Aleksandra Kampa

Autorka okładki NŚ 6/2021 My i Wszechświat, laureatka Nagrody Młodzieżowej (specjalnej) w KONKURSIE NA OKŁADKĘ 30-LECIA.

To już przed­sta­wi­ciel­ka nowe­go poko­le­nia ERY WODNIKA, któ­re popro­wa­dzi nas od sta­re­go do nowe­go świa­ta, jaki będzie kre­ować ( o czym pisał dr Piotr Pio­trow­ski w Pro­gno­zie astro­lo­gicz­nej na rok 2021 w NŚ 1/2021, a tak­że sym­bo­li­zu­je okład­ka IV w nume­rze jubi­le­uszo­wym NŚ 10/2020 Most mię­dzy świa­ta­mi. Od dziec­ka oswo­jo­na z nie­zna­no­świa­to­wą tema­ty­ką, uczen­ni­ca Liceum Pla­stycz­ne­go, a więc szko­ły, gdzie spo­ty­ka­ją się uwraż­li­wie­ni, uta­len­to­wa­ni, wspa­nia­li mło­dzi ludzie.

Po doko­na­niu ostat­nich popra­wek jesz­cze raz prze­my­śla­łam treść pre­zen­to­wa­nych motywów.

W nor­mal­nych warun­kach, przed wysła­niem okład­ki na kon­kurs do Redak­cji, poka­za­ła­bym ją mojej nauczy­ciel­ce gra­fi­ki kom­pu­te­ro­wej. To bar­dzo życz­li­wa oso­ba, więc pew­nie wska­za­ła­by mi rze­czy, któ­re trze­ba popra­wić. Teraz – z powo­du pan­de­mii – ten kon­takt jest bar­dzo utrud­nio­ny i nie mia­łam takiej możliwości.

Jeśli cho­dzi o sym­bo­li­kę mojej pra­cy to odzwier­cie­dla ona nie tyl­ko tre­ści pre­zen­to­wa­ne w „Nie­zna­nym Świe­cie”, ale też zain­te­re­so­wa­nia mojej rodzi­ny. Tata to pasjo­nat zaga­dek kosmo­su i UFO. Mama śle­dzi wszyst­ko, co doty­czy sta­ro­żyt­nych kosmi­tów, tajem­nic prze­szło­ści oraz ducho­wo­ści. Mnie cie­ka­wią wszyst­kie te tema­ty, ale naj­bar­dziej astro­lo­gia, lito­te­ra­pia i kul­tu­ra Indii. Tema­ty­ka „Biu­ra Duchów” jest cie­ka­wa, ale zja­wi­ska para­nor­mal­ne i śmierć kli­nicz­na jakoś mnie nie wcią­ga­ją. Wiem, że ist­nie­ją, a po śmier­ci świa­do­mość podą­ża do sobie prze­zna­czo­ne­go świa­ta i to mi, przy­naj­mniej na ten moment, wystarczy.

Moi rodzi­ce mają ogrom­ny księ­go­zbiór doty­czą­cy wspo­mnia­nej tema­ty­ki, a tak­że prze­cho­wu­ją archi­wal­ne egzem­pla­rze „Nie­zna­ne­go Świa­ta”. Mam z cze­go korzy­stać i robię to bar­dzo chęt­nie. Książ­ki Eri­cha von Däni­ke­n’a zaczę­łam czy­tać w wie­ku trzy­na­stu lat i one roz­bu­dzi­ły moje dal­sze zain­te­re­so­wa­nia. „Nie­zna­ny Świat” to rów­nież skarb­ni­ca wie­dzy i zaglą­dam do każ­de­go bie­żą­ce­go nume­ru, a tak­że do nume­rów archi­wal­nych (wie­le z nich uka­za­ło się na dłu­go przed moim uro­dze­niem). Oczy­wi­ście spo­ro też moż­na zna­leźć w inter­ne­cie, ale tu nale­ży uwa­żać, bo łatwo tra­fić na infor­ma­cje nie­spraw­dzo­ne lub total­ne bzdury.

Moi zna­jo­mi korzy­sta­ją z księ­go­zbio­ru rodzi­ców, a ja czę­sto pod­su­wam im tek­sty z „NŚ”. Udzie­lam się też na gru­pach poświę­co­nych astro­lo­gii, lito­te­ra­pii oraz ducho­wo­ści buddyjskiej.

Liceum Pla­stycz­ne to spe­cy­ficz­na szko­ła i moż­na tam spo­tkać wie­le osób, któ­re myślą sze­rzej niż rówie­śni­cy i czu­ją dużo wię­cej niż prze­cięt­ny człowiek.

