Nieznany Świat 04/2013 (268)

Spis tre­ści:

Akaija: znak Nowej Ery

Jed­na z naj­bar­dziej nie­zwy­kłych meta­fi­zycz­nych histo­rii, o jakich zda­rzy­ło nam się pisać. Holen­der­ski arty­sta, któ­ry przez wie­le mie­się­cy rów­nie hero­icz­nie, co bez­sku­tecz­nie wal­czył o ura­to­wa­nie życia swo­jej cho­rej na raka part­ner­ki, po jej śmier­ci nawią­zał z Lin­dą kon­takt za pośred­nic­twem medium, uko­cha­na zaś prze­ka­za­ła mu waż­ne prze­sła­nie. W jego efek­cie Wim Roskam zaczął two­rzyć fra­pu­ją­ce, inspi­ro­wa­ne z innej fre­kwen­cji ist­nie­nia obra­zy. Klu­czem do nich było tajem­ni­cze sło­wo Aka­ija. Prze­cze­sy­wa­nie inter­ne­tu i innych mate­ria­łów źró­dło­wych dopro­wa­dzi­ło do odkry­cia maleń­kiej wyspy na Pacy­fi­ku, któ­rej miesz­kań­cy posłu­gi­wa­li się tym wła­śnie sło­wem, a zwi­zu­ali­zo­wa­ny – tak­że w posta­ci wisior­ka – sym­bol Aka­ija oka­zał się sku­tecz­ną ochro­ną przed ata­ku­ją­cy­mi nas zewsząd pola­mi elek­tro­ma­gne­tycz­ny­mi, będą­cy­mi przy­czy­ną wie­lu groź­nych cho­rób. Jego wła­ści­wo­ści zosta­ły prze­ba­da­ne w dwóch labo­ra­to­riach; wyni­ki tych ana­liz uzna­no za sen­sa­cyj­ne. Po nawią­za­niu przez Wima Roska­ma kore­spon­den­cji z NŚ uda­ło nam się dopro­wa­dzić do tego, że Aka­ija jest obec­nie dostęp­na tak­że w naszej księgarni.

Szokujące odkrycie

W oce­anie, w stre­fie osła­wio­ne­go Trój­ką­ta Ber­mudz­kie­go na głę­bo­ko­ści 2 tysię­cy metrów zna­le­zio­no szkla­ne (a może raczej krysz­ta­ło­we?) pira­mi­dy więk­sze od Pira­mi­dy Che­op­sa. Wszyst­ko wska­zu­je na to, że to nie hum­bug, gdyż w spra­wę jest m.in. zaan­ga­żo­wa­ny zna­ny oce­ano­graf Ver­lag Mey­er. Tajem­ni­cze struk­tu­ry wyda­ją się być w bar­dzo dobrym sta­nie, zupeł­nie jak­by powsta­ły cał­kiem nie­daw­no. Dr Mey­er uwa­ża, że ich loka­li­za­cja i tech­no­lo­gia, za pomo­cą któ­rej zosta­ły zbu­do­wa­ne, wyda­ją się czymś zgo­ła nie­praw­do­po­dob­nym. Aby potwier­dzić wia­ry­god­ność odkry­cia, oprócz pomia­rów sona­ro­wych koniecz­ne będzie przyj­rze­nie się potęż­nym obiek­tom z bli­ska za pomo­cą opusz­czo­nej na dno apa­ra­tu­ry badaw­czej, co ma nie­ba­wem nastąpić.

Dwie świątynie

Pol­ski podróż­nik Woj­ciech Śli­wiń­ski zawę­dro­wał do mało zna­ne­go Wybrze­ża Kości Sło­nio­wej i w sto­li­cy tego kra­ju – Jamu­su­kro – odwie­dził naj­więk­szą chrze­ści­jań­ską bazy­li­kę na świe­cie o powierzch­ni 30 tysię­cy metrów kwa­dra­to­wych (!) oraz 158 m wyso­ko­ści. Koszt jej budo­wy wyniósł 300 milio­nów dola­rów i na dobrą spra­wę nie wia­do­mo, po co budow­la o tak potęż­nych gaba­ry­tach powsta­ła w bied­nym afry­kań­skim kra­ju, w któ­rym kato­li­cy sta­no­wią tyl­ko 14 pro­cent miesz­kań­ców. Przy oka­zji autor dotarł rów­nież do maleń­kiej świą­ty­ni wyznaw­ców Krysz­ny w Abi­dża­nie. Obu cen­trom ducho­wym w zało­że­niu przy­świe­ca ten sam cel: zbli­żyć czło­wie­ka do Boga, ale i tak – jak prze­ko­nu­je pol­ski nomad – naj­waż­niej­sze są świą­ty­nie, jakie budu­je­my we wła­snym sercu.

