Życie w ciekawych czasach: wyplenić ziołolecznictwo

Wciąż powtarzamy, iż żyjemy w trudnych, acz ciekawych czasach. Czy jednak wyciągamy z tego wnioski? Niekoniecznie. I nie ma to związku z naszym wykształceniem czy stopniem otwarcia percepcji ponadzmysłowej. Bardzo łatwo przechodzimy od wcześniejszego przerostu ego materialnego do nadmiernej wibracji ego ezoterycznego.

Wspa­nia­le, że coraz wię­cej osób doświad­cza ducho­we­go otwar­cia, odzy­sku­jąc przy­da­ny ludz­ko­ści, a zama­sko­wa­ny poten­cjał o boskim aspek­cie. Jed­nak na dro­dze tego roz­wo­ju jak­że czę­sto zapo­mi­na­my, iż na życio­we doświad­cze­nia wybra­li­śmy wła­śnie pla­ne­tę Zie­mia. To zaś rodzi nie­uchron­ne kon­se­kwen­cje. Nale­ży bowiem pamię­tać o koniecz­no­ści solid­ne­go uzie­mie­nia, uko­rze­nie­nia się w mate­rii, gdy trzy­ma­my gło­wę wyso­ko w obło­kach ducha. Ina­czej łatwo stra­cić balans i odle­cieć, co gro­zi nawet zabu­rze­nia­mi psychicznymi.

Korzenie a głowa w chmurach

Tra­ci­my wów­czas roze­zna­nie, gdzie koń­czy się nasz odczyt para­nor­mal­ny, a zaczy­na­ją poboż­ne życze­nia, czy­li buja­nie w obło­kach. Taki­mi oso­ba­mi łatwo zawład­nąć ludziom zde­ter­mi­no­wa­nym, by mieć wła­dzę (poli­tycz­ną, ide­olo­gicz­ną, finan­so­wą czy pseu­do­du­cho­wą). W efek­cie rodzą się kolej­ne ruchy z guru-przy­wód­ca­mi na cze­le przy­po­mi­na­ją­ce para­sek­ty. Pozor­nie wyda­wać by się mogło, iż kró­lu­je tam roz­wój ducho­wy, a jed­nak sta­je się on jedy­nie ali­bi dla domi­na­cji jed­nost­ki, któ­ra począt­ko­wo kreu­je się na lide­ra, a z cza­sem sta­je się dyk­ta­to­rem. Przy­by­wa w ten spo­sób lepiej wie­dzą­cych. Sko­ro jed­nak mają być tak roz­wi­nię­ci ducho­wo, dla­cze­go nie idzie to w parze z ade­kwat­nym postę­po­wa­niem, z sza­cun­kiem dla innych i wszyst­kie­go, co nas otacza?

PRZECZYTAJ TAKŻE

Świecka inkwizycja w biało-czerwonych barwach

Eutanazja w białych rękawiczkach, czy skrócenie cierpienia

Nie­licz­ni oświe­ce­ni w swo­ich naukach spo­ty­ka­ją się w pół dro­gi, w przy­pad­ku innych trud­no dopa­try­wać się wspól­nych ele­men­tów. To jed­nak nie skła­nia ich do reflek­sji. Kto zatem ma rację, a kto się myli? Tak rodzą się destruk­cyj­ne zacho­wa­nia, a nawet tako­we ruchy spo­łecz­ne gro­żą­ce wybu­chem gnie­wu i agresji.

Tym­cza­sem doświad­cze­nia histo­rii ludz­ko­ści powin­ny nas skła­niać do zabie­ga­nia o pokój i spo­kój, pojed­na­nie i przy­jaźń, do oddol­nej jed­no­ści w sza­cun­ku dla wszyst­kich. Tym­cza­sem przy­by­wa wro­gich sobie ugru­po­wań, woju­ją­cych obo­zów, na czym wypły­wa­ją więk­si i mniej­si dyk­ta­to­rzy. Czy mimo to potra­fi­my kre­ować jed­ność intu­icji (ducha) oraz rozu­mu (mate­rii), bo na Zie­mi mie­li­śmy być taką wła­śnie jed­no­ścią? Postę­pu­je­my wręcz odwrot­nie, dzie­ląc wszyst­ko na nie­skoń­czo­ną licz­bę spe­cjal­no­ści, grup, czę­ści… Żeby trud­niej­sza oka­zy­wa­ła się komu­ni­ka­cja, a więc pełen kul­tu­ry dia­log, poro­zu­mie­nie, pojed­na­nie. Pojed­na­nie spo­łe­czeństw gro­zi dyk­ta­to­rom, gdyż jest w sta­nie two­rzyć praw­dzi­wie demo­kra­tycz­ny samo­rząd i bez tru­du strą­cać ich z piedestału.