W mojej pra­cy głów­ne tło to obraz Kosmo­su, ponie­waż jest on naszym począt­kiem i prze­zna­cze­niem. Sta­tek kosmicz­ny oraz wize­ru­nek kosmi­tów sym­bo­li­zu­ją kosmicz­ną rodzi­nę, któ­rej człon­ka­mi jeste­śmy. Przy­pusz­czam, że mamy rów­nież pew­ne ele­men­ty DNA istot z innych pla­net, dla­te­go na twarz jed­ne­go z kosmi­tów nało­ży­łam zarys ludz­kiej twa­rzy. Może bowiem jeste­śmy odbi­ciem wszyst­kich ras zamiesz­ku­ją­cych bez­kre­sny Wszech­świat? W pra­cy wyko­rzy­sta­łam rysu­nek Leonar­da da Vin­ci „Czło­wiek witru­wiań­ski”, gdyż sym­bo­li­zu­je on boską geo­me­trię ukry­tą w ludz­kim cie­le, ale też jest rodza­jem man­da­li, przez co wie­le mówi o mistycz­nej stro­nie ludz­kiej egzy­sten­cji. Wybra­ny prze­ze mnie obraz jest bar­dzo roz­po­wszech­nio­ny, co zapew­ne zosta­ło spo­wo­do­wa­ne zarów­no sła­wą auto­ra tego dzie­ła, jak i sła­wą Witru­wiu­sza. Księ­ga sym­bo­li­zu­je zarów­no „Nie­zna­ny Świat”, jak i wie­dzę, do któ­rej moż­na dotrzeć poprzez otwar­ty umysł, a tak­że lek­tu­rę odpo­wied­nich tek­stów. Cie­ka­wych i roz­wi­ja­ją­cych tre­ści nie­ste­ty nie znaj­dzie­my w mediach głów­ne­go nurtu.

Z kolei Słoń­ce w zapre­zen­to­wa­nej for­mie pocho­dzi z Taro­ta Reader White’a, któ­ry jest chy­ba jed­ną z naj­lep­szych oraz naj­bar­dziej zna­nych talii w histo­rii Taro­ta. Kar­ta Słoń­ca obra­zu­je roz­kwit świa­do­mo­ści, uzdra­wia­nie, porzą­dek i zdro­wy roz­są­dek. Jed­nym sło­wem wszyst­ko cze­go czło­wie­ko­wi współ­cze­sne­mu potrze­ba naj­bar­dziej. Słoń­ce oświe­tla księ­gę, pozwa­la ją czy­tać, ale też mówi: „Wie­dza wpro­wa­dzi świa­tło w two­je życie”.

Pira­mid egip­skich uży­łam jako uni­wer­sal­ne­go sym­bo­lu tego, co zakry­te, nie­wy­ja­śnio­ne, ale bar­dzo waż­ne. Pira­mi­dy budo­wa­ne były prak­tycz­nie na całym świe­cie i bez wąt­pie­nia posia­da­ją swo­je głę­bo­kie zna­cze­nie, mówią wie­le o naszym połą­cze­niu z kosmo­sem oraz roli ciał nie­bie­skich w naszym życiu. Tu kła­nia się moja uko­cha­na astrologia.

Istot­nym dla mnie ele­men­tem są rów­nież krysz­ta­ły. Myślę, że w kamie­niach (zwłasz­cza szla­chet­nych) zawar­ty jest pewien zasób ener­gii naszej pla­ne­ty. Uwiel­biam krysz­tał gór­ski, któ­ry wibru­je nie­sły­cha­ną wprost ener­gią. Bar­dzo dbam o swo­je kamie­nie i mine­ra­ły, a one się za to odwdzięczają.

Mogę racjo­nal­nie wytłu­ma­czyć każ­dy z ele­men­tów mojej pra­cy, ale praw­da jest tak, że gdy pomy­śla­łam o tej okład­ce w mojej gło­wie poja­wił się stru­mień myśli nio­są­cy te wszyst­kie obra­zy. Ja je tyl­ko skom­po­no­wa­łam w całość.

Bar­dzo cie­szę się z moż­li­wo­ści udzia­łu w kon­kur­sie, bo choć nie mam wiel­kie­go doświad­cze­nia w pra­cy z gra­fi­ką, to przy­naj­mniej tema­ty­ka „Nie­zna­ne­go Świa­ta” jest mi bar­dzo bliska.

Alek­san­dra Kampa