Terroryzm polityczny i paranormalne sygnały

Na prze­ło­mie XIX i XX w. świat zala­ła fala zama­chów. Ginę­li repre­zen­tan­ci opre­syj­nych sys­te­mów spo­łecz­nych, prze­ciw­ni­cy poli­tycz­ni, dzia­ła­cze spo­łecz­ni. Śmierć od bom­by, kuli czy szty­le­tu dotknę­ła m.in. pre­zy­den­ta Fran­cji Sadie­go Car­no­ta (1894), pre­mie­rów Hisz­pa­nii Anto­nia Cáno­va­sa del Castil­lo (1897) i Jose Cana­le­ja­sa (1912), cesa­rzo­wą Austrii Elż­bie­tę zwa­ną Sisi, (1898), kró­la Włoch Hum­ber­ta (1900), pre­zy­den­ta Sta­nów Zjed­no­czo­nych Wil­lia­ma McKin­leya (1901), w koń­cu następ­cę tro­nu austro-węgier­skie­go Fran­cisz­ka Fer­dy­nan­da z żoną Zofią (1914). Ten ostat­ni mord zaini­cjo­wał wybuch I woj­ny światowej.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Jak nie stracić świadomości i odnaleźć równowagę w dzisiejszym zaganianym świecie?

Król mediów

Koszmarny sen Lincolna

Pierw­szym przy­wód­cą Ame­ry­ki, któ­ry zgi­nął w zama­chu, był Abra­ham Lin­coln (1809−1865). Zabój­ca 16. pre­zy­den­ta USA, aktor John Wil­kes Booth doko­nał mor­du w waszyng­toń­skim Teatrze Forda.

To tra­gicz­ne wyda­rze­nie u schył­ku woj­ny sece­syj­nej było czę­ścią więk­sze­go spi­sku. Miał on wskrze­sić idee kon­fe­de­ra­tów, eli­mi­nu­jąc trzech naj­waż­niej­szych człon­ków rzą­du Sta­nów Zjed­no­czo­nych. Kon­spi­ra­to­rzy Lewis Powell i David Herold pla­no­wa­li zabić sekre­ta­rza sta­nu Wil­lia­ma H.​Sewar­da, zaś Geo­r­ge Atze­rodt wice­pre­zy­den­ta Andrew John­so­na. Intry­ga spa­li­ła jed­nak na panew­ce: Seward został tyl­ko ran­ny, a nie­do­szły zabój­ca John­so­na spa­ni­ko­wał. Booth po dra­ma­tycz­nej uciecz­ce zgi­nął w trak­cie obła­wy. Rebe­lian­tów powieszono.

Przy­ja­ciel i nie­for­mal­ny ochro­niarz Lin­col­na Ward Hill Lamon zdra­dził, że trzy dni przed śmier­cią pre­zy­dent opo­wie­dział mu swój wstrzą­sa­ją­cy sen. Wędro­wał w nim po Bia­łym Domu w poszu­ki­wa­niu źró­dła żałob­nej muzy­ki. Gdy dotarł do wschod­nie­go skrzy­dła, ujrzał kata­falk, na któ­rym spo­czy­wa­ły zwło­ki. Twarz zmar­łe­go krył żałob­ny kir. Przy trum­nie woj­sko peł­ni­ło war­tę, zaś w tłu­mie ludzi, któ­rzy odda­wa­li mu ostat­ni hołd, wie­lu pła­ka­ło. – Kto zmarł w Bia­łym Domu? – zapy­tał Lin­coln jed­ne­go z żoł­nie­rzy. – Pre­zy­dent – padła odpo­wiedź. – Został uśmier­co­ny przez zabój­cę.