Astrologia snów

Skoro planety wydają się być synchronicznie związane z naszą świadomą aktywnością, to mogą one również odpowiadać temu, co dzieje się w naszej nieświadomości, a co ujawniane jest przez sny

Przy­naj­mniej jed­ną trze­cią cza­su spę­dza­my na noc­nym wypo­czyn­ku, śpiąc i śniąc, choć nie zawsze pamię­ta­my obra­zy poja­wia­ją­ce się w marze­niach sen­nych. Ale to wła­śnie nasza aktyw­ność psy­chicz­na pod­czas snu, kie­dy świa­do­mość ota­cza­ją­ce­go świa­ta zewnętrz­ne­go zosta­je znie­sio­na i zara­zem prze­nie­sio­na na wewnętrz­ne prze­ży­wa­nie tego, co się dzie­je w duszy nie­świa­do­mej, oka­zu­je się być brze­mien­na jako źró­dło pozna­nia głęb­szych warstw siebie.

Sny ważne i nieważne

Astro­lo­gia od zawsze przy­wią­zy­wa­ła dużą wagę do marzeń sen­nych, któ­re inter­pre­to­wa­no nie tyle według okre­ślo­nej sym­bo­li­ki, co zgod­nie z kry­te­ria­mi praw­dy bądź fał­szu. Sny bowiem trak­to­wa­no jako ujaw­nia­nie się ducho­wych sił. Mogły być one zwod­ni­cze (mara, kosz­mar) albo wspie­ra­ją­ce, ostrze­ga­ją­ce, pro­ro­cze, wska­zu­ją­ce na to, co się wyda­rzy. Jed­ną z metod roz­strzy­ga­nia o tym, czy sen nale­ży trak­to­wać jako praw­dzi­wy czy fał­szy­wy, dys­po­nu­je astro­lo­gia horar­na. Horo­skop sta­wia się na moment, kie­dy klient pro­si astro­lo­ga o roz­wią­za­nie pro­ble­mu, a klu­czo­wą rolę w tego typu kosmo­gra­mie odgry­wa wład­ca domu dzie­wią­te­go, bo to on zawia­du­je m.in. sna­mi. Pro­sta inter­pre­ta­cja pole­ga na tym, czy pla­ne­ta będą­ca wład­cą snu jest w tym horo­sko­pie sil­na czy sła­ba, peł­ni funk­cję waż­ną czy też pośled­nią. Jeśli jest sil­na, sen jest waż­ny i praw­dzi­wy, a jego treść może oka­zać się zna­czą­ca dla życia śnią­ce­go. Jeśli jest sła­ba, zwy­kle taki sen nie jest istotny.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Piramidy nie były grobowcami: nowa teoria starożytnej technologii sonochemicznej

Pusty kurs Księżyca

Podob­ny podział marzeń sen­nych znaj­du­je­my w tra­dy­cji biblij­nej. Z jed­nej stro­ny pro­rok Jere­miasz prze­strze­ga: Nie zwra­caj­cie uwa­gi na wasze sny, jakie śni­cie (Jr 29,8), z dru­giej stro­ny w Księ­dze Liczb Bóg zwra­ca się do Aaro­na i Miriam: Słu­chaj­cie słów moich: Jeśli jest u was pro­rok, obja­wię mu się przez widze­nia, w snach będę mówił do nie­go” (Lb 12,6). Noc wyda­je się być więc cza­sem uprzy­wi­le­jo­wa­nym, w któ­rym dzie­ją się naj­waż­niej­sze eta­py Zba­wie­nia, z czym w naj­bar­dziej jaskra­wy spo­sób spo­ty­ka­my się w Ewan­ge­lii wg św. Mate­usza. O. Paweł Pasz­ko w swo­im arty­ku­le Biblij­na inter­pre­ta­cja snów zauwa­ża, że św. Józef, mąż Maryi i przybra­ny ojciec Jezu­sa, został przez Boga dokład­nie poin­stru­owa­ny wła­śnie pod­czas snu: Począ­tek Ewan­ge­lii wg św. Mate­usza poda­je, że anioł Pań­ski trzy­krot­nie uka­zał mu się we śnie, zle­ca­jąc kon­kret­ne zada­nia do wyko­na­nia: wziąć do sie­bie Mary­ję (Mt 1,20−21), ucie­kać do Egip­tu (Mt 2,13), a następ­nie powró­cić z kra­ju fara­onów (Mt 2,20). Rów­nież we śnie otrzy­mał Józef nakaz osie­dle­nia się w Gali­lei (Mt 2,22). W ten spo­sób naj­istot­niej­szy­mi zda­rze­nia­mi z histo­rii zwią­za­nej z naro­dzi­na­mi Jezu­sa kie­ru­ją wła­śnie sny.

