Szklane fortece i ogień z nieba

– ame­ry­kań­skie­go antro­po­lo­ga, geo­lo­ga i geo­fi­zy­ka, wykła­dow­cy aka­de­mic­kie­go na Boston University,
bada­cza kul­tur sta­ro­żyt­nych i popu­la­ry­za­to­ra alter­na­tyw­nej wer­sji histo­rii cywi­li­za­cji, ujmu­ją­cej rolę
kata­kli­zmów kosmicz­nych w roz­wo­ju ludz­ko­ści, auto­ra serii publi­ka­cji nauko­wych oraz poczytnych
ksią­żek (wyda­nych tak­że w języ­ku polskim).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Alchemia: w pogoni za nieśmiertelnością

Kobiety pierwszych Piastów

Dwu­czę­ścio­wy wywiad z dr. Scho­chem uka­zał się w
nr. 4–5 z 2015

Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę z istnienia liczących tysiące lat fortyfikacji o ścianach zeszklonych wskutek nieznanego oddziaływania. Wszystko wskazuje, że niszczycielski, gorący podmuch zdolny stopić kamień, nadszedł z nieba. Czy to dowód, że na Ziemi w zamierzchłych czasach doszło do wojny jądrowej? Istnieje jeszcze jedna równie zaskakująca, co niepokojąca hipoteza…

Daw­na tra­dy­cja cel­tyc­ka i artu­riań­skie roman­se zawie­ra­ją wzmian­ki o zam­kach ze szkła. O pocho­dzą­cych sprzed tysię­cy lat kamien­nych budow­lach i kom­plek­sach miej­skich, któ­rych powierzch­nia ule­gła zeszkle­niu, dono­si się z róż­nych rejo­nów glo­bu. Nie­któ­re z tych rela­cji są bar­dziej wia­ry­god­ne od innych, zaś do naj­le­piej udo­ku­men­to­wa­nych przy­kła­dów tego zja­wi­ska – okre­śla­ne­go tak­że mia­nem witry­fi­ka­cji – nale­żą for­ty­fi­ka­cje na wzgó­rzach Wiel­kiej Bry­ta­nii, głów­nie w Szkocji.

Dla­cze­go jed­nak doszło do zeszkle­nia ich powierzch­ni? Opie­ra­jąc się na doświad­cze­niu zdo­by­tym w trak­cie badań, jakie pro­wa­dzi­łem od Egip­tu po Wyspę Wiel­ka­noc­ną, chcę zapro­po­no­wać roz­wią­za­nie ofe­ru­ją­ce nowy spo­sób myśle­nia o zamierz­chłej prze­szło­ści ludz­kiej cywilizacji.