Medycyna jedności

W ramach sze­ro­kie­go pojed­na­nia chcia­ło­by się, aby rów­nież medy­cy­na XXI wie­ku sta­ła się jed­no­ścią – har­mo­nij­nie łączy­ła moż­li­wo­ści wie­dzy aka­de­mic­kiej (tzn. nauko­wej) z wie­dzą prak­tycz­ną (czy­li medycyną

natu­ral­ną) się­ga­ją­ca w przy­pad­ku ajur­we­dy czy Tra­dy­cyj­nej Medy­cy­ny Chiń­skiej tysię­cy lat. Ta dru­ga błęd­nie bywa okre­śla­na mia­nem nie­nau­ko­wej, choć prze­ma­wia­ją za nią wie­ki sku­tecz­no­ści oraz współ­cze­sne bada­nia nauko­we pro­wa­dzo­ne w świe­cie. Dyk­ta­tor­skie zacho­wa­nia nakie­ro­wa­ne na inte­res eli­tar­nych grup (np. Big Phar­ma) prze­ja­wia m.in. WHO oraz Unia Euro­pej­ska. Doty­czy to m.in. zio­ło­lecz­nic­twa i suple­men­tów die­ty. Ma tu miej­sce wie­le nie­oczy­wi­stych mani­pu­la­cji prze­pro­wa­dza­nych jako­by dla dobra kon­su­men­tów. A naro­do­wi decy­den­ci dają się łatwo w to wkrę­cać. Może na zasa­dzie wspól­no­ty interesu?

Tym­cza­sem oddol­ni opo­nen­ci, zamiast sku­piać się na fak­tach i rze­czo­wych argu­men­tach, łatwo popa­da­ją w emo­cjo­nal­ne roze­dr­ga­nie. I zamiast strza­łu argu­men­tem w olim­pij­ską dzie­siąt­kę, lecą śle­pa­ki obok tarczy.

Ograniczyć ziołolecznictwo

Doty­czy to m.in. alar­mu, że UNIA EUROPEJSKA ZAKAZUJE ZIOŁOLECZNICTWA. A tak nie jest i jest jed­no­cze­śnie. Oczy­wi­ście ofi­cjal­nie nikt się­ga­nia po zio­ła nie zaka­zu­je, bo uzna­no by to za jaw­ną bez­czel­ność. Jed­nak wszel­kie dzia­ła­nia idą w kie­run­ku utrud­nia­nia nam korzy­sta­nia z tera­pii zio­ło­wych, roślin­nych (jako­by nie­kie­dy nie­bez­piecz­nych) na rzecz spe­cy­fi­ków syn­te­tycz­nych (jako­by bez­piecz­nych), tyl­ko że nikt tu na ogół nie wspo­mi­na o dłu­giej liście moż­li­wych skut­ków ubocz­nych wid­nie­ją­cej przy każ­dym pro­duk­cie farmaceutycznym.

Sed­no spra­wy tkwi w tym, że lek syn­te­tycz­ny moż­na na okre­ślo­ny czas opa­ten­to­wać, a w ślad za tym może być on dro­gi i tym samym limi­to­wa­ny. Gdy waż­ność licen­cji wyga­sa, a pro­dukt tanie­je i mógł­by stać się łatwiej dostęp­ny, wów­czas opa­ten­to­wu­je się nowy pre­pa­rat o podob­nym skła­dzie, jako­by sku­tecz­niej­szy. I biz­nes się kręci…

Ziół jed­nak nie moż­na opa­ten­to­wać, a zatem sta­no­wią kon­ku­ren­cję dla Phar­my. Trze­ba je więc w jakiś spo­sób limi­to­wać i eli­mi­no­wać, wma­wia­jąc np. spo­łe­czeń­stwu, że to, co daje nam Natu­ra jest be.

