Niebiański Pałac na orbicie

Wie­lo­mo­du­ło­wa zało­go­wa sta­cja kosmicz­na zosta­ła umiesz­czo­na na orbi­cie przez Chiń­ską Repu­bli­kę Ludo­wą w kwiet­niu 2021 roku. Póki co, skła­da się ona z modu­łu miesz­kal­ne­go Tian­he (Har­mo­nia nie­bios), mogą­ce­go pomie­ścić sze­ściu taiko­nau­tów. Uzu­peł­nia­ją go węzły cumow­ni­cze dla zało­go­wych i towa­ro­wych stat­ków kosmicz­nych, w któ­rych na orbi­tę już wkrót­ce dotrą zapa­sy towa­rów i paliwa.

W nowym roku do sta­cji dołą­czą kolej­ne dwa modu­ły – labo­ra­to­ria: Wen­tian (Pyta­nie do Nie­bios) oraz Meng­tian (Marze­nie o Nie­bio­sach). Waż­nym ele­men­tem pro­jek­tu oka­zu­je się też tele­skop Xun­tian (War­tow­nik Nie­bie­ski) – auto­no­micz­ny, lecz mają­cy ze sta­cją wspól­ną orbitę.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Ciemna energia – niewidoczna kwintesencja

Wielowymiarowe DNA stymuluje nasze zdrowie i długie życie (3)

Elektryczny Wszechświat i ślady Armagedonu

Wielowymiarowe DNA stymuluje nasze zdrowie i długie życie (2)

Zakłada się, że Niebiański Pałac będzie użytkowany przez 10 lat. Moduł główny zbliżony jest wymiarami oraz kształtem do rosyjskiej stacji Salut, jak też do głównego modułu Mira.

Chiń­ski dom na orbi­cie posia­da sieć Wi-Fi do połą­czeń bez­prze­wo­do­wych. Każ­dy astro­nau­ta nosi słu­chaw­ki i mikro­fon z prze­wod­nic­twem kost­nym, co uła­twia komu­ni­ka­cję. Na pokła­dzie znaj­du­je się 120 róż­nych rodza­jów żyw­no­ści, wybra­nych na pod­sta­wie pre­fe­ren­cji kuli­nar­nych taiko­nau­tów. Pod­sta­wo­we pro­duk­ty, w tym wie­przo­wi­na w sosie czosn­ko­wym, kur­czak pung pao, woło­wi­na z czar­nym pie­przem, mary­no­wa­na kapu­sta oraz napo­je (róż­no­rod­ne her­ba­ty i soki), są uzu­peł­nia­ne przez prze­sył­ki towa­ro­we z Zie­mi, docie­ra­ją­ce na sta­cję stat­kiem Tian­zhou. Świe­że owo­ce i warzy­wa prze­cho­wu­je się w chłodniach.

Jak zazna­czy­ła Huang Weifen – dyrek­tor tech­nicz­ny sys­te­mu zało­go­we­go pro­gra­mu kosmicz­ne­go Chiń­skiej Repu­bli­ki Ludo­wej –​więk­szość żyw­no­ści jest przy­go­to­wa­na do spo­ży­cia w małych kawał­kach, bez kości. Dodat­ki, takie jak np. sos z pie­przu syczu­ań­skie­go, uży­wa się głów­nie dla­te­go, aby zre­kom­pen­so­wać zmia­ny sma­ku, do jakich docho­dzi w mikro­gra­wi­ta­cji. Sta­cję wypo­sa­żo­no w małą kuch­nię do przy­go­to­wy­wa­nia posił­ków oraz pierw­szą w histo­rii lotów kosmicz­nych kuchen­kę mikro­fa­lo­wą, dzię­ki cze­mu astro­nau­ci zawsze mogą liczyć na gorą­cy posiłek.

Pomiesz­cze­nia miesz­kal­ne dla człon­ków zało­gi zawie­ra­ją trzy oddziel­ne sypial­nie, toa­le­tę, prysz­nic oraz sprzęt do ćwi­czeń. Kabi­ny są znacz­nie więk­sze niż w Mię­dzy­na­ro­do­wej Sta­cji Kosmicz­nej (ISS), wypo­sa­żo­ne w sze­ro­ki podwój­ny mate­rac, małe okno, słu­chaw­ki, wen­ty­la­cję i inne udogodnienia.

Jed­nym z pla­no­wa­nych na sta­cji doświad­czeń jest POLAR‑2 – bada­nie pola­ry­za­cji roz­bły­sków gam­ma, któ­rych nie moż­na obser­wo­wać na Zie­mi. Eks­pe­ry­ment, pośród innych ośrod­ków nauko­wych, przy­go­to­wa­ło pol­skie Naro­do­we Cen­trum Badań Jądro­wych. Będzie to kon­ty­nu­acja pro­jek­tu POLAR, prze­pro­wa­dzo­ne­go w 2016 roku w chiń­skim labo­ra­to­rium kosmicz­nym Tiangong‑2, któ­re po zej­ściu z orbi­ty, w lip­cu 2019 roku spa­dło do połu­dnio­we­go Pacyfiku.

/woch/