WOLNOŚĆ – wymiana zdań

Niniejszy materiał stanowi polemikę naszych Czytelników z listem Pana Jerzego Kałuckiego, który ukazał się na łamach „Nieznanego Świata” w numerze 08/2025. Na naszej stronie list dostępny jest pod tym linkiem.

Miłość jest Wolnością

Prze­sy­łam swój pogląd na temat WMNŚ doty­czą­cy Wol­no­ści jako głos w dys­ku­sji, w odpo­wie­dzi na list p. Jerze­go Kałuc­kie­go, opu­bli­ko­wa­ny w 8 nume­rze NŚ. Dzię­ku­ję za stwo­rze­nie takiej możliwości 

Gra­ży­na Byczukowa,
Tre­ner Podró­ży Niefizycznych

PRZECZYTAJ TAKŻE

Ścieżka Czarowników

Kod duszy

Myśl swo­bod­na i wolna
Myśl szczę­śli­wa
Myśl łagod­na i czuła
Myśl szczę­śli­wa
Myśl co ser­ce otwiera
I wolę moją prowadzi
Myśl szczę­śli­wa
Myśl jak wiatr nieskrępowana
Łagod­na i gwał­tow­na jak wiatr
Jak wiatr WOLNA

Ten wiersz, któ­ry powstał 20.08.2025 r. jako odpo­wiedź na list Pana Jerze­go, chcia­ła­bym zade­dy­ko­wać wła­śnie jemu. Moż­na bowiem snuć roz­wa­ża­nia na temat, czym jest wol­ność, ale próż­no szu­kać zro­zu­mie­nia tam, gdzie brak jest doświad­cze­nia. Stąd, jak rozu­miem, poja­wi­ły się u piszą­ce­go takie emocje.

Zachę­co­na jed­nak przez Redak­cję NŚ do dys­ku­sji, posta­ram się roz­wi­nąć temat wol­no­ści, któ­ry wywo­łał tak zde­cy­do­wa­ną reak­cję Pana Jerze­go (list NŚ 8/2025). Kie­dy pra­gnie­my eks­plo­ro­wać myślą, musi­my uwol­nić się od wszel­kich emo­cji. Mogły­by bowiem one znie­kształ­cić i ogra­ni­czyć nasz oso­bi­sty odbiór, gdyż pro­wa­dzą nas przez nie­zli­czo­ne moż­li­wo­ści doświad­czeń w Ziem­skiej Szko­le Życia. Tu, na Zie­mi – pla­ne­cie wol­nej woli – uczy­my się wszyst­kie­go, co tyl­ko jest moż­li­we. Od miło­ści do nie­na­wi­ści, od swo­bo­dy do ogra­ni­czeń, od rado­ści, poprzez wszel­kie odcie­nie smut­ku, aż do cier­pie­nia. Wszel­kie, nie­zli­czo­ne ludz­kie doświad­cze­nia są przez nas dobro­wol­nie i z rado­ścią wybie­ra­ne jesz­cze na eta­pie pla­no­wa­nia życia ziem­skie­go. Z rado­ścią, bo przy­bli­ża­ją nas do odczu­wa­nia, pozna­nia, zro­zu­mie­nia i akcep­to­wa­nia naszej sytu­acji, któ­ra to akcep­ta­cja wyzwa­la w nas pod­sta­wę i isto­tę życia, czy­li Miłość. Czy­sta Bez­wa­run­ko­wa Miłość jest wol­no­ścią wła­śnie. Aby stać się MIŁOŚCIĄ, goto­wi jeste­śmy na wszel­kie­go rodza­ju doświad­cze­nia. Ponie­waż zaś nie żyje­my w próż­ni, nasze wybo­ry są waż­ne zarów­no dla nas, jak i dla ota­cza­ją­cych nas ludzi: rodzi­ny, zna­jo­mych, przy­ja­ciół, na koń­cu dla całej tej nacji, któ­rą wybra­li­śmy na tę inkar­na­cję. A wybór jest duży. Wystar­czy spoj­rzeć na mapę świa­ta, aby uświa­do­mić sobie ogrom nacji róż­nią­cych się bar­dzo w swo­im doświad­cza­niu. Nie ma jed­nak oddziel­no­ści. Jest całość i jed­ność. Dla­te­go tak jak w przy­ro­dzie ist­nie­je ogrom gatun­ków sta­no­wią­cych jed­ną Natu­rę, tak w orga­ni­zmie Pla­ne­ty Zie­mia i jej świa­do­mo­ści, dla zacho­wa­nia pro­gra­mu naucza­nia oraz rów­no­wa­gi ener­ge­tycz­nej potrzeb­ne jest funk­cjo­no­wa­nie tak wie­lu roz­ma­itych naro­dów z odręb­ną kul­tu­rą, języ­kiem, sys­te­mem itd. Dopie­ro róż­no­rod­ność wszel­kie­go rodza­ju doświad­czeń daje poję­cie cało­ści. Każ­dy naród ma je swo­je wła­sne i wno­si je do Cen­tral­ne­go Ban­ku Wszel­kich Doświad­czeń, z któ­re­go może­my i skwa­pli­wie korzy­sta­my wszy­scy. Sta­ra dusza wie, że nie ma oddziel­no­ści. Jest jed­ność, całość i spa­ja­ją­ca je MIŁOŚĆ, któ­ra jest WOLNOŚCIĄ. Wol­no­ścią wybo­ru. Każ­de­go wybo­ru. Men­tal­na wal­ka, jak ją nazy­wa Pan Jerzy Kałuc­ki, to zaprze­cze­nie miło­ści i wol­no­ści. To nie zro­zu­mie­nie i akcep­ta­cja, tyl­ko wal­ka. A więc co? Woj­na. Tyl­ko z czym i z kim, jeśli wszel­kie życie jest jed­no­ścią? Cokol­wiek uczy­ni­cie dru­gie­mu czło­wie­ko­wi – mnie uczy­ni­cie – nauczał Jezus. Jedy­ny spo­sób na wzmoc­nie­nie naszej służ­by i pomo­cy innym, to przede wszyst­kim dać sobie moż­li­wość zro­zu­mie­nia i zaak­cep­to­wa­nia wszel­kie­go życia. Tak jak my naszym życiem słu­ży­my dru­gie­mu czło­wie­ko­wi, wspie­ra­jąc go doświad­cze­nia­mi, tak jego doświad­cze­nia słu­żą nam i poma­ga­ją nam w roz­wo­ju. Jak wiel­kie ma to zna­cze­nie dla roz­wo­ju świa­do­mo­ści na Zie­mi, poka­zu­ją doświad­cze­nia gru­py eks­plo­ra­to­rów, któ­rych rela­cje opu­bli­ko­wa­ła Redak­cja Nie­zna­ne­go Świa­ta (NŚ 6−7÷2025). Zachę­cam do prze­czy­ta­nia. Już sama lek­tu­ra wywo­łu­je reflek­sję i powstrzy­mu­je od emo­cji naka­zu­ją­cych nazy­wać te doświad­cze­nia psy­cho­lo­gicz­nym beł­ko­tem, jak był Pan uprzej­my, Panie Jerzy, okre­ślić ini­cja­ty­wę i wysił­ki Redak­tor Naczel­nej NŚ.

