(Nie) patrz w górę!

Zwariowana komedia, satyra na dzisiejsze społeczeństwo, przezabawna wizja tego i owego: takie określenia z pewnością pojawią się w recenzjach tego filmu. Nawet przeciętnie rozgarniętego przedstawiciela Homo sapiens obraz ten jednak zasmuci

Wywo­ła­ny do tabli­cy przez Jędrze­ja Fijał­kow­skie­go w Kon­wen­cji men­tal­nej, posta­no­wi­łem pod­jąć temat fil­mu trud­ne­go do jed­no­znacz­ne­go skla­sy­fi­ko­wa­nia, a z dru­giej stro­ny naszpi­ko­wa­ne­go sym­bo­li­ką i ale­go­ria­mi. To kino lek­kie i przy­jem­ne, czar­na kome­dia, ale tyl­ko na pierw­szy rzut oka.

Oto fajt­ła­po­wa­ty, lecz poczci­wy astro­nom z pro­win­cjo­nal­nej uczel­ni, dr Ran­dall Min­dy (Leonar­do DiCa­prio), obli­cza­jąc tra­jek­to­rię kome­ty odkry­tej przy­pad­ko­wo przez jego dok­to­rant­kę Kate Dibia­sky (Jen­ni­fer Law­ren­ce), uświa­da­mia sobie, że za nie­wie­le ponad pół roku doj­dzie do kata­stro­fy kosmicz­nej, któ­ra nie­mal w stu pro­cen­tach będzie ozna­czać wiel­kie wymie­ra­nie – z czło­wie­kiem włącznie.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Wszystko, wszędzie, naraz

Osiołek w wielkim świecie

Pra­gnąc poin­for­mo­wać wła­dze o apo­ka­lip­sie, kon­tak­tu­je się z przed­sta­wi­cie­lem NASA, dr. Ogle­thor­pem (Rob Mor­gan), a następ­nie cała trój­ka pró­bu­je inter­we­nio­wać w Bia­łym Domu. Odkryw­szy, że pani pre­zy­dent (Meryl Stre­ep) jest idiot­ką, sta­ra­ją się wywo­łać pospo­li­te rusze­nie w naro­dzie, co w pew­nym stop­niu się udaje.