Słów parę o zmartwychwstaniu – esej polemiczny

A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa (Jezusa) z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha (Rz 8,11) – tak apostoł Paweł zapowiada dzień wskrzeszenia z martwych tych, którzy pozostali wierni Panu. Zarazem ma to być dzień Sądu Ostatecznego nad żywymi i umarłymi. Według doktryny katolickiej przyszłe zmartwychwstanie człowieka miałoby oferować mu nowe ciało – ciało chwalebne, czego przykładem ma być właśnie ciało zmartwychwstałego Jezusa

Czym jed­nak dokład­nie mia­ło­by być owo cia­ło chwa­leb­ne, to temat na roz­le­głą ana­li­zę i pole­mi­kę. Przy­po­mnij­my jedy­nie, że kato­li­cy uwa­ża­ją za waż­ne, iż czło­wiek nie tyle ma cia­ło, co jest cia­łem. Przy­ta­cza­ne w związ­ku z tym wyja­śnie­nia nie są zatem wol­ne od wewnętrz­nych sprzecz­no­ści i racjo­na­li­za­cji wła­sne­go spo­so­bu rozu­mo­wa­nia. Ale taka jest wia­ra. Nic też dziw­ne­go, że myślą­cy racjo­nal­nie i przy­zwy­cza­je­ni do filo­zo­fo­wa­nia Gre­cy wyszy­dza­li Paw­ła z Tar­su. Idea biblij­ne­go zmar­twych­wsta­nia nie podo­ba­ła się też gno­sty­kom, dla któ­rych cie­le­sność nale­ża­ła do sfe­ry ciem­no­ści i zła, a zmar­twych­wsta­nie poj­mo­wa­li na spo­sób duchowy.

Myśl o zmar­twych­wsta­niu ma dłu­gą histo­rię, naro­dzi­ła się jesz­cze przed juda­izmem i póź­niej­szym chro­no­lo­gicz­nie chrze­ści­jań­stwem. Poję­cie to odnaj­du­je­my w mitach i reli­giach świa­ta sta­ro­żyt­ne­go, choć wów­czas nie odno­si­ło się ono do escha­to­lo­gii zwią­za­nej z czło­wie­kiem, jak ma to miej­sce w przy­pad­ku reli­gii abra­ha­mo­wych (juda­izmu, chrze­ści­jań­stwa i isla­mu). U sta­ro­żyt­nych Egip­cjan, Gre­ków, w zara­tusz­tra­ni­zmie czy w hin­du­izmie, wskrze­sze­nie z mar­twych doty­czy­ło jedy­nie bóstw i pół­bo­gów: roz­szar­pa­ny na kawał­ki i poroz­rzu­ca­ny po całym Egip­cie Ozy­rys zosta­je przy­wró­co­ny do życia, by stać się bogiem uni­wer­sal­nym, sędzią zmar­łych i wcie­le­niem fara­onów, Zara­tu­stra z kolei ma się naro­dzić ponow­nie z dzie­wi­cy, po to, by zapro­wa­dzić porzą­dek w świe­cie. Kie­dy uważ­nie przy­glą­da­my się struk­tu­rze sta­ro­żyt­nych reli­gii, sko­ja­rze­nia z chrze­ści­jań­stwem, z posta­cią Boga-czło­wie­ka i z paru­zją, same się narzucają. 

PRZECZYTAJ TAKŻE

Lustereczko, powiedz przecie…

Dlaczego układ sił na świecie zmieni się w wyniku przemian

Współ­cze­sny bibli­sta kata­loń­ski, badacz sta­ro­egip­skich tek­stów i były ksiądz Llo­ga­ri Pujol (ur. 1939) w książ­ce Jezus 3000 lat przed Chry­stu­sem. Fara­on zwa­ny Jezu­sem¹Car­ce­nac Pujol, Clau­de-Bri­git­te; Pujol, Llo­ga­ri: Jezus, 3000 lat przed Chry­stu­sem, War­sza­wa 2004. dowo­dzi zadzi­wia­ją­cych zbież­no­ści zna­nej z Ewan­ge­lii histo­rii Jezu­sa Chry­stu­sa, z życiem fara­onów. Fara­ona tak­że uzna­wa­no za syna Boże­go, naro­dzo­ne­go z dzie­wi­cy (teo­ga­mia) oraz za pośred­ni­ka mię­dzy Bogiem a ludź­mi. Fara­on tak­że zmar­twych­wsta­je, by wstą­pić do nie­ba i doko­nu­je cudów. War­to przyj­rzeć się tej szcze­gól­nej ana­li­zie, by posiąść wie­dzę o wła­snej wie­rze. Z kolei inny badacz, pro­fe­sor reli­gio­znaw­stwa porów­naw­cze­go Gustav Men­sching (1901−1978), w jed­nej ze swo­ich fun­da­men­tal­nych prac, syna­mi Boży­mi nazy­wa posta­ci zasłu­żo­ne dla histo­rii ludz­kiej ducho­wo­ści, wymie­nia­jąc Jezu­sa obok Krisz­ny, Bud­dy, Lao-Tse, Kon­fu­cju­sza, Zara­tu­stry, Maho­me­ta, Pla­to­na, Moj­że­sza, Mistrza Eckhar­ta, Jako­ba Böh­me­go i innych. Co wię­cej – jak sam pod­kre­śla – czy­ni to w myśl słów apo­sto­ła Paw­ła, któ­ry syna­mi Boży­mi nazy­wał ludzi twór­czych i napeł­nio­nych Duchem Bożym, a więc w sen­sie kon­kret­nym, a nie czy­sto mito­lo­gicz­nym.²Men­sching, Gustav: Die Söh­ne Got­tes. Aus den Heili­gen Schri­ften der Men­sch­he­it, Wies­ba­den 1960.

Przypisy

• 1
  Car­ce­nac Pujol, Clau­de-Bri­git­te; Pujol, Llo­ga­ri: Jezus, 3000 lat przed Chry­stu­sem, War­sza­wa 2004.
• 2
  Men­sching, Gustav: Die Söh­ne Got­tes. Aus den Heili­gen Schri­ften der Men­sch­he­it, Wies­ba­den 1960.
• 3
  Kora­bie­wicz, Wacław: Tajem­ni­ca mło­do­ści i śmier­ci Jezu­sa, War­sza­wa 1992.
• 4
  Hong­zhi, Li: Zhu­an Falun, War­sza­wa 2018.
• 5
  Kopa­nia, Jerzy: Ludz­kie obli­cza Boskiej Praw­dy, War­sza­wa 1995.
• 6
  Hel­ler, Michał: Moral­ność myśle­nia, Kra­ków 2016.
• 7
  Kopa­nia, Jerzy: Ludz­kie obli­cza Boskiej Praw­dy, War­sza­wa 1995.