Zmiana na Tronie Piotrowym

Papież Fran­ci­szek – Jor­ge Mario Bergoglio

• uro­dzo­ny 17 grud­nia 1936 r. w Buenos Aires w Argen­ty­nie, we wło­skiej rodzi­nie uchodź­ców przed reżi­mem faszystowskim
• 13 mar­ca 2013 r. zosta­je gło­wą Kościo­ła katolickiego
• 21 kwiet­nia 2025 r. umie­ra w Sto­li­cy Piotrowej

Gdy odcho­dzi czło­wiek nie­prze­cięt­ny, wywie­ra to wpływ w szer­szej ska­li spo­łecz­nej. Tak jest i w tym przypadku.

Odej­ście Ojca Świę­te­go, gło­wy Kościo­ła kato­lic­kie­go, czło­wie­ka nie­prze­cięt­ne­go – doty­czy ludzi na całym świe­cie, nie tyl­ko wier­nych Kościoła.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy polityka i biznes wchodzą z butami do zdrowia oraz swobód obywatelskich – dokończenie

Gdy polityka i biznes wchodzą z butami do zdrowia oraz swobód obywatelskich

Ojciec Świę­ty zmarł w Ponie­dzia­łek Wiel­ka­noc­ny o godz. 7:35 rano, w wie­ku 88 lat. Prze­cho­dził rekon­wa­le­scen­cję po cięż­kiej cho­ro­bie. Ostat­nie spo­tka­nie z wier­ny­mi odbył poprzed­nie­go dnia w Nie­dzie­lę Wiel­ka­noc­ną. Z bal­ko­nu Bazy­li­ki św. Pio­tra na Waty­ka­nie udzie­lił tra­dy­cyj­ne­go bło­go­sła­wień­stwa Urbi et Orbi (Mia­stu i Świa­tu). Odczy­ta­no też jego orę­dzie. Potem z papa­mo­bi­le bło­go­sła­wił zebra­nym. Nikt się nie spo­dzie­wał tak rychłej śmier­ci Ojca Świę­te­go, tak pięk­ne­go, w dzień świę­ty, jego poże­gna­nia ze świa­tem. Trze­ba przy­znać, że los nie mógł­by tego wyre­ży­se­ro­wać bar­dziej mistycz­nie i wzniośle.

Fran­ci­szek był pierw­szym papie­żem pocho­dzą­cym z Ame­ry­ki Połu­dnio­wej, pierw­szym jezu­itą na zasia­da­ją­cym na tro­nie Sto­li­cy Pio­tro­wej, pierw­szym prze­wod­ni­kiem ducho­wym chrze­ści­jań­skie­go świa­ta, któ­ry jako pierw­szy w histo­rii przy­jął po wybo­rze na papie­ża obrał na swo­je­go patro­na św. Fran­cisz­ka z Asy­żu. Papież ten też jako pierw­szy od 100 lat – zgod­nie z jego wolą – nie zosta­nie pocho­wa­ny w Bazy­li­ce św. Pio­tra, a poza Waty­ka­nem, w papie­skiej Bazy­li­ce Mat­ki Bożej Więk­szej – San­ta Maria Maggiore.

4 ency­kli­ki, 10 kon­sy­sto­rzy, 47 zagra­nicz­nych podró­ży, pod­czas któ­rych odwie­dził 66 państw, 39 podro­ży po Wło­szech, 942 nowych świę­tych, 1541 beaty­fi­ko­wa­nych osób – to skró­to­wo w licz­bach 12 lat (dokład­nie 4421 dni) jego pontyfikatu.

Gdy obej­mo­wał pon­ty­fi­kat, ocze­ki­wa­no od nie­go – przy­po­mi­na­ją dzien­ni­ka­rze Oko press – że dopro­wa­dzi do refor­my admi­ni­stra­cji waty­kań­skiej, sta­wi czo­ła kry­zy­so­wi w Koście­le, wywo­ła­ne­mu m.in. przez skan­da­le sek­su­al­ne i finan­so­we oraz prze­stęp­stwa pedo­fil­skie, zbli­ży Kościół do ludzi, tzn. sta­nie się on bar­dziej skon­cen­tro­wa­ny na spra­wie­dli­wo­ści spo­łecz­nej i miło­sier­dziu niż bogac­twie i wła­dzy, otwo­rzy go na dia­log z inny­mi wyzna­nia­mi i nie­wie­rzą­cy­mi, a tak­że z oso­ba­mi wyklu­czo­ny­mi przez naucza­nie Kościoła.

Papież bliski człowiekowi

Wier­ni ceni­li jego otwar­tość, skrom­ność, bez­po­śred­niość. Inspi­ro­wał miliony.