Każ­da akcja wywo­łu­je reak­cję. Znisz­czyć i zli­kwi­do­wać, jak to Pan ujął na zakoń­cze­nie swe­go listu, każ­dy potra­fi. Ale praw­dzi­wy mistrz wygry­wa bez wal­ki. Spo­ko­jem i Miło­ścią, cze­go życzę nam wszystkim.

Gra­ży­na Byczukowa

Triumf dobra 

Prze­sy­łam kil­ka reflek­sji po prze­czy­ta­niu listu p. Jerze­go Kałuc­kie­go w sierp­nio­wym nume­rze Nie­zna­ne­go Świata.
Lidia Matu­szew­ska

Sza­now­ny Panie Jerzy,

Czy jest Pan pewien, że wszy­scy mamy moc kre­acji, a przede wszyst­kim, czy każ­dy jest tego świadomy?

Czy na pew­no naszej nie­po­skro­mio­nej moż­li­wo­ści two­rze­nia prze­szka­dza­ją tyl­ko ci, któ­rzy są prze­ciw­ko ludziom, nad któ­ry­mi prze­ję­li wła­dzę, umac­nia­jąc ją zaka­za­mi, naka­za­mi i tradycjami? 

Jeśli tak – to jak się od tej wła­dzy uwol­nić, jak moż­na ich od niej odsu­nąć? Siłą oręża?

Nie mamy szans, poko­na­ją nas siłą doświad­cze­nia i doda­dzą jesz­cze wię­cej zaka­zów, naka­zów, tra­dy­cji, bo prze­cież prze­moc rodzi prze­moc. Jedy­ny oręż, jaki mamy, to siła umy­słu, siła ducho­wa, wspól­na, wszak wszyst­ko jest połą­czo­ne. Pamię­ta Pan marsz kobiet po nie­sław­nym wyro­ku Trybunału?

Aż zoba­czy­li ilu ich
Poczu­li siłę i czas
I z pie­śnią, że już bli­sko świt
Szli uli­ca­mi miast

(z peł­ną świa­do­mo­ścią pomi­jam dal­szy tekst*).

To było jak powiew świe­że­go powie­trza, pokaz siły pły­ną­cej z wewnątrz, z każ­dej i każ­de­go z mani­fe­stan­tów. Bo była wspól­na, soli­dar­na. Nie­wie­le dała? Być może, ale prze­cież histo­ria nie zmie­nia się w jed­nej minu­cie (jeśli pomi­nąć takie zda­rze­nia jak erup­cja wul­ka­nu czy wybuch bom­by atomowej).

