Wibracje podstawą porządku kosmicznego

Dźwięk fascynuje ludzkość od zarania dziejów. Terapia muzyką sięga tak odległych czasów, że trudno dziś jednoznacznie ustalić początek wykorzystywania dźwięków w celach uzdrawiających czy rytualnych. To, co jednak możemy stwierdzić, to fakt, że już pierwotne kultury używały dźwięków w celach leczniczych oraz religijnych. Miały one wówczas dużo ważniejsze znaczenie niż tylko akustyczne i wspierające. Zanim przedstawię dźwięk jako podstawę ludzkiej egzystencji, prześledźmy w skrócie historię wykorzystywania go w różnych ujęciach kulturowych

Dźwięk w obrzędach i ceremoniach

W sta­ro­żyt­nym Egip­cie dźwięk odgry­wał nie­zwy­kle istot­ną rolę w obrząd­kach i cere­mo­niach reli­gij­nych. Wie­rzo­no, że wpły­wa na życie ducho­we, a dzię­ki poszcze­gól­nym dźwię­kom moż­na komu­ni­ko­wać się z boga­mi oraz poma­gać w utrzy­ma­niu porząd­ku kosmicz­ne­go. Rytm, muzy­ka i dźwię­ki sto­so­wa­no dla zapew­nie­nia har­mo­nii w świe­cie. To kapła­ni egip­scy byli odpo­wie­dzial­ni za odpra­wia­nie cere­mo­nii w świą­ty­niach. Poprzez śpiew i uży­wa­nie odpo­wied­nich instru­men­tów pobu­dza­no boską obec­ność, co jed­no­cze­śnie przy­cią­ga­ło przy­chyl­ność bogów, a ta zapew­nia­ła pomyśl­ność, zdro­wie i ochro­nę. Muzy­ka mia­ła tak­że funk­cję magiczną.

Oto kil­ka naj­waż­niej­szych instru­men­tów uży­wa­nych w sta­ro­żyt­nym Egip­cie: har­fy i liry pod­kre­śla­ją­ce har­mo­nię i pięk­no rytu­ałów; sistre­sy – spe­cjal­ne dzwon­ki wywo­łu­ją­ce kon­kret­ne wibra­cje w celu ducho­we­go oczysz­cze­nia; trą­by, rogi, tuby, któ­rych moc mia­ła wzy­wać bogów do dzia­ła­nia; oraz bęb­ny wzmac­nia­ją­ce i inten­sy­fi­ku­ją­ce cere­mo­nię, wpro­wa­dza­ją­ce w trans swo­im ryt­mem, zwią­za­nym tak­że z bogi­nią Hathor (repre­zen­to­wa­ła ona muzy­kę, taniec, radość, miłość, sek­su­al­ność i mat­czy­ną opiekę).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy lekarz przestaje być człowiekiem

Zza zasłony zaświatów

Egip­cja­nie wie­rzy­li, że rytm jest pod­sta­wą porząd­ku kosmicz­ne­go, życie opie­ra się na har­mo­nii i ryt­micz­nej rów­no­wa­dze, a muzy­ka nie jest tyl­ko narzę­dziem, ale wręcz for­mą owe­go porząd­ku. Do peł­nej rów­no­wa­gi i har­mo­nii bra­ku­je jesz­cze śpie­wa­ne­go sło­wa. Modli­twy, hym­ny i pie­śni wzno­szo­ne przez kapła­nów i wier­nych były bło­go­sła­wień­stwem. Recy­to­wa­no frag­men­ty świę­tych tek­stów, a tak­że śpie­wa­no je lub into­no­wa­no w ści­śle okre­ślo­ny spo­sób (czy nie nasu­wa się tu sko­ja­rze­nie z man­trą?). Boskie dźwię­ki, zapi­sa­ne w hie­ro­gli­fach, były trak­to­wa­ne z wiel­ką czcią i sto­so­wa­ne jako śro­dek wła­dzy duchowej.

