Wymiar bardziej realny niż nasz

Pre­zen­to­wa­na przez nas publi­ka­cja sta­no­wi zapis wywia­du, jakie­go pod­czas swo­je­go nie­daw­ne­go poby­tu w War­sza­wie udzie­lił Radiu TOK FM ame­ry­kań­ski neu­ro­chi­rurg, dok­tor Eben Ale­xan­der, autor książ­ki Dowód, któ­ra oka­za­ła się świa­to­wym best­sel­le­rem, wywo­łu­jąc poru­sze­nie tak­że w krę­gach nauko­wych (w Pol­sce wydał ją w 2013 roku Insty­tut Wydaw­ni­czy ZNAK).

Tę interesującą rozmowę, jaką z dr. Ebenem Alexandrem przeprowadziła red. Hanna Zielińska, prezentujemy za zgodą rozgłośni, która ją wyemitowała.

W dru­ko­wa­nym tek­ście doko­na­li­śmy jedy­nie kosme­tycz­nych skró­tów fonicz­ne­go zapi­su, świa­do­mie zacho­wu­jąc chro­po­wa­tość sty­lu wie­lu frag­men­tów pro­wa­dzo­ne­go na ante­nie dia­lo­gu (co w przy­pad­ku audy­cji radio­wych jest nie­unik­nio­ne) po to, by dodat­ko­wo pod­kre­ślić jego dra­ma­tur­gię oraz klimat.

Przy­po­mnij­my tak­że, że tom dr. Ebe­na Ale­xan­dra, któ­ry w efek­cie zapa­le­nia opon mózgo­wych zapadł w śpiącz­kę i – pod­czas, gdy kole­dzy leka­rze przez tydzień wal­czy­li o jego życie, odbył mistycz­ną podróż w inny wymiar (on sam mówi, że była ona tak real­na w swo­im prze­bie­gu i zapa­mię­ta­nych szcze­gó­łach, jak rze­czy­wi­stość, w któ­rej ist­nie­je­my) – od wie­lu mie­się­cy utrzy­mu­je się na czo­ło­wych miej­scach listy dzie­się­ciu naj­le­piej sprze­da­ją­cych się ksią­żek w Księ­gar­ni NŚ.

Redak­cja

– Rozpoczynamy magazyn „Sztuka Życia”. Przy mikrofonie Hanna Zielińska, a z nami w studiu jest już nasz wyjątkowy gość, Eben Alexander – neurochirurg, autor książki „Dowód. Prawdziwa historia neurochirurga, który przekroczył granicę śmierci i odkrył niebo”. Taki długi tytuł, bo to też taka niezwykła książka. Dzień dobry.

– Dzień dobry.

– (…) Nasz gość przeżył śmierć kliniczną, o niej za chwilę będziemy rozmawiać. Pańska książka w tytule ma słowo „dowód”. Z naukowego punktu widzenia, jak wiele osób wskazuje, argumentuje, dowodem nie jest. Mam przed sobą cytat profesora Jerzego Vetulaniego, polskiego neurobiologa, który powiedział, że „żaden sędzia nie przyjmie jako dowodu zeznań jednego świadka, który jest w stanie nietrzeźwości”. To bardzo mocne słowa i od nich chciałabym zacząć. O jakim dowodzie ta książka mówi?

– Wyda­je mi przede wszyst­kim, że naj­waż­niej­sze jest pamię­tać, że w moim przy­pad­ku doszło do bar­dzo szyb­kiej utra­ty funk­cji dzia­ła­nia mózgu. Nie­mniej jed­nak pomi­mo to mia­łem bar­dzo boga­te doświad­cze­nia, bar­dzo boga­te prze­ży­cia. Praw­do­po­dob­nie naj­wię­cej z tych prze­żyć mia­łem pomię­dzy pierw­szym a pią­tym dniem z sied­miu prze­by­wa­nia w sta­nie śpiączki.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Akademia Pana Paprodziada, czyli budzenie męskiej mocy

Roman Nacht: Pij wodę z własnego źródła

Zaczę­ło się od tego, że bar­dzo szyb­ko postę­po­wa­ło bak­te­ryj­ne zapa­le­nie opon mózgo­wych, co dopro­wa­dzi­ło do uszko­dze­nia i znisz­cze­nia funk­cji kory nowej. Doszło rów­nież do uszko­dze­nia funk­cjo­no­wa­nia pnia mózgu i ten stan trwał przez sie­dem dni.

Przed zapadnięciem w śpiączkę, będąc lekarzem, twierdziłem, że pacjent w takim przypadku nie powinien niczego odczuwać ani niczego przeżywać.

Nie­mniej jed­nak, mimo że zapa­le­nie opon mózgo­wych dopro­wa­dzi­ło do cał­ko­wi­te­go usu­nię­cia jakiej­kol­wiek mojej pamię­ci, mia­łem bar­dzo boga­te, real­ne przeżycie.

Kie­dy się wybu­dzi­łem, na począt­ku pró­bo­wa­łem uza­sad­nić to dzia­ła­niem mózgu. Pró­bo­wa­łem zro­zu­mieć, czy te doświad­cze­nia mogą być jego pro­duk­tem (zwłasz­cza że) to, co zoba­czy­łem, było zbyt real­ne, zbyt rze­czy­wi­ste, by być praw­dzi­we. Dopie­ro po jakimś cza­sie zro­zu­mia­łem, że to, co widzia­łem, nie było wytwo­rem dzia­ła­nia mózgu, nie było w tej mate­rii, nie było w tym wszech­świe­cie. To, cze­go doświad­czy­łem, odby­ło się innym wszechświecie.

To, co zoba­czy­łem, jest bar­dzo spój­ne z tym i odwo­łu­je się do tego, co jest opi­sy­wa­ne w wszel­kich innych tysią­cach prze­ka­zów, któ­re są obec­ne w ludz­ko­ści już od tysię­cy lat (…) i moim zda­niem ta książ­ka jest dowo­dem ist­nie­nia wła­śnie tego wymiaru.