Piramidy nie były grobowcami: nowa teoria starożytnej technologii sonochemicznej

Geoffrey Drumm, autor książki The Land of Chem i gospodarz kanału YouTube o tej samej nazwie, jest czołowym zwolennikiem hipotezy, według której egipskie piramidy były w istocie zaawansowanymi reaktorami chemicznymi, wykorzystywanymi przez zaginioną cywilizację do produkcji substancji na skalę przemysłową

O Egip­cie zro­bi­ło się zno­wu gło­śno za spra­wą auto­rów Pro­jek­tu Kha­fre, któ­rzy twier­dzą, że odkry­li ogrom­ne struk­tu­ry pod pira­mi­da­mi i pod Sfink­sem w Gizie. Być może wkrót­ce będzie jesz­cze gło­śniej za spra­wą ska­no­wa­nia tere­nu w Hawa­rze, gdzie ma się ponoć znaj­do­wać mitycz­ny labi­rynt. Wła­dze Egip­tu nie popie­ra­ją badań, któ­re nie uzy­ska­ły ich auto­ry­za­cji, co jest rów­no­znacz­ne z zatrzy­ma­niem pro­jek­tów, jak też utrud­nia­niem dostę­pu do sta­no­wisk archeologicznych.

Z dru­giej stro­ny pew­ne rze­czy zmie­nia­ją się na lep­sze. Po tere­nie kom­plek­su pira­mid w Gizie moż­na się już nie­co swo­bod­niej poru­szać, bez spe­cjal­ne­go pozwo­le­nia, nie ryzy­ku­jąc inter­wen­cji straż­ni­ków. Co daje moż­li­wość pozna­nia tych miejsc przez oso­by nie­wy­wo­dzą­ce się z nur­tu kla­sycz­nej archeologii.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Święta wyrocznia Parnasu (cz. 2)

Na tropach pochówków pierwszych Piastów

Gdy po raz pierw­szy zwie­dza­łem pira­mi­dy i budow­le sta­ro­żyt­ne­go Egip­tu, zasta­na­wia­łem się nad zacie­ka­mi na ścia­nach pomiesz­czeń lub kom­nat, a w szcze­gól­no­ści nad zapa­chem amo­nia­ku w Czer­wo­nej Pira­mi­dzie w Dah­szur, tak sil­nym, że wręcz może powo­do­wać mdło­ści.. Cho­dząc po pła­sko­wy­żu w Gizie zauwa­ża­łem żyły rudy żela­za, co cie­ka­we bie­gną­ce nawet w głąb sław­ne­go Szy­bu Ozy­ry­sa. Mia­łem wte­dy nadzie­ję, że ktoś spró­bu­je na to spoj­rzeć cało­ścio­wo i zapro­po­nu­je teo­rię, inną niż ta, że pira­mi­dy były gro­bow­ca­mi lub elek­trow­nia­mi. Moim zda­niem mamy do czy­nie­nia z czymś znacz­nie bar­dziej zło­żo­nym niż ta ostat­nia kon­cep­cja. Od pew­ne­go cza­su obser­wu­ję, że coraz wię­cej alter­na­tyw­nych bada­czy prze­no­si się do Egip­tu, skąd nada­ją war­to­ścio­wy poznaw­czo mate­riał na swo­ich kana­łach YouTu­be. Czę­sto z tere­nów, do któ­rych wcze­śniej nie było dostę­pu, a ich wnio­ski bywa­ją zaska­ku­ją­ce w sto­sun­ku do obo­wią­zu­ją­cej narracji.

Ja zaś chciał­bym spro­wo­ko­wać Czy­tel­ni­ków NŚ do alter­na­tyw­ne­go spoj­rze­nia na funk­cje tego, co kon­wen­cjo­nal­na arche­olo­gia nazy­wa gro­bow­ca­mi lub świątyniami…

Przez dzie­się­cio­le­cia przed­sta­wia­no egip­skie pira­mi­dy jako monu­men­tal­ne gro­bow­ce fara­onów, zbu­do­wa­ne przy uży­ciu ramp i pro­stej siły robo­czej. Jed­nak rosną­ca licz­ba bada­czy rzu­ca wyzwa­nie tej nar­ra­cji, suge­ru­jąc, że struk­tu­ry te mia­ły znacz­nie bar­dziej zło­żo­ną i… prze­my­sło­wą funk­cję. Geof­frey Drumm, autor książ­ki The Land of Chem (i gospo­darz kana­łu YouTu­be The Land of Chem), jest czo­ło­wym zwo­len­ni­kiem hipo­te­zy, według któ­rej egip­skie pira­mi­dy były w isto­cie zaawan­so­wa­ny­mi reak­to­ra­mi, wyko­rzy­sty­wa­ny­mi przez zagi­nio­ną cywi­li­za­cję do pro­duk­cji sub­stan­cji che­micz­nych na ska­lę prze­my­sło­wą. I choć takie zało­że­nie może się wyda­wać sza­lo­ne, to ta teo­ria opie­ra się na dogłęb­nej ana­li­zie wewnętrz­nych cech tych budow­li, ich stra­te­gicz­ne­go poło­że­nia oraz na dowo­dach arche­olo­gicz­nych, wska­zu­ją­cych na wyko­rzy­sta­nie przez