Sny w horoskopie

To, czy ktoś ma zdol­ność do odczy­ty­wa­nia swo­ich marzeń sen­nych, czy mogą one nieść jakieś prze­sła­nie, powie w jego horo­sko­pie dom dzie­wią­ty, któ­ry – jak już była mowa wyżej – repre­zen­tu­je tę sfe­rę ludz­kiej aktyw­no­ści, któ­ra zwią­za­na jest z wizja­mi, inter­wen­cją sił wyż­szych albo nad­przy­ro­dzo­nych, z mistycz­nym wglą­dem. Tra­dy­cja łączy ten obszar kosmo­gra­mu z dale­ki­mi podró­ża­mi, reli­gią, wyż­szą edu­ka­cją, ale tak­że z sze­ro­ko rozu­mia­ną sfe­rą sacrum, w odróż­nie­niu od zwy­kłej sfe­ry codzien­nych banal­nych doświad­czeń, czy­li sfe­ry pro­fa­num (dom trze­ci). Poło­że­nie Słoń­ca, Księ­ży­ca, pla­net indy­wi­du­al­nych w tym domu (Mer­ku­ry, Wenus i Mars) może wska­zy­wać, że taka oso­ba będzie szcze­gól­nie uwraż­li­wio­na na to, co jej śni, ale też na roz­ma­ite prze­czu­cia. Podob­nie poło­że­nie Nep­tu­na w aspek­cie ze Słoń­cem albo z ascen­den­tem uwraż­li­wia na intu­icję, pre­ko­gni­cję, pro­ro­cze wizje, sny, wglą­dy poza­ra­cjo­nal­ne, choć nale­ży odróż­nić je od zwy­kłych fan­ta­zji, ilu­zji czy poboż­nych życzeń.

Carl Gustav Jung (1875−1961), słyn­ny szwaj­car­ski psy­chia­tra, twór­ca poję­cia arche­ty­pu i nie­świa­do­mo­ści zbio­ro­wej, któ­ry ma w swo­im horo­sko­pie punkt szczę­ścia w dzie­wią­tym domu oraz Słoń­ce w kon­fi­gu­ra­cji z Nep­tu­nem, pisał: Sen to małe drzwicz­ki ukry­te w naj­ciem­niej­szych i naj­skryt­szych głę­bi­nach duszy, otwie­ra­ją­ce się na ową kosmicz­ną pra­noc, któ­rą była dusza na dłu­go przed­tem, nim otrzy­ma­ła świa­do­mość „ja”, i któ­rą dusza się sta­nie, się­ga­jąc dale­ko ponad to, co świa­do­mość „ja” kie­dy­kol­wiek zdo­ła­ła zdo­być. (…) We śnie wni­ka­my w czło­wie­ka głęb­sze­go, bar­dziej uni­wer­sal­ne­go, praw­dziw­sze­go i noszą­ce­go zna­mię wiecz­no­ści, w czło­wie­ka brną­ce­go w mro­kach pier­wot­nej nocy, kie­dy to jesz­cze był Cał­ko­wi­to­ścią” (przeł. R. Reszke).