Nieznany Świat 08/2008 (212)

Spis tre­ści:

Fenomen déjà vu

Co zda­rzy­ło się przed kil­ku laty na Pla­cu Pocz­dam­skim w Ber­li­nie? Jak zin­ter­pre­to­wać sytu­ację, w jakiej zna­lazł się miesz­ka­ją­cy od nie­daw­na w tym mie­ście przy­bysz z Japo­nii? Gdzie szu­kać źró­deł jego poczu­cia zagro­że­nia w kon­fron­ta­cji z obser­wo­wa­ny­mi obra­za­mi i czy mia­ło to zwią­zek z prze­bły­skiem rein­kar­na­cyj­nym, czy raczej matri­xem miej­sca? Nie tyl­ko ludzie, lecz tak­że miej­sca, domy, pla­ce itd. mają pole mor­fo­ge­ne­tycz­ne, inny­mi sło­wy: swo­ją pamięć – piszą Gra­ży­na Fosar i Franz Blu­dorf, auto­rzy książ­ki Ter­ra Inco­gni­ta, któ­rzy sygna­li­zo­wa­ne­mu pro­ble­mo­wi poświę­ci­li w niej wie­le uwa­gi. Czy Yukio Aki­mo­to foto­gra­fu­ją­cy uli­ce metro­po­lii, któ­rą dopie­ro zaczął pozna­wać, nie­ocze­ki­wa­nie dla sie­bie same­go wśli­zgnął się w pętlę czasową?

Zagadka Butentau

Do wyda­rze­nia, o jakim mowa w tej publi­ka­cji, doszło w bez­lud­nym regio­nie Azji Środ­ko­wej na połu­dnie od Jezio­ra Aral­skie­go. W gór­nej czę­ści cią­gną­cych się tam kilo­me­tra­mi skal­nych ścian odkry­to set­ki jaskiń. Tyl­ko część z nich oka­za­ła się natu­ral­ne­go pocho­dze­nia. Inne – co do tego nie ma wąt­pli­wo­ści – są dzie­łem ludzi. Czy to rów­nież oni (ale kie­dy i po co?) zamon­to­wa­li zagad­ko­we mecha­ni­zmy, któ­re spra­wia­ją, że po odpo­wied­nim naci­śnię­ciu skal­ne­go wystę­pu odsła­nia­ją się wej­ścia do pro­wa­dzą­cych gdzieś w głąb tune­li? Co zoba­czył na wła­sne oczy pod­czas jed­nej z wypraw badacz z Tasz­kien­tu Niko­łaj Alek­sie­je­wicz Gołu­biew i dla­cze­go dopie­ro po latach mil­cze­nia zde­cy­do­wał się opo­wie­dzieć o nie­sa­mo­wi­tym incy­den­cie, któ­re­go był świadkiem?

Dom Mistrza

Jeste­śmy sie­dzą­cą w posta­wie medy­ta­cyj­nej kup­ką pro­ble­mów, gene­ra­to­rem kło­po­tów, tak nimi przy­gnie­cio­ną, że Ten­zin Wan­gy­al obcho­dzi się z nami przez krót­ką chwi­lę jak z cho­ry­mi. Nasze cia­ła ener­ge­tycz­ne wyglą­da­ją tak, jak by wła­śnie dozna­wa­ły zawa­łów. Sil­ny, kre­owa­ny świa­do­mo­ścią oddech spra­wia jed­nak, że z nie­okre­ślo­nej sub­stan­cji powsta­ją trzy fizycz­nie odczu­wal­ne ścież­ki stwa­rza­ją­ce uczu­cie moc­ne­go szkie­le­tu, a całe cia­ło pro­stu­je się i nabie­ra mocy. Nie jeste­śmy już chy­bo­tli­wą rośli­ną. – Czu­je­cie zmia­nę, czy­stość, uwol­nie­nie? – dopy­tu­je się Ten­zin. Ale do tego jesz­cze dale­ko – sku­tek powo­du­je dopie­ro nowa seria odde­chów. Repor­taż Soni Fiszer z następ­ne­go – po roku – spo­tka­nia z Ten­zi­nem Wan­gy­alem Rin­po­cze i prak­ty­ką tum­mo.