Fran­ci­szek, jak zauwa­ża domi­ni­ka­nin o. Paweł Gużyń­ski (roz­mo­wa w Radio RMF24), nie zno­sił hipo­kry­zji, był papie­żem bli­skim czło­wie­ko­wi, chciał, aby Kościół mówił w spo­sób zro­zu­mia­ły dla ludzi (…) budził w Pol­sce róż­ne, czę­sto skraj­ne emocje.

– Są ludzie, któ­rych on uskrzy­dlał, są też tacy, któ­rzy nawet nie zno­szą wspo­mnień o Fran­cisz­ku – doda­je w roz­mo­wie w TVN24 ksiądz Adam Boniec­ki, redak­tor senior Tygo­dni­ka Powszechnego. 

Czy zdał egzamin?

– Trud­no o (…) jakim­kol­wiek papie­żu powie­dzieć, że zda­je egza­min w peł­ni – zauwa­ża ojciec Gużyń­ski. – O papie­żu Fran­cisz­ku, na pew­no, patrząc kry­tycz­nym okiem, moż­na powie­dzieć, że nie zdał egza­mi­nu, powie­dział­bym, z poli­ty­ki glo­bal­nej (…) Dyplo­ma­cja waty­kań­ska zawio­dła, szcze­gól­nie jeśli cho­dzi o woj­nę w Ukra­inie. Pod tym wzglę­dem papież Fran­ci­szek miał naiw­nie pacy­fi­stycz­ne podej­ście. Nie mylił się jed­nak co do poli­ty­ki zagra­nicz­nej Sta­nów Zjed­no­czo­nych. Żyjąc w Ame­ry­ce Połu­dnio­wej poznał to z autop­sji (…) Przy wszyst­kich wadach i zale­tach Jana Paw­ła II on to wyczu­cie doty­czą­ce tego, czym jest zagro­że­nie ze stro­ny Rosji i pły­ną­cej stam­tąd ide­olo­gii, wyssał z mle­kiem mat­ki – stwier­dził dominikanin.

Zamachnął się na zło

Wspo­mi­na­jąc papie­ża, ksiądz Adam Boniec­ki powie­dział: Mówio­no, że on zobo­wią­zał się zapro­wa­dzić porzą­dek w Koście­le. On się za to zabrał. Nikt przed zmar­łym ojcem świę­tym nie zamach­nął się tak sta­now­czo na zło w Kościele.

Jego zda­niem wiel­kość Fran­cisz­ka pole­ga na tym, że nie dążył do tego, żeby wszyst­ko zmie­nić. Tyl­ko robił to, co jest do zro­bie­nia. Roz­po­czął rze­czy, któ­re nie były roz­po­czę­te przez niko­go. Waty­kan to nie jest kry­sta­licz­na sub­stan­cja. Są tam ludzie róż­no­rod­ni – stwier­dził. – Fran­ci­szek jest takim roz­dzia­łem Kościo­ła, któ­ry roz­bu­dza wia­rę, że rze­czy nie­moż­li­we są moż­li­we, że cze­ka nas bar­dzo ostre czyszczenie (…) 

Ksiądz A. Boniec­ki uwa­ża ten pon­ty­fi­kat za prze­ło­mo­wy. 12 lat to za mało, aby wszyst­kie­go doko­nać, ale od tego cza­su będzie się róż­ne rze­czy liczy­ło. Zwra­ca też uwa­gę, że każ­dy papież jest inny. Pod­czas oso­bi­ste­go spo­tka­nia z Fran­cisz­kiem poznał go wła­śnie kom­plet­nie inne­go. I bar­dzo ludzkiego. 

Podob­nie twier­dzi Sta­ni­sław Obi­rek (teo­log, histo­ryk, prof. nauk huma­ni­stycz­nych, były jezu­ita). Uzna­jąc pon­ty­fi­kat Fran­cisz­ka za wręcz rewo­lu­cyj­ny. Jego zda­niem Fran­ci­szek przej­dzie do histo­rii, jako papież wraż­li­wy na spra­wy spo­łecz­ne i zmia­ny kli­ma­tycz­ne oraz ten, któ­ry trak­to­wał inne wyzna­nia i reli­gie jako rów­no­praw­ne dro­gi wio­dą­ce do zbawienia.

Pol­skę Fran­ci­szek odwie­dził w 2016 r., spo­ty­ka­jąc się z wier­ny­mi pod­czas Świa­to­wych Dni Mło­dzie­ży w Kra­ko­wie. Oba­wiał się wów­czas, jak zosta­nie przy­ję­ty w ojczyź­nie swe­go poprzed­ni­ka, Jana Paw­ła II.