Pozor­nie czy­ni się to w tro­sce o nad­uży­wa­nie ziół i pre­pa­ra­tów zio­ło­wych (her­ba­tek, suple­men­tów itp.) oraz zgub­ne prze­świad­cze­nie ludzi o ich nie­szko­dli­wo­ści z racji natu­ral­ne­go pocho­dze­nia. Dokład­nie takie wła­śnie podej­ście o nie­szko­dli­wo­ści doty­czy pre­pa­ra­tów, np. typu Apap, Ibu­prom, choć są one syn­te­tycz­ne. Zamiast więc nie­zdro­we­go mędr­ko­wa­nia oraz zaka­zów war­to pro­wa­dzić uczci­wą kam­pa­nię świa­do­mo­ści zdro­wia i radze­nia sobie z pro­ble­ma­mi w tym zakresie.

Wyraź­nie nale­ży przy­znać, że pra­wie wszyst­ko, po co się­ga­my w celu zacho­wa­nia zdro­wia – w okre­ślo­nych sytu­acjach – może być pomoc­ne lub szko­dli­we. Choć­by zwy­kły burak raz oka­zu­je się zna­ko­mi­tym die­te­tycz­nym wspar­ciem, kie­dy indziej dopro­wa­dzi do roz­stro­ju prze­wo­du pokar­mo­we­go. Nie­kie­dy natu­ral­ne związ­ki w mini­mal­nych daw­kach leczą, w dużych sta­ją się tok­sycz­ne lub wywo­łu­ją nie­po­żą­da­ne skut­ki uboczne.

W efek­cie przy­cze­pio­no się m.in. do takich ziół, jak echi­na­cea (wspar­cie odpor­no­ści w prze­zię­bie­niach), dziu­ra­wiec (depre­sja, nie­po­kój), wale­ria­na (bez­sen­ność, niepokój).

Ograniczenia dotyczące potencjalnie rakotwórczej substancji w produktach ziołowych

Cho­dzi o AP, czy­li alka­lo­idy piro­li­zy­no­we – natu­ral­ne tok­sy­ny, któ­rych zada­niem jest ochro­na roślin przed rośli­no­żer­ca­mi. Związ­ki te mogą być poten­cjal­nie szko­dli­we dla nasze­go zdro­wia, sta­no­wiąc czyn­nik rako­twór­czy. Wystę­pu­ją one w ok. 5% roślin kwia­to­wych na świe­cie, w tym w rośli­nach zie­lar­skich. Doty­czy to m.in. żywo­ko­stu lekar­skie­go, pod­bia­łu pospo­li­te­go, ogó­recz­ni­ka lekar­skie­go – a więc roślin sku­tecz­nie sto­so­wa­nych od lat. Opi­nia na ich temat bazu­je na opi­nii nauko­wej Euro­pej­skie­go Urzę­du ds. Bez­pie­czeń­stwa Żyw­no­ści – EFSA (panel ds.

zanie­czysz­czeń w łań­cu­chu żyw­no­ścio­wym – CONTAM z 2011 r.). Kolej­na opi­nia z 2017 r. ostrze­ga, że tego rodza­ju zagro­że­nia dla ludzi zdro­wych poja­wią się w przy­pad­ku czę­ste­go spo­ży­cia dużych ilo­ści her­ba­ty, her­ba­tek zio­ło­wych, suple­men­tów żyw­no­ści na bazie pył­ku, a tak­że zawie­ra­ją­cych inne skład­ni­ki zio­ło­we. Na prze­gra­nej pozy­cji jest też lub­czyk, maje­ra­nek i suszo­ne ore­ga­no. W tej sytu­acji roz­po­rzą­dze­nie okre­śla naj­wyż­sze dopusz­czal­ne zawar­to­ści poten­cjal­nie szko­dli­wej dla zdro­wia sub­stan­cji w 11 produktach.

