Medytacja

W naszej trójwymiarowej rzeczywistości mamy na ogół do czynienia z przewidywalnym, wiadomym – jesteśmy uwięzieni w materii. Tam kierujemy swoją uwagę i energię. Ciało zawsze podąża za umysłem w kierunku znanego doświadczenia. Telewizja, internet, telefon komórkowy – to nieodłączne atrybuty życia. Absorbuje nas stan zdrowia, wiadomości ze świata, wspomnienia, problemy. Myślimy o rodzinie, miejscach, rzeczach, pracy, innych osobach. Wszystko to generuje stres, negatywne emocje, osłabia witalność. Czasami bardziej znajdujemy się w przeszłości niż teraźniejszości…

Taki styl życia nie daje szan­sy na zmia­nę, na two­rze­nie, bo cały czas anga­żo­wa­ne są nasze zmy­sły i myśli. Jest oczy­wi­ste, że nie uciek­nie­my od codzien­nych zajęć, koniecz­nych obo­wiąz­ków rodzin­nych, zawo­do­wych, od powta­rzal­no­ści oraz nawy­ków, ale war­to cza­sa­mi wyjść poza cia­ło i umysł, poza czas i prze­strzeń, a więc poza świat zewnętrzny.

Wszystkie czynności można podzielić na trzy kategorie:

1) robisz to, co musisz – pra­ca, rodzi­na, obowiązki;
2) robisz to, co lubisz – zain­te­re­so­wa­nia, hob­by, potrze­by; (w oby­dwu tych for­mach aktyw­no­ści anga­żu­je­my zmy­sły, umysł i ciało);
3) robisz to, co powinieneś.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy lekarz przestaje być człowiekiem

Kolagen aktywny biologicznie – zaufany przyjaciel kobiety

Doty­czy to odpo­wied­nich kon­tak­tów, lek­tur, łącz­no­ści z Natu­rą, rezy­gna­cji z uza­leż­nie­nia od mediów i nie­wła­ści­we­go try­bu życia. A więc takiej aktyw­no­ści, któ­ra słu­ży roz­wo­jo­wi świa­do­mo­ści oraz duszy, bo to jest głów­ny cel życia.

I nie cho­dzi tu o reli­gię, bo ona para­dok­sal­nie odda­la od Boga, lecz ducho­wość, któ­rej naj­wyż­szym wyra­zem jest roz­po­zna­nie Boga we wszyst­kim, a więc tak­że w sobie. Taką moż­li­wość daje medy­ta­cja.