Papieże trochę wiedzą, ale wchodzi się w ciemność

Ksiądz Boniec­ki w dniu śmier­ci papie­ża, zapy­ta­ny przez dzien­ni­ka­rza o to, co będzie teraz naj­waż­niej­sze, odparł: (…) to, co będzie po dru­giej stro­nie. Czło­wiek wcho­dzi w nie­wia­do­me. Może papie­że tro­chę wie­dzą, ale nie jest to wca­le pew­ne. Wcho­dzi napraw­dę w ciemność (…)

Ostat­nim prze­sła­niem Fran­cisz­ka była myśl, znaj­du­ją­ca się w jego nie­dziel­nym orę­dziu, na któ­rą zwra­ca uwa­gę BBC: Nie będzie poko­ju bez wol­no­ści reli­gii, wol­no­ści myśli i wol­no­ści wypo­wie­dzi. Mądrość tę nale­ża­ło­by dedy­ko­wać wszyst­kim decy­den­tom i poli­ty­kom, któ­rzy tak­że pod szyl­dem demo­kra­cji i libe­ra­li­zmu nisz­czą czło­wie­czeń­stwo i ludz­kie swo­bo­dy w imię inte­re­sów wąskich grup.

Jackowskiego wizja papieska

Trze­ba przy­znać jasno­wi­dzo­wi Krzysz­to­fo­wi Jac­kow­skie­mu, że prze­wi­dział śmierć ojca świę­te­go w tym wła­śnie cza­sie. Nie­daw­no na swo­im kana­le YouTu­be otwar­cie powie­dział, że w kwiet­niu sta­nie się coś z papie­żem Fran­cisz­kiem. Łatwo spraw­dzić ten fakt. Kwe­stii papie­skiej poświę­cił też audy­cję 22 kwiet­nia br. usi­łu­jąc zoba­czyć, jaki będzie nowy papież, oraz nawią­zać kon­takt z Duszą Franciszka.

Papież warunkowy

Wizja poka­zu­je, że na kon­kla­we będzie wal­ka mię­dzy frak­cja­mi. Osta­tecz­nie wybra­ne­mu kar­dy­na­ło­wi posta­wio­ne zosta­ną warun­ki. Zatem będzie to papież warun­ko­wy. Nie wia­do­mo, czy wyj­dzie to na jaw.

Ma być to czło­wiek sto­sun­ko­wo mło­dy, śred­nie­go wzro­stu, nie­zbyt postaw­ny, raczej szczu­pły, elo­kwent­ny refor­ma­tor. Spo­wo­du­je wręcz trzę­sie­nie zie­mi w Koście­le. W jakimś sen­sie będzie skła­niał się ku pro­te­stan­tom. Tę intu­icyj­nie otrzy­ma­ną infor­ma­cję Jac­kow­ski komen­tu­je, że praw­do­po­dob­nie Kościół da duchow­nym moż­li­wość wybo­ru, czy pra­gną żyć w związ­kach, czy pozo­sta­wać w celi­ba­cie. Nastą­pi też zmia­na, postęp w podej­ściu do roz­wo­dów, jeśli fak­tycz­nie zwią­zek już nie istnieje.

Nowy papież odrzu­ci wie­le restryk­cji, któ­re w zasa­dach kościel­nych towa­rzy­szą wier­nym od śre­dnio­wie­cza. Nastą­pi też więk­sze otwar­cie Kościo­ła na ocze­ki­wa­nia młodych.

– Nie koja­rzy mi się jako czar­no­skó­ry – doda­je jasno­widz – choć może nim być.

Kan­dy­da­tów bra­nych pod uwa­gę jest kil­ku. Naj­wy­żej punk­to­wa­ny to wło­ski kar­dy­nał Pie­tro Paro­lin, od począt­ku swej dro­gi zwią­za­ny z waty­kań­ską dyplo­ma­cją. Uwa­ża­ny za prag­ma­ty­ka i czło­wie­ka kom­pro­mi­su. Przed­sta­wi­ciel dro­gi środ­ka. W gro­nie tym znaj­du­je się rów­nież Polak, Kon­rad Kra­jew­ski, dok­tor nauk teo­lo­gicz­nych, jał­muż­nik papieski.

Nie będzie poko­ju bez wol­no­ści reli­gii, wol­no­ści myśli i wol­no­ści wypowiedzi.