A sierp­nio­wa eufo­ria Soli­dar­no­ści? Kie­dy wie­rzy­li­śmy, że wszyst­ko może­my, że już teraz będzie ide­al­nie, a przy­naj­mniej dużo lepiej? Nie wszyst­ko się uda­ło? Cóż, jak powie­dzia­ła gdzieś Julia Fie­dor­czuk – Zanim ule­czy się świat, trze­ba ule­czyć wła­sną duszę. Znie­wo­lo­na dusza pra­gnie tego, co chore.

Trze­pot skrzy­deł moty­la może wywo­łać burzę w innym miej­scu. A gdy­by – para­fra­zu­jąc opo­wieść o chłop­cu, któ­ry usi­ło­wał prze­lać morze łyż­ką do zupy – gdy­by tych piek­nych owa­dów było tysią­ce, milio­ny, miliar­dy? Jak sil­ny będzie wte­dy efekt moty­la?

Bada­nia Gra­ży­ny Fosar i Fran­za Blu­dor­fa, prze­pro­wa­dzo­ne z udzia­łem gene­ra­to­ra przy­pad­ku, potwier­dza­ły pozy­tyw­ny wpływ wspól­nej medytacji.

Nie postrze­gaj­my jed­nak medy­ta­cji jak cza­ro­dziej­skiej różdż­ki, zdol­nej natych­miast zmie­nić smo­ka w baran­ka. Zmia­na to pro­ces, któ­ry zaczął się i trwa, choć nie zawsze może­my go dostrzec. Waż­ne, że weszli­śmy na tę dobrą ścież­kę (mam nadzie­ję) i w koń­cu wol­ność poja­wi się tam, gdzie jej dotych­czas nie ma. Dla każ­de­go ozna­cza ona co inne­go. Dla­te­go hasła do medy­ta­cji NŚ nie są przy­ziem­ne, nie mówi­my o kon­kret­nych pań­stwach, ustro­jach, oso­bach. Te hasła medy­ta­cyj­ne rozu­miem jako wezwa­nie do doko­na­nia się prze­mia­ny w ludziach, pod­nie­sie­nia ich na wyż­szy poziom ducho­wo­ści, bo zanim ule­czy się świat, nale­ży ule­czyć duszę. Zmia­ny będą się dzia­ły – nie­zau­wa­że­nie, ale będą! Nie­ste­ty, w tej dzie­dzi­nie trze­ba prze­ro­bić wszyst­kie kla­sy po kolei, nie moż­na pomi­nąć żad­nej. Powo­li, z mozo­łem, dzień po dniu i rok po roku wal­czyć o odsu­nię­cie tych, któ­rzy prze­szka­dza­ją, rów­nież na pozio­mie ducho­wym. A wte­dy wol­ność przyj­dzie do wszyst­kich, rów­nież do zwie­rząt, bo prze­cież lep­szy czło­wiek darzy sza­cun­kiem każ­dą istotę.

Czy mamy wpływ na decy­zje rzą­dzą­cych, tych, któ­rzy nam przeszkadzają?

Odpo­wiedź, któ­ra się nasu­wa auto­ma­tycz­nie: tak, w wybo­rach. Ale, jak widać, nie­ko­niecz­nie to dzia­ła. Trze­ba więc powró­cić do idei prze­le­wa­nia oce­anu łyż­ką do zupy i powal­czyć o wybór odpo­wie­dzial­nych świa­do­mych poli­ty­ków (tyl­ko jak takich zna­leźć?), albo zmie­nić zasa­dy działania.

Może jesz­cze nie osią­gnę­li­śmy masy kry­tycz­nej, któ­ra dopro­wa­dzi­ła­by do widocz­nych zmian w naszym świe­cie, ale jeśli w wyni­ku medy­ta­cji pod hasłem Wol­ność dało się wznieść ponad Zie­mię, otu­lić ją miło­ścią, prze­ka­zać jej naszą czu­łość – to już bar­dzo dużo.

Ser­decz­nie pozdrawiam 

Lidia Matu­szew­ska

PS

Pana hasło Znisz­czyć zło, zli­kwi­do­wać zło jest wspa­nia­łe, tyl­ko pod­świa­do­mość rzą­dzi się inny­mi pra­wa­mi. Nie jestem spe­cja­list­ką w tej dzie­dzi­nie, ale mądrzej­si ode mnie mówi­li, że z powyż­sze­go zda­nia pod­świa­do­mość wychwy­ci jego isto­tę, czy­li zło. Myślisz o złu – to ono wła­śnie przyj­dzie. Na wszel­ki wypa­dek zmie­ni­ła­bym więc Pana hasło na pozy­tyw­ne, np. Triumf dobra.

* Frag­ment Murów Jac­ka Kaczmarskiego