O szamanizmie, jego współczesnych odsłonach i ścieżce poznania

Sza­ma­nizm jest sta­ro­żyt­ną prak­ty­ką magicz­ną, któ­ra prze­trwa­ła do współ­cze­sno­ści. Sło­wo sza­man wywo­dzi się z języ­ków sybe­ryj­skich i ozna­cza tego, kto wie. Praw­dzi­wy sza­man jest skarb­ni­cą wie­dzy o lecze­niu zio­ła­mi i sło­wem, widzą­cym przy­szłość, pomoc­nym w podej­mo­wa­niu waż­nych życio­wych decy­zji i pro­stu­ją­cym ścież­ki losu w spra­wach doty­czą­cych rela­cji mię­dzy­ludz­kich, miej­sca do życia czy pracy

Cha­rak­te­ry­stycz­ny­mi cecha­mi sza­mań­skiej prak­ty­ki są: łącz­ność z ducha­mi przod­ków, doświad­cze­nia naby­te w poprzed­nich wcie­le­niach lub zdol­no­ści dzie­dzi­czo­ne mię­dzy poko­le­nia­mi oraz umie­jęt­ność zdo­by­wa­nia wie­dzy w świe­cie nie­ma­te­rial­nym, zwy­kle poprzez wędrów­ki poza ciałem.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Czas, który wyparował

Satanizm w popkulturze

Daw­niej miej­sca wędró­wek w sza­mań­skiej prak­ty­ce przed­sta­wia­no jako prze­strze­nie zma­te­ria­li­zo­wa­ne (nie­bo i pie­kło), peł­ne sprzy­mie­rzeń­ców lub zło­wro­gich istot. Dzi­siaj, gdy nasza per­cep­cja rze­czy­wi­sto­ści znacz­nie się zmie­ni­ła, poza­świat rozu­mieć może­my nie jako miej­sce, lecz jako stan. Gdy w nie­go wkra­cza­my, nastę­pu­je prze­su­nię­cie, czy­li zmia­na sta­nu naszej świa­do­mo­ści. Języ­kiem poza­świa­ta jest wizu­ali­za­cja i sym­bo­li­ka, któ­rych zro­zu­mie­nie wyma­ga nie­zwy­kłe­go wyczu­cia i wpra­wy. Umie­jęt­no­ści tych sza­ma­ni uczą się lata­mi poprzez prak­ty­kę i reali­za­cję sze­re­gu życio­wych wyzwań.