Astrologia ciała

Astrologia postrzega ciało ludzkie jako odzwierciedlenie Kosmosu. Znaki zodiaku wskazują na poszczególne jego części, a planety zawiadują organami wewnętrznymi oraz procesami chorobowymi bądź zdrowotnymi. Co więcej, astrologia już od dawna postulowała jedność psychofizyczną

Mapa psyche

Astro­lo­gia świet­nie radzi sobie z opi­sem cech cha­rak­te­ru czło­wie­ka, domi­nant oso­bo­wo­ści, pre­dys­po­zy­cji zawo­do­wych, losu i prze­zna­cze­nia w róż­nych obsza­rach życia, moż­li­wo­ści zarob­ko­wa­nia, speł­nie­nia zawo­do­we­go, nawią­zy­wa­nia rela­cji kole­żeń­skich, przy­ja­ciel­skich, mał­żeń­skich, part­ner­skich. Z horo­sko­pu może­my tak­że spo­ro wywnio­sko­wać na temat ducho­we­go roz­wo­ju, a nawet kar­my i poprzed­nich wcie­leń. Dzie­je się tak dla­te­go, że w XX wie­ku ukształ­to­wał się pogląd, albo może raczej prze­ko­na­nie, na któ­re wpływ mia­ła psy­cho­lo­gicz­na myśl Car­la Gusta­va Jun­ga (1875−1961) o arche­ty­pach i nie­świa­do­mo­ści zbio­ro­wej, że horo­skop jest mapą psy­che, albo mapą poten­cja­łów psy­che. Daw­niej mówio­no, że kosmo­gram sta­no­wi kosmicz­ną pie­częć w naszej duszy odci­śnię­tą przez wpły­wy planetarne.

Jedność psychofizyczna

Tak czy owak wyda­je się, że horo­skop ma bar­dziej opi­sy­wać dyna­mi­kę wewnętrz­ną, psy­chicz­ną, niż to, co dzie­je się z cia­łem fizycz­nym. Mimo że spo­rzą­dza się go na moment uro­dze­nia, któ­rym jest pierw­szy oddech rozu­mia­ny jako ożyw­cze tchnie­nie, to jed­nak wyda­je się, że obli­czo­ny w ten spo­sób kosmo­gram bar­dziej odno­si się do naszej psy­chicz­no­ści niż cie­le­sno­ści. A prze­cież ludz­ka psy­che nie funk­cjo­nu­je w opo­zy­cji do cia­ła, ani – tym bar­dziej – nie jest od nie­go nie­za­leż­na. Wręcz prze­ciw­nie, już Ary­sto­te­les (IV w. p.n.e.) postu­lo­wał jed­ność psy­cho­fi­zycz­ną, cze­go bro­nił w śre­dnio­wie­czu św. Tomasz z Akwi­nu (XIII w.), naj­wy­bit­niej­szy Ojciec Kościo­ła, snu­jąc roz­wa­ża­nia na temat hyle­mor­fi­zmu na grun­cie chrze­ści­jań­stwa, czy­li myśli, któ­ra zakła­da­ła, że dusza i cia­ło sta­no­wią nie­ro­ze­rwal­ną jed­ność. Cia­ło nie ist­nie­je bez duszy, co jest prze­ko­na­niem wzię­tym jesz­cze od Pla­to­na (V‑IV w. p.n.e.), któ­ry zakła­dał, iż to dusza oży­wia ciało.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy Saturn i Neptun swe szlaki krzyżują

Gwiezdna ciąża

Moż­na by tu posta­wić pyta­nie, czy sko­ro jed­ność psy­cho­fi­zycz­na rów­nież dla współ­cze­snej nauki sta­no­wi nie­pod­wa­żal­ny fakt, to czy nie­któ­re dole­gli­wo­ści i scho­rze­nia da się odczy­tać z horo­sko­pu? Szcze­gól­nie mowa tu o cho­ro­bach psy­cho­so­ma­tycz­nych, czy­li takich, któ­rych czyn­ni­kiem warun­ku­ją­cym lub deter­mi­nu­ją­cym jest psy­chi­ka, a zatem: stres, napię­cie, roz­ma­ite lęki, prze­ży­wa­ne emo­cje – znaj­du­ją­ce swój wyraz w scho­rze­niach der­ma­to­lo­gicz­nych, ale tak­że w cho­ro­bach auto­im­mu­no­lo­gicz­nych, nazy­wa­nych wprost auto­agre­syw­ny­mi. Czy horo­skop, któ­ry tak dobrze odzwier­cie­dla naszą duszę, rów­nie pre­cy­zyj­nie może opi­sać nasze cia­ło oraz to, co się z nim dzieje?

Zdro­we oso­by zwy­kle nie dostrze­ga­ją, że mają cia­ło, ponie­waż nie muszą na nie zwra­cać uwa­gi. Sko­ro dobrze funk­cjo­nu­je, nie trze­ba sobie nim zaprzą­tać gło­wy. Cia­ło trak­tu­je­my jako oczy­wi­stość, narzę­dzie słu­żą­ce reali­zo­wa­niu potrzeb czy ambi­cji, jako wehi­kuł, któ­ry pro­wa­dzi naszą duszę przez ziem­skie życie. A potem jest tro­chę tak, jak u Kocha­now­skie­go: Szla­chet­ne zdro­wie / Nikt się nie dowie / Jako sma­ku­jesz / Aż się zepsu­jesz. Nie­do­ma­ga­nia cia­ła wpły­wa­ją nie tyl­ko na samo­po­czu­cie, ale tak­że na całą ludz­ką psy­che – włą­cza­jąc w to depre­sję i nie­chęć do życia. Ale jest też odwrot­nie: zma­ga­nia psy­chicz­ne – trau­my, ner­wi­ce, prze­ży­cia – odci­ska­ją swe pięt­no na ciele.

Sko­ro więc astro­lo­gia potra­fi tak skru­pu­lat­nie opi­sać ludz­ką psy­che, a nawet prze­zna­cze­nie, czy z opi­sem cia­ła i jego pro­ble­ma­mi radzi sobie rów­nie dobrze?