Od jesie­ni 2024 r. w suple­men­tach die­ty nie może być sto­so­wa­ny glist­nik jaskół­cze zie­le (Che­li­do­nium majus) – ze wzglę­du na zawar­te w nim alkaloidy.

Ogra­ni­czo­ne zosta­ło spo­ży­cie dzien­nych por­cji takich ziół, jak męczen­ni­ca cie­li­sta (Pas­si­flo­ra incar­na­ta) i bako­pa drob­no­list­na (Baco­pa mon­nie­ri). Wcze­śniej na liście skład­ni­ków z ogra­ni­cze­nia­mi poja­wi­ła się wita­nia ospa­ła tj. Ash­wa­gan­dha (Witha­nia som­ni­fe­ra), mor­wa bia­ła (Morus alba), róże­niec gór­ski (Rho­dio­la rosea), buz­dy­ga­nek naziem­ny (Tri­bu­lus ter­re­stris), piperyna. 

W Pol­sce zmia­ny doty­czą­ce listy zaka­za­nych surow­ców roślin­nych wpro­wa­dza zespół ds. suple­men­tów die­ty przy Głów­nym Inspek­to­ra­cie Sani­tar­nym (GIS) – zgod­nie z oce­ną Euro­pej­skiej Agen­cji Leków (EMA).

Zakaz reklamowania

Choć nie wpro­wa­dzo­no regu­la­cji praw­nych zabra­nia­ją­cych sto­so­wa­nia czy roz­pro­wa­dza­nia zio­ło­wych suple­men­tów die­ty, jed­nak wyrok Try­bu­na­łu Spra­wie­dli­wo­ści Unii Euro­pej­skiej (TSUE) doty­czy zaka­zu rekla­mo­wa­nia takich pro­duk­tów jako korzyst­nych w kon­kret­nych przy­pad­kach zdro­wot­nych, zanim ich sku­tecz­ność nie zosta­nie potwier­dzo­na przez unij­ny organ regu­la­cji. Wyklu­cza to rów­nież poda­wa­nie na opa­ko­wa­niach infor­ma­cji bazu­ją­cej na wie­lo­let­nim doświad­cze­niu prak­tycz­ne­go zio­ło­lecz­nic­twa. W ten spo­sób ta tra­dy­cyj­na wie­dza zosta­je zbiurokratyzowana.

W efek­cie wszyst­kie kra­je UE zosta­ły zobli­go­wa­ne do wdro­że­nia restryk­cyj­nych zasad sprze­da­ży ziół, któ­re pod­le­ga­ją pro­ce­du­rom reje­stra­cji upraw­nia­ją­cej do sprze­da­ży. Jak wia­do­mo, pro­ce­du­ry te są kosz­tow­ne, co zapew­ne wyprze z ryn­ku wie­le pre­pa­ra­tów zio­ło­wych czy słab­sze eko­no­micz­nie fir­my. A tym­cza­sem utrud­ni wspo­ma­ga­nie lecze­nia zio­ła­mi. Wymu­sza to swo­isty dualizm: kupu­jąc pre­pa­rat zio­ło­wy, nie będzie­my mie­li infor­ma­cji o jego prze­zna­cze­niu, bo nie wol­no, jeśli nie dostał swo­iste­go cer­ty­fi­ka­tu, a w innych źró­dłach trze­ba będzie poszu­ki­wać infor­ma­cji o wła­ści­wo­ściach proz­dro­wot­nych roślin, któ­re nas inte­re­su­ją. Nie wol­no też ope­ro­wać poję­ciem dawek, któ­re zosta­ło zare­zer­wo­wa­ne dla leków. Tu mówi­my o por­cjach, jak w odnie­sie­niu do pro­duk­tów spożywczych!

Dzia­ła­nia te były­by zro­zu­mia­łe, gdy­by jed­na­ko­wo odno­si­ły się do ostrze­ga­nia i nagła­śnia­nia moż­li­wych skut­ków ubocz­nych pro­duk­tów natu­ral­nych, jak i syn­te­tycz­nych. Tych dru­gich nie zaka­zu­je się, choć nie­któ­re efek­ty nie­po­żą­da­ne oka­zu­ją się nie­zwy­kle groźne.