Prze­sła­nie papie­ża Fran­cisz­ka z jego ostat­nie­go orędzia

Do wizji Jac­kow­skie­go w pew­nym stop­niu pasu­je Jose Tolen­ti­no de Men­do­za, któ­re­go nazwi­sko poja­wia się w kon­tek­ście tro­nu papie­skie­go. To jeden z naj­młod­szych człon­ków Kole­gium Kar­dy­nal­skie­go, bli­sko zwią­za­ny z Fran­cisz­kiem. Jest przed­sta­wi­cie­lem postę­po­we­go skrzy­dła Kościo­ła. Nie­któ­re jego poglą­dy odbie­ga­ją od głów­nej dok­try­ny. Sym­pa­ty­zu­je z tole­ran­cyj­nym podej­ściem do homo­sek­su­ali­zmu, nie wypo­wia­da­jąc się jed­nak publicz­nie prze­ciw­ko naucza­niu Kościo­ła w tej dzie­dzi­nie. Moż­na zna­leźć infor­ma­cję, że sprzy­mie­rzył się też z rady­ka­li­zu­ją­cą, femi­ni­stycz­ną sio­strą bene­dyk­tyn­ką. Akcep­tu­je ona abor­cję, świę­ce­nia kobiet, mał­żeń­stwa osób tej samej płci i adop­cje dzie­ci przez pary homo­sek­su­al­ne. Tolen­ti­no zaj­mo­wał licz­ne sta­no­wi­ska kie­row­ni­cze, jed­nak nie jest gra­czem zespo­ło­wym. Por­tu­gal­skie­go kar­dy­na­ła uwa­ża się więc za kogoś z jesz­cze więk­szym rewo­lu­cyj­nym impe­tem niż Franciszek.

Proroctwo Malachiasza

Jaki będzie wybór kon­kla­we, dowie­my się nie­ba­wem, gdy bia­ły dym oznaj­mi jego wynik. Czy oka­że się, że jasno­widz K. Jac­kow­ski miał rację, czy też słusz­nie nie­któ­rzy stra­szą pro­roc­twem Mala­chia­sza, irlandz­kie­go bisku­pa z XII w., sta­no­wią­cym zbiór prze­po­wied­ni doty­czą­cy 112 papie­ży. Księ­ga ta ma spo­czy­wać w waty­kań­skich archi­wach. Wg Mala­chia­sza ostat­nim papie­żem będzie Piotr Rzy­mia­nin. Koniec jego pon­ty­fi­ka­tu ma ozna­czać tak­że koniec papie­stwa, a nawet nadej­ście Sądu Osta­tecz­ne­go. Mia­sto sied­miu wzgórz zosta­nie znisz­czo­ne – gło­si przepowiednia.

Kontakt z Duszą Franciszka

Jac­kow­ski na wizji w dn. 23 kwiet­nia br. pró­bu­je nawią­zać kon­takt z Duszą zmar­łe­go papie­ża. Czu­je się spię­ty, idzie mu to opor­nie. Czyż­by blo­ko­wał go fakt, że cho­dzi o byłą gło­wę Kościo­ła? – Pierw­sze, co koja­rzy mi się, to pięk­ne, tara­so­we ogro­dy. Jak­by wisia­ły na róż­nych pozio­mach. To rodzaj pocze­kal­ni. Nie do koń­ca praw­dzi­we, są pew­ną ilu­zją – rela­cjo­nu­je jasno­widz. – Świat atła­sów (tka­ni­na z jed­nej stro­ny błysz­czą­ca, z dru­giej mato­wa)… brak jed­nak pod­po­wie­dzi, o co chodzi.

– Przy­szedł wła­śnie jego ser­decz­ny przy­ja­ciel sprzed lat, któ­ry daw­no zmarł. Jest dużo niż­szy od papieża… 

– Jak­by było 7 wpły­wów na świat. Jed­nym z nich jest Kościół. Papież Fran­ci­szek jest bar­dzo zdzi­wio­ny miej­scem, w któ­rym się zna­lazł. Jego jaźń uwa­ża to tro­chę za oszu­stwo. Ina­czej to sobie wyobra­żał. Oka­zu­je zdzi­wie­nie, że jako­by zna­lazł się w sche­ma­cie podob­nym do ziem­skie­go, a nie w duchowości. 

Jak więc widać nasze doświad­cze­nia po tam­tej stro­nie mogą odbie­gać od pier­wot­nych wyobrażeń…

* * *

Wię­cej i sze­rzej na ten temat w Radiu Para­nor­ma­lium na www​.para​nor​ma​lium​.pl (wer­sja tek­sto­wa) lub na YT (video): Ostat­ni papież, upa­dek Waty­ka­nu i Apo­ka­lip­sa. Prze­po­wied­nie koń­ca Kościo­ła po śmier­ci Fran­cisz­ka.