Duchy i głosy: Czerwona księga Carla G. Junga i Obłęd Jerzego Krzysztonia (Cz. II)

Jed­ną z przy­czyn kolej­nej fali powro­tu do Jun­ga sta­ła się publi­ka­cja wspo­mnia­nej już wcze­śniej Czer­wo­nej księ­gi w 2009 r.*. Przy­po­mnę, iż dzie­ło, NIEDOSTĘPNE PRZEZ WIELE DZIESIĘCIOLECI, jest pry­wat­nym zapi­sem dra­ma­tycz­ne­go prze­bie­gu indy­wi­du­acji jej autora

Czer­wo­na księ­ga sta­no­wi świa­dec­two eks­pe­ry­men­tal­ne­go wnik­nię­cia w tajem­ni­czy świat nie­świa­do­mo­ści zbio­ro­wej; nowa­tor­ski i pio­nier­ski spo­sób jej odkry­wa­nia przez Car­la Gusta­va Jun­ga. Świa­dec­two pro­ce­su wewnętrz­nej prze­mia­ny zapi­sy­wa­ne i ilu­stro­wa­ne od roku 1913 do 1930, z prze­rwa­mi. Ostat­ni nie­do­koń­czo­ny zapis dato­wa­ny jest na 1959 r.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Giorgio Bongiovanni rzucił nowe światło na Trzecią Tajemnicę Fatimską i czekające świat zmiany

Drogi Marku!

Notat­ki Jun­ga, robio­ne pod­czas eks­pe­ry­men­tów z nie­świa­do­mo­ścią, są wstę­pem do jego psy­cho­lo­gii ana­li­tycz­nej i jej fun­da­men­tem. Wizje i dia­lo­gi, psy­chicz­ne (i parap­sy­chicz­ne) sta­ny, któ­rych doświad­czał sta­ły się zaczy­nem nowa­tor­skiej kon­cep­cji, tak naro­dzi­ła się ter­mi­no­lo­gia jego dyna­micz­nej myśli. Tajem­ni­cze posta­cie File­mo­na, Elia­sza, Salo­me, duchów i demo­nów, w mia­rę cza­su zyska­ły sta­tus tzw. arche­ty­pów i kom­plek­sów (poję­cia te ukształ­to­wa­ły się w wyni­ku wglą­dów). Arche­ty­py to: Cień, Ani­ma, Ani­mus, Sta­ry Mędrzec, Wiel­ka Mat­ka, Jaźń, indy­wi­du­acja, synchroniczność.