Spalić świętą

Kim była w rze­czy­wi­sto­ści Joan­na d’Arc, któ­ra zdo­ła­ła pode­rwać cały naród do wal­ki? Jak zakwa­li­fi­ko­wać sta­ny świa­do­mo­ści, któ­re towa­rzy­szy­ły jej nie­zwy­kłym wizjom, za co try­bu­nał inkwi­zy­cyj­ny ska­zał ją na śmierć na sto­sie? Czy i jakie siły spo­za nasze­go świa­ta kie­ro­wa­ły od pew­ne­go momen­tu życiem i postę­po­wa­niem Dzie­wi­cy Orle­ań­skiej i skąd wzię­ła się jej fał­szy­wa – co obec­nie wyszło na jaw – reli­kwia? Pierw­sza część cie­ka­wej, obfi­tu­ją­cej w mało zna­ne fak­ty oraz usta­le­nia publi­ka­cji Woj­cie­cha Chu­dziń­skie­go.

Nieżywi lekarze nie kłamią

Gło­śny, skan­da­li­zu­ją­cy arty­kuł ame­ry­kań­skie­go leka­rza dr. Joela Wal­la­cha, nomi­no­wa­ne­go w 1991 r. do nagro­dy Nobla w dzie­dzi­nie medy­cy­ny. Autor twier­dzi, że ist­nie­ją wszel­kie dane ku temu, byśmy mogli żyć 120–140 lat. Winę za to, że tak się nie dzie­je, pono­si brak w naszym poży­wie­niu wita­min i mine­ra­łów oraz ich peł­no­war­to­ścio­wych suple­men­tów. Lek­ce­wa­że­nie tej spra­wy przez kole­gów po fachu uwa­ża on za skan­dal, a przy oka­zji przy­po­mi­na, że śred­nia dłu­gość życia Ame­ry­ka­nów wyno­si obec­nie 75 lat z okła­dem, pod­czas gdy leka­rzy tyl­ko 57. Moż­na z tego wycią­gnąć pro­sty wnio­sek – iro­ni­zu­je Wal­lach – że jeśli ktoś chce żyć prze­cięt­nie 20 lat dłu­żej, niech odpu­ści sobie stu­dia medycz­ne i wyko­ny­wa­nie zawo­du leka­rza.

Ponadto:

• Andrzej Szmi­li­chowski prze­no­si się w cza­sie do roku 2108, a Marek Rymusz­ko poje­chał do Figu­eros w hisz­pań­skiej Kata­lo­nii, gdzie znaj­du­je się muzeum Salva­do­re Dali, by spró­bo­wać zgłę­bić feno­men meta­sza­rad zwią­za­nych z twór­czo­ścią ezo­te­rycz­ne­go w każ­dym calu skan­da­li­sty wielowymiarowego
• Ponow­nie o kata­stro­fie w Giblar­ta­rze – appen­dix Rober­ta K. Leśnia­kie­wi­cza do publi­ka­cji sprzed roku, po któ­rej otrzy­mał kil­ka waż­nych listów
• W Odkry­wa­niu Atlan­ty­dy – Hyk­so­si: potom­ko­wie Atlan­tów?, a w Okru­chach Wszech­świa­ta publi­ka­cja rosyj­skie­go aka­de­mi­ka, dok­to­ra Wła­di­mi­ra Rub­co­wa, któ­ry po wie­lu latach badań doszedł do wnio­sku, że przed 100 laty nad Pod­ka­mien­ną Tun­gu­ską eks­plo­do­wał nie – jak się powszech­nie uwa­ża – mete­oryt, lecz sztucz­ny obiekt
• W Poczcie heale­rów pol­skich rze­szow­ska uzdro­wi­ciel­ka Elwi­ra Kruk, na temat któ­rej, z racji jej czę­stych wizyt u cho­rych w szpi­ta­lach, wypo­wia­da­ją się nie tyl­ko pacjen­ci, lecz rów­nież lekarze
• Dr Ali­cja Nie­dzwiec­ki z Insty­tu­tu dr. Ratha w Kali­for­nii o tym, co sie kry­je za ata­ka­mi na witaminy
• Egzor­cy­zmy na Sri Lan­ce zwią­za­ne z wypę­dza­niem cho­ro­by, a obser­wo­wa­ne przez pol­skie­go psy­cho­lo­ga i psychoterapeutę
• Horo­skop na sier­pień