Harmonia dźwięków a życie duchowe i zdrowie

Prze­nie­śmy się do sta­ro­żyt­nej Gre­cji. Muzy­ka była tam bar­dzo istot­nym ele­men­tem w życiu spo­łecz­nym i ducho­wym. Gre­cy uwa­ża­li, że har­mo­nia dźwię­ków może wpły­wać na zdro­wie fizycz­ne i psy­chicz­ne, oraz poma­gać w przy­wra­ca­niu rów­no­wa­gi w orga­ni­zmie. Mia­ła cha­rak­ter roz­ryw­ko­wy, ale tak­że lecz­ni­czy. W kon­tek­ście lecze­nia dźwię­kiem nale­ży przy­wo­łać dwa zna­ne nazwi­ska – to słyn­ny lekarz Hipo­kra­tes (ok. 460–370 p.n.e.), któ­ry jest uwa­ża­ny za ojca współ­cze­snej medy­cy­ny oraz filo­zof i mate­ma­tyk Pita­go­ras (ok. 572 – 497 p.n.e.). Ten pierw­szy gło­sił, że muzy­ka, a zwłasz­cza odpo­wied­nia har­mo­nia i rytm, mogą wpły­wać na nastrój, rów­no­wa­gę emo­cjo­nal­ną, jak też fizycz­ne zdro­wie pacjen­ta. Podob­nie jak Egip­cja­nie wie­rzył, że mia­ro­wy rytm wpro­wa­dza w stan transu, wyci­sza emo­cje, a w kon­se­kwen­cji dopro­wa­dza do uzdro­wie­nia i oczysz­cze­nia ducho­we­go. Nato­miast Pita­go­ras i jego ucznio­wie odkry­li, że dźwię­ki, któ­re two­rzą mate­ma­tycz­ną har­mo­nię, mają pozy­tyw­ny wpływ na zdro­wie psy­chicz­ne i fizycz­ne, nato­miast zabu­rze­nia w tej har­mo­nii, zarów­no w muzy­ce, jak i w cie­le, pro­wa­dzą do cho­rób oraz cier­pie­nia. Słyn­na pita­go­rej­ska muzy­ka sfer to Wszech­świat przed­sta­wio­ny jako wiel­ki instru­ment muzycz­ny. Według jego teo­rii, pla­ne­ty, gwiaz­dy i inne cia­ła nie­bie­skie, pozo­sta­ją­ce we wza­jem­nych sto­sun­kach licz­bo­wych, roz­brzmie­wa­ją sta­łą har­mo­nią. Choć te dźwię­ki są nie­sły­szal­ne dla ludz­kie­go ucha, Pita­go­ras uwa­żał, że cała kosmicz­na struk­tu­ra, zor­ga­ni­zo­wa­na w spo­sób podob­ny do har­mo­nii muzycz­nej, jest jak wibru­ją­ce struny.

Jako esencja wszelkiego istnienia i fundament praktyk duchowych

W hin­du­izmie dźwięk to fun­da­ment prak­tyk ducho­wych, tera­peu­tycz­nych, obrzę­do­wych i reli­gij­nych. To pod­sta­wa Wszech­świa­ta. Świę­ta man­tra OM, któ­ra jest naj­waż­niej­szą man­trą w tra­dy­cjach ducho­wych Indii, a zwłasz­cza w hin­du­izmie, bud­dy­zmie, sikhi­zmie i jodze, sta­no­wi dźwięk pier­wot­ny, całość życia i ducha. To sym­bol, któ­ry obej­mu­je wszyst­kie inne dźwię­ki i repre­zen­tu­je cały Wszech­świat. Uwa­ża się, że jako pier­wot­ny, dźwięk OM powstał pod­czas stwo­rze­nia Wszech­świa­ta. Into­no­wa­nie go wyci­sza umysł, łączy z uni­wer­sal­ną ener­gią, ma moc uzdra­wia­nia, wpro­wa­dza cia­ło i umysł w stan har­mo­nii i łączy z wyż­szą świa­do­mo­ścią. Tera­pia dźwię­kiem w kul­tu­rze Indii to nie tyl­ko nie­zwy­kle boga­ty zbiór mantr, ale tak­że instru­men­ty, takie jak misy tybe­tań­skie, gon­gi, dzwon­ki, fle­ty, cym­ba­ły, a wszyst­ko po to, żeby przy­wró­cić rów­no­wa­gę ener­ge­tycz­ną, a w kon­se­kwen­cji zdro­wie oraz dobre samo­po­czu­cie. W tra­dy­cji hin­du­istycz­nej dźwięk, jako esen­cja wszel­kie­go ist­nie­nia, jest przed­mio­tem głęb­szych roz­wa­żań. Nada yoga to jed­na z tra­dy­cji, w któ­rej trak­tu­je się go jako śro­dek do ducho­we­go oświe­ce­nia. W hin­du­izmie kon­cep­cja świa­ta zbu­do­wa­ne­go z wibra­cji sta­no­wi pod­sta­wę postrze­ga­nia rze­czy­wi­sto­ści. Dla­te­go dźwięk, któ­ry jest jed­ną z naj­czyst­szych form wibra­cji, słu­ży do uzdra­wia­nia, oczysz­cza­nia, roz­wo­ju, uzy­ski­wa­nia har­mo­nii, a w kon­se­kwen­cji osią­ga­nia oświecenia.

