szcze­gól­ne wyróż­nie­nie zasłu­gu­ją ich wysił­ki na rzecz wery­fi­ka­cji teo­rii kwan­to­wej gra­wi­ta­cji Bur­khar­da Heima (1925−2001).

Heim był bez­rę­kim, nie­wi­do­mym i nie­do­sły­szą­cym czło­wie­kiem, two­rzą­cym swo­je pra­ce w izo­la­cji od śro­do­wi­ska nauko­we­go. Nie publi­ko­wał na łamach recen­zo­wa­nych cza­so­pism. Wydał jedy­nie w języ­ku nie­miec­kim dwa tomy Ele­men­tar­nej struk­tu­ry mate­rii.