Tragiczna śmierć dr. Geleya i jego pośmiertne manifestacje

Doktor Gustave Geley porzucił praktykę lekarską, by zająć się badaniem zjawisk z pogranicza. Szczególnie interesował go mediumizm fizyczny – i to on właśnie sprawił, że przybył nad Wisłę…

W 1918 r., dzię­ki mece­na­to­wi boga­te­go han­dlow­ca Jeana Mey­era, w Pary­żu powstał Mię­dzy­na­ro­do­wy Insty­tut Metap­sy­chicz­ny, któ­re­go celem było nauko­we bada­nie zja­wisk mediumicznych.

Pierw­szym jego dyrek­to­rem został dr Gusta­ve Geley – uro­dzo­ny w 1868 r. w Mont­ce­au-les-Mines, absol­went Uni­wer­sy­te­tu w Lyonie. Stu­diom nad zja­wi­ska­mi z pogra­ni­cza odda­wał się przez bli­sko 30 lat. Wie­rzył, że pew­ne­go dnia metap­sy­chi­ka (parap­sy­cho­lo­gia) zosta­nie uzna­na za peł­no­praw­ną naukę i dąże­nie do tego celu uwa­żał za swą misję.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Dwa proroctwa, które nadal się realizują (cz.II)

Dwa proroctwa, które nadal się realizują (cz.I)

Było coś niezwykłego w wyglądzie dr. Geleya.

Współ­cze­śni zwra­ca­li uwa­gę na jego oczy – duże, ponu­re, błysz­czą­ce. Wzrok miał nie­co posęp­ny i zachmu­rzo­ny, zara­zem jed­nak fascy­nu­ją­cy i prze­ni­kli­wy. Cza­sa­mi na poważ­nej twa­rzy uka­zy­wał się uśmiech. Dzien­ni­karz Paul Heu­ze, któ­ry kil­ka lat po utwo­rze­niu insty­tu­tu spo­tkał się z Geley­em, zapa­mię­tał wła­śnie to spoj­rze­nie, a tak­że czy­sty głos dok­to­ra oraz jego zde­cy­do­wa­ny spo­sób wyra­ża­nia myśli.

Geleya naj­bar­dziej inte­re­so­wa­ły zja­wi­ska mediu­mi­zmu fizycz­ne­go, a kon­kret­nie ekto­pla­zma – tajem­ni­cza sub­stan­cja wydo­by­wa­ją­ca się nie­kie­dy z cia­ła medium. Mając na uwa­dze licz­ne oszu­stwa, a tak­że rzad­kość tego feno­me­nu, wie­lu zaprze­cza­ło jego istnieniu.