Dla­cze­go ludz­kość od zara­nia dzie­jów tak fascy­no­wa­ła się dźwię­kiem i wie­rzy­ła w jego sil­ne zdro­wot­ne i głę­bo­ko ducho­we dzia­ła­nie? Czy mia­ła więk­szą wie­dzę na temat isto­ty dźwię­ku niż nam się dziś wyda­je? A co o natu­rze dźwię­ku wie­my obecnie?

No, cóż… Może się oka­zać, że tyl­ko w nie­któ­rych aspek­tach naj­now­sze bada­nia potwier­dzą słusz­ność wia­ry naszych przod­ków w moc dźwięku.

Wibracyjna koncepcja świata

Nie będę eks­plo­ro­wać dość obszer­ne­go tema­tu muzy­ko­te­ra­pii jako meto­dy, któ­ra wyko­rzy­stu­je muzy­kę lub jej ele­men­ty do popra­wy zdro­wia oraz wpły­wa­nia na korzyst­ne zmia­ny emo­cjo­nal­ne, fizycz­ne lub umy­sło­we. Sku­pię się na medy­cy­nie wibra­cyj­nej, a kon­kret­niej na dźwię­ko­te­ra­pii, któ­ra jest bar­dzo spój­na z wibra­cyj­ną kon­cep­cją świa­ta.

Dźwię­ko­te­ra­pia pole­ga na wyko­rzy­sta­niu dźwię­ków i muzy­ki, wpły­wa­ją­cych na czę­sto­tli­wo­ści w cie­le, przy głę­bo­kiej ich pene­tra­cji na pozio­mie komór­ko­wym. Instru­men­ty, jakie naj­czę­ściej uży­wa­my w tym celu, to np. misy tybe­tań­skie, gon­gi, dzwon­ki, bęb­ny i inne, któ­re emi­tu­ją okre­ślo­ne czę­sto­tli­wo­ści – na przy­kład kamer­ton, ale tak­że śpiew.

Medy­cy­na wibra­cyj­na zakła­da, że jeste­śmy isto­ta­mi wibra­cyj­ny­mi, ener­ge­tycz­ny­mi, infor­ma­cyj­ny­mi i że cia­ło ludz­kie wibru­je w okre­ślo­nych czę­sto­tli­wo­ściach. Sztan­da­ro­wy para­dyg­mat współ­cze­snej medy­cy­ny mówi, że czło­wiek jest isto­tą głów­nie bio­che­micz­ną… Od trzy­dzie­stu lat wyła­nia się jed­nak nowy para­dyg­mat. Trak­tu­je on o tym, że jeste­śmy przede wszyst­kim isto­ta­mi ener­ge­tycz­ny­mi i infor­ma­cyj­ny­mi, z wyra­fi­no­wa­ny­mi kana­ła­mi szyb­kiej komu­ni­ka­cji, zawie­ra­ją­cy­mi się w naszej macie­rzy żywej tkan­ki łącz­nej, zdol­ny­mi do szyb­kie­go oddzia­ły­wa­nia na tkan­ki, pro­ce­sy komór­ko­we, a nawet na eks­pre­sję nukle­ar­ne­go DNA. Pro­ce­sy te są lepiej opi­sy­wa­ne za pomo­cą zasad fizy­ki kwan­to­wej – w tym rezo­nan­su kwan­to­we­go, splą­ta­nia oraz nie­lo­kal­no­ści, czy­li dzia­ła­nia na odle­głość – któ­ra zaczy­na być sto­so­wa­na w związ­ku z makro­sko­po­wy­mi pro­ce­sa­mi wewnątrz orga­ni­zmów żywych¹.

Czy powyż­sze stwier­dze­nie nie przy­wo­łu­je na myśl ist­nie­ją­cej od kil­ku tysię­cy lat hin­du­istycz­nej, wibra­cyj­nej kon­cep­cji świa­ta? Czy sta­ro­żyt­ni Egip­cja­nie wie­rząc, że rytm har­mo­ni­zu­je porzą­dek kosmicz­ny, nie wska­zy­wa­li na ten sam w isto­cie porzą­dek Wszech­świa­ta? Jest taki słyn­ny egip­ski por­tret nie­wi­do­me­go gra­ją­ce­go na har­fie. Wyła­nia się tam sta­ro­egip­ska kon­cep­cja uni­wer­sal­ne­go pola ener­ge­tycz­ne­go uka­za­ne­go przez wibru­ją­ce stru­ny. Nie­wi­do­my har­fi­sta wie wszyst­ko i widzi wszyst­ko przez swo­je stru­ny, któ­re wpra­wia­ją Wszech­świat w drga­nia na milio­ny róż­nych wzo­rów. W teo­rii pola kwan­to­we­go, uni­wer­sal­ne pole może być czymś, co prze­no­si zarów­no ener­gię, jak i infor­ma­cję w całym Uni­wer­sum. Na przy­kład w teo­rii kwan­to­wej pole może odpo­wia­dać za wymia­nę ener­gii mię­dzy cząst­ka­mi. W wie­lu tra­dy­cjach uży­wa się okre­śleń opi­su­ją­cych sub­tel­ne pole ota­cza­ją­ce wszyst­kie isto­ty żywe. To pole może wpły­wać na zdro­wie, emo­cje, a tak­że świa­do­mość. Czę­sto nazy­wa­my je aurą czło­wie­ka lub innych orga­ni­zmów żywych, przez któ­re prze­pły­wa­ją róż­ne for­my ener­gii (np. chi, pra­na, ka itd.).