UFO nad Rosją 

Dziś i w prze­szło­ści. Dwie publi­ka­cje, z któ­rych zwłasz­cza cie­ka­wa wyda­je się dru­ga dzię­ki ujaw­nio­nym w niej taj­nym rapor­tom car­skich służb na temat nie­zna­nych obiek­tów lata­ją­cych, jakie poja­wia­ły się nad nie­bem przed­re­wo­lu­cyj­ne­go impe­rium. Nie­któ­re doku­men­ty – wcze­śniej kom­plet­nie nie­zna­ne – zosta­ły odna­le­zio­ne dopie­ro nie­daw­no. Zda­ją się one świad­czyć o tym, że ojczy­zną ufo­lo­gii bynaj­mniej nie są, jak się powszech­nie przyj­mu­je, Sta­ny Zjed­no­czo­ne z incy­den­tem w Roswell z 1947 r., pro­jek­ta­mi Blue Book, Sign czy Grud­ge, choć oczy­wi­ście w Rosji w tam­tych cza­sach nikt ter­mi­nu UFO nie uży­wał. W opa­trzo­nych gry­fem TAJNE rapor­tach pocho­dzą­cych z archi­wów żan­dar­me­rii woj­sko­wej, kozac­kich for­ma­cji oraz (póź­niej) MSW mówi się o obser­wa­cjach róż­nych świę­cą­cych obiek­tów o naj­roz­ma­it­szych kształ­tach i roz­mia­rach, w tym tak­że dys­ków i kul. W tele­gra­mie mini­stra woj­ny Maw­ri­na wysła­nym do Oren­bur­ga zna­lazł się roz­kaz, by do wspo­mnia­nych apa­ra­tów lata­ją­cych otwie­rać ogień.

Fenomen szamanizmu: obalanie mitów 

Nie waham się nazy­wać sza­ma­ni­zmu alter­na­tyw­ną wie­dzą. Ta meto­da wglą­du i jej tech­ni­ki funk­cjo­nu­ją od tysię­cy lat. Sza­ma­ni nie bawią się tak­że w żad­ne roz­wa­ża­nia teo­re­tycz­ne: to prak­ty­ka w czy­stej posta­ci, choć opar­ta na pew­nej filo­zo­fii. Ale i ona wyni­ka z sza­mań­skich pere­gry­na­cji do Dol­ne­go, Środ­ko­we­go i Gór­ne­go Świa­ta. (…) Ple­mien­ni cza­row­ni­cy już na stu­le­cia przed współ­cze­sną cywi­li­za­cją zna­li na przy­kład DNA, budo­wę komó­rek i narzą­dów ludz­kie­go orga­ni­zmu. Komu­ni­ka­cja mię­dzy sza­ma­nem a uczniem nastę­pu­je w posta­ci nie­wer­bal­nej: bez­po­śred­nio z umy­słu do umy­słu, w posta­ci wizu­ali­zo­wa­nych obra­zów lub sym­bo­li – mówi w wywia­dzie udzie­lo­nym Mał­go­rza­cie Stę­pień Petr Cho­bot, cze­ski bio­log i tera­peu­ta, orga­ni­za­tor eks­pe­dy­cji do Peru i sza­mań­skich medy­ta­cji lecz­ni­czych, któ­ry wkrót­ce przy­jeż­dża do Pol­ski. Kapi­tal­na poznaw­czo, wie­lo­wąt­ko­wa roz­mo­wa z jed­nym z naj­cie­kaw­szych w zachod­nim krę­gu kul­tu­ro­wym znaw­ców i prak­ty­ków szamanizmu.

Ponadto:

• Czy zbli­ża­my się do roz­wią­za­nia zagad­ki życia? – dokoń­cze­nie nie­ła­twe­go w czy­tel­ni­czym odbio­rze, ale bar­dzo waż­ne­go poznaw­czo arty­ku­łu dr Danu­ty Adamskiej-Rutkowskiej
• Szmi­li­chow­ski o domnie­ma­nym spi­sku Opatrz­no­ści i Pani Bie­dzie
• 10 spo­so­bów mani­pu­lo­wa­nia społeczeństwem
• W Dys­ku z Faj­stos o sym­bo­lach geo­me­trycz­nych, a zwłasz­cza jed­nym z nich, któ­ry – jak twier­dzi autor – został z pre­me­dy­ta­cją przez kogoś (kogo?) znisz­czo­ny, by utrud­nić ludziom roz­wój, a w Okru­chach Wszech­świa­ta o pew­nym odkry­ciu zwią­za­nym z wędrów­ką Zie­mi przez Kosmos
• Miaż­dżą­ca opi­nia wybit­ne­go pol­skie­go praw­ni­ka na temat pró­by zakwe­stio­no­wa­nia przez wła­dze samo­rzą­du lekar­skie­go legal­no­ści home­opa­tii jako czę­ści sys­te­mu medycznego
• Rośli­na pobło­go­sła­wio­na przez Anioły
• Kore­pe­ty­cje z gwiezd­ne­go języka
• Horo­skop na kwie­cień