Co nam mówi świat o sobie

Mówi, że jest dualistyczny i ma drugi filar – dobro. Pierwszy znamy dobrze, to zło. W złu nie ma niedomówień, zło klarowne jest i banalnie proste, w przeciwieństwie do skomplikowanego dobra. Zło nie musi o nic walczyć, wystarczy, że istnieje, że jest

Pyta­nie, któ­ry filar był pierw­szy: jajo czy kura? Dobro jest wtór­ne i naro­dzi­ło się jako anty-zło. Może dla­te­go tak mało jest miej­sca na czy­stość? Gdzie szu­kać czy­sto­ści w świe­cie, któ­rym rzą­dzi kod walki?

Swo­bod­ny i niczym nie­skrę­po­wa­ny wybór, koń­czy się czę­ściej kata­stro­fą niż trium­fem. Mówię wam to ja, doświad­czo­ny kon­su­ment życia, ale przy­kła­dów może dostar­czyć każ­dy. Win­ne­go zna­leźć nie spo­sób, ale jest coś na rze­czy w tym, że współ­cze­sność znaj­du­je się w nie­ustan­nym i coraz szyb­szym ruchu, ruch stał się war­to­ścią. Świat egzy­stu­je na rucho­mych pia­skach wartości.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Dlaczego układ sił na świecie zmieni się w wyniku przemian

Fundamentalizm religijny jako moment zwrotny w przemianach na Ziemi

Patrząc ze sztok­holm­skiej per­spek­ty­wy trud­no unik­nąć nie­spo­koj­nych myśli o ojczyź­nie. Pol­ską rzą­dzą pasje, a to nie jest bez­piecz­ny stan emo­cjo­nal­ny, bo wystar­czy pasję lek­ko szturch­nąć, aby zamie­ni­ła się w nie­na­wiść. Jeże­li doło­ży­my do tego zadu­fa­nie w sobie i prze­ko­na­nie o histo­rycz­nej misji, powsta­je nadmu­cha­ny balon emo­cji, a emo­cje, jak naucza wie­lo­wie­ko­we doświad­cze­nie, wygry­wa­ją z rozu­mem – i klę­ska goto­wa. Gieł­do­wi inwe­sto­rzy na Wall Stre­et wie­le lat temu ostrze­ga­li: dopie­ro kie­dy przy­cho­dzi odpływ, widać kto pły­wał bez majtek.

Cała potę­ga świa­ta nie może zmie­nić wro­ga w przy­ja­cie­la. W pod­da­ne­go czy nie­wol­ni­ka tak, w przy­ja­cie­la nigdy. Podob­nie z fana­ty­ka nie zro­bisz czło­wie­ka oświe­co­ne­go, z żąd­ne­go zemsty brat­nią duszę. Miód nie poli­że niedźwiedzia.

Tak mięk­kim szwun­giem dotar­li­śmy tam, gdzie nale­ża­ło pędzić od począt­ku, do miło­ści. Miłość jest zda­rze­niem na tyle intym­nym, że naje­żo­nym sprzecz­no­ścia­mi. Zacznij­my od tego, że rodzi­my się po to, aby kochać i pożą­dać. Nie ma miło­ści bez pożą­da­nia. Miłość bez pożą­da­nia nie jest żad­ną miło­ścią, jest wiel­bie­niem. Kocha­my zaś z: ego­izmu, samo­lub­stwa, zachłan­no­ści, chę­ci pano­wa­nia, chę­ci pod­po­rząd­ko­wa­nia (rów­nież się), tęsk­no­ty, ewen­tu­al­nie z potrze­by posia­da­nia obiek­tu do wzdychania.

Z miło­ścią nie ma spo­ko­ju, a co gor­sze, znaj­du­je się ona w bez­po­śred­nim pobli­żu nie­na­wi­ści. Bli­żej niż wie­lu przy­pusz­cza, bowiem naj­waż­niej­szym dowo­dem na obec­ność miło­ści, jest zazdrość. Te oba sta­ny uczu­cio­we mają łatwość zla­nia się w jed­no i tak rodzi się nie­na­wiść, któ­rej zapa­chem jest samot­ność. Znaw­ca tema­tu, Tomasz Mann pisał: Nie­na­wiść to miłość ze zna­kiem minus.

Kłót­nia. Nie­któ­rzy, szcze­gól­nie ci co twier­dzą, że są nie­po­praw­ny­mi opty­mi­sta­mi, uwa­ża­ją, że kłót­nia to tyl­ko nie­po­ro­zu­mie­nie. No nie wiem, może u Dosto­jew­skie­go, Gom­bro­wi­cza, czy inne­go Gogo­la; w życiu nie za bar­dzo, ale pójdź­my na kom­pro­mis: kłót­nia jest to nie­po­ro­zu­mie­nie z iskrami.

Na koniec zdra­dzę, kto jest w moich oczach cen­ną posta­cią w tym oso­bli­wym pele­to­nie. Uwa­żam, że bar­dzo waż­ni, tak waż­ni, że bło­go­sła­wie­ni, są marzy­cie­le. Cięż­kie­go prze­stęp­stwa dopusz­cza­ją się potwo­ry, któ­re pró­bu­ją marzy­cie­lom otwie­rać oczy i spro­wa­dzać ich na zie­mię.

Poko­chaj­my marzy­cie­li! Marzy­ciel zapew­ne niko­go nie zba­wi, szczę­ścia nie zapew­ni i karie­ry nie uła­twi, ale trosz­kę odsu­nie dzień ukrzy­żo­wa­nia i przy­bli­ży kró­le­stwo nie­bie­skie, zaś prze­kleń­stwu ulży. All we need is love!

dPN

andrzej.​szmilichowski@​gmail.​com