Pole uniwersalne

Współ­cze­śnie wie­my, że pole uni­wer­sal­ne to nie spe­ku­la­cja, dziś za pomo­cą czu­łych urzą­dzeń, zwa­nych magne­to­me­tra­mi (SQUID) może­my wykryć mikro­sko­pij­ne pole ota­cza­ją­ce cia­ło człowieka.

Pod­sta­wo­wą zasa­dą uzdra­wia­nia dźwię­kiem jest to, że obja­wy fizycz­ne, emo­cjo­nal­ne i psy­chicz­ne są gene­ro­wa­ne przez leżą­ce u ich pod­staw pole ener­ge­tycz­ne. Tak więc, jeśli zmie­ni­my pole ener­ge­tycz­ne, zmie­nią się rów­nież wzor­ce zacho­wań fizycz­nych, emo­cjo­nal­nych i umy­sło­wych.²

Instru­men­ta­mi, któ­re naj­chęt­niej uży­wam do zmia­ny wzor­ców w uni­wer­sal­nym polu czło­wie­ka, są kamer­to­ny. Ich sku­tecz­ność wie­lo­krot­nie uda­ło mi się potwier­dzić w kon­tak­cie z wie­lo­ma klien­ta­mi. Zmia­na pola ener­ge­tycz­ne­go to nic inne­go jak dostro­je­nie. Dźwięk kamer­to­nów reagu­je z bio­po­lem czło­wie­ka poprzez sub­tel­ny rezo­nans elek­tro­ma­gne­tycz­ny. W ludz­kich tkan­kach docho­dzi do róż­nych form rezo­nan­su mecha­nicz­ne­go, aku­stycz­ne­go, elek­trycz­ne­go i magne­tycz­ne­go. Wie­dza na temat czę­sto­tli­wo­ści oraz kamer­to­nów i innych instru­men­tów jest bar­dzo waż­na, jed­nak klu­czo­wą oka­zu­je się być rela­cja, jaką oso­ba wyko­nu­ją­ca dostra­ja­nie nawią­że z kamer­to­na­mi i z klientem.

Według dr. Harol­da Saxto­na Bur­ra to pola ener­ge­tycz­ne two­rzą sza­blo­ny, wokół któ­rych sku­pia się mate­ria. Zmień pole, a zmie­ni się mate­ria³. Do takich wnio­sków doszedł ten nauko­wiec w latach pięć­dzie­sią­tych dwu­dzie­ste­go wie­ku. Sta­ro­żyt­ne kul­tu­ry takie jak sta­ro­egip­ska, z kon­cep­cją uni­wer­sal­ne­go pola ener­ge­tycz­ne­go uka­za­ne­go przez wibru­ją­ce stru­ny har­fi­sty; grec­ka, ze świa­tem wibru­ją­cym jak stru­ny; czy hin­du­istycz­na z wibra­cyj­nym postrze­ga­niem Wszech­świa­ta – wska­zu­ją, że czło­wiek zawsze czuł, a może wie­dział, że jeste­śmy wibra­cją, dźwię­kiem, nie zawsze sły­szal­nym dla ludz­kie­go ucha, bo czym jest dźwięk? Wibra­cją prze­cież. Odwzo­ro­wa­nie tego obra­zu wiel­kie­go Wszech­świa­ta znaj­dzie­my w komór­kach ludz­kie­go cia­ła, dostrze­że­my tam jego roz­wi­bro­wa­ną natu­rę oraz kosmicz­ną sym­fo­nię. Wystar­czy, że naszą wibra­cję dostro­imy do opty­mal­nych usta­wień, a będzie­my egzy­sto­wać zgod­nie z zasa­da­mi Uniwersum.

Przy­pi­sy:

¹ E. McKu­sic, Uzdrów swo­je bio­po­le, Bia­ły­stok 2021, s. 12, 13

² Dr J. Beau­lieu, Human Tuning, Sto­ne Rid­ge 2010, s. 17

³ Dr Daw­son Church, Myśli to mate­ria, Bia­ły­stok 2019, s. 82