Język Cudów i cud komunikacji między gatunkami

Z Amelią Kinkade, propagatorką dialogu międzygatunkowego rozmawia Anna Ostrzycka, która niekiedy dostępuje zaszczytu pogadania ze zwierzętami

Na początku naszej rozmowy pragnę przypomnieć, że gdy Wydawnictwo Biały Wiatr wydało „Język Cudów”, Nieznany Świat objął nad tą książką patronat medialny. Łączy nas wspólne podejście w kwestii traktowania zwierząt na równi z ludźmi. Czy takie podejście jest powszechne w mediach głównego nurtu?

– Choć współ­czu­ją­ce i roz­wi­nię­te ducho­wo podej­ście nie jest w spo­sób kon­se­kwent­ny hono­ro­wa­ne przez media głów­ne­go nur­tu, jestem zachwy­co­na i zdu­mio­na tym, na jakim pozio­mie ta bun­tow­ni­cza – a może nawet i rewo­lu­cyj­na – infor­ma­cja zosta­ła ode­bra­na! Na prze­strze­ni ostat­nich 30 lat mia­łam zaszczyt pre­zen­to­wać moją pra­cę doty­czą­cą zwie­rząt w set­kach sta­cji radio­wych (prze­sta­łam liczyć po 500 wywia­dach!), maga­zy­nach, cza­so­pi­smach, a nawet w docie­ra­ją­cych do sze­ro­kich odbior­ców poważ­nych pro­gra­mach infor­ma­cyj­nych na całym świecie.

Moje osią­gnię­cia zosta­ły nagło­śnio­ne przez naj­bar­dziej cenio­ne gaze­ty w świe­cie, w tym The New York Times, The Chi­ca­go Tri­bu­ne, ABC News, The Boston North Sho­re Sun­day, Good House­ke­eping, Cat Fan­cy, Dog Fan­cy, New Woman w Anglii, Bild der Frau w Niem­czech, Anna­bel­le w Szwaj­ca­rii, poja­wi­łam się na okład­kach The Star w Johan­nes­bur­gu oraz Fre­ize­it Kurier w Wied­niu.

PRZECZYTAJ TAKŻE

V edycja programu Certyfikat dla Małych Księgarni

Opowieść o Duchach Natury

Ponad­to pre­sti­żo­we pro­gra­my infor­ma­cyj­ne na połu­dnio­wej pół­ku­li, któ­re nigdy nie poru­sza­ją tema­tów ezo­te­rycz­nych, nagra­ły nawet dwa spe­cjal­ne mate­ria­ły doty­czą­ce mojej dzia­łal­no­ści i roz­po­wszech­ni­ły je w 55 krajach.

Choć mogło się wyda­wać – szcze­gól­nie mając na wzglę­dzie czę­sto pozba­wio­ne empa­tii i nie­świa­do­me pro­gra­mo­wa­nie jakim jeste­śmy pod­da­wa­ni w tele­wi­zji – że moja pra­ca zosta­nie zigno­ro­wa­na, a nawet wyśmia­na przez pra­sę głów­ne­go nur­tu, tak po pro­stu nie było.

Jed­nak­że w pro­gra­mach, któ­re są obec­nie dostęp­ne na YouTu­be, pro­du­cen­ci upro­ści­li moje roz­mo­wy ze zwie­rzę­ta­mi, a w nie­któ­rych przy­pad­kach wycię­li rów­nież pew­ne istot­ne frag­men­ty, w któ­rych zwie­rzę prze­ka­zy­wa­ło mi wia­do­mość, a mój odbiór został natych­miast pozy­tyw­nie zwe­ry­fi­ko­wa­ny, co sta­no­wi­ło i oka­zy­wa­ło się odczy­tem rewo­lu­cyj­nym.

Nawet, jeże­li efek­ty mojej pra­cy zosta­ły pod­wa­żo­ne przez wydaw­ców i pro­du­cen­tów – któ­rzy, jak sądzę, pota­jem­nie oba­wia­li się ujaw­nie­nia cze­goś tak kon­tro­wer­syj­ne­go, jak moja komu­ni­ka­cja ze zwie­rzę­ta­mi – nie znie­chę­ci­ło to opi­nii publicz­nej do zain­te­re­so­wa­nia się tym tematem.

Tak napraw­dę, to zale­d­wie nie­wiel­kie frag­men­ty tego, do cze­go jeste­śmy zdol­ni: każ­da oso­ba posia­da zdol­ność tele­pa­tii, zdal­ne­go postrze­ga­nia, wyko­ny­wa­nia ska­nów cia­ła oraz prze­pro­wa­dza­nia nie­lo­kal­nych roz­mów ze zwie­rzę­ta­mi prze­by­wa­ją­cy­mi nawet po dru­giej stro­nie glo­bu. I to coś obu­dzi­ło cie­ka­wość czy też trą­ci­ło stru­ny w ser­cach tak wie­lu ludzi. To nie ma nic wspól­ne­go ze mną. Ja jestem tyl­ko posłańcem.

Zresz­tą uwa­żam, że dzien­ni­ka­rze, któ­rzy pro­wa­dza­li ze mną wywia­dy nawet w naj­bar­dziej kon­ser­wa­tyw­nych pro­gra­mach infor­ma­cyj­nych, muszą być prze­ko­na­ni, że para­nor­mal­ne zdol­no­ści są real­ne, ina­czej by mnie nie zapra­sza­li. W głę­bi duszy każ­dy z nas pra­gnie mieć moż­li­wość roz­ma­wia­nia ze zwie­rzę­ta­mi. Bez wzglę­du na to, z jaką suro­wo­ścią trak­tu­ją mnie moi inter­lo­ku­to­rzy, sami gdzieś wewnętrz­nie pra­gną, aby to marze­nie było praw­dą. Udo­wad­niam, że jest ono praw­dzi­we. To dla­te­go moja pra­ca jest trak­to­wa­na poważ­nie na całym świe­cie. Jeśli przed­sta­wiam to jako fakt, jest to trak­to­wa­ne jako fakt, ale dopie­ro wte­dy, gdy demon­stru­ję to na żywo w tele­wi­zji! Gdy uczę scep­ty­ków, że rów­nież oni mogą to robić, zmie­nia się ich postrze­ga­nie samych sie­bie i ota­cza­ją­ce­go świata.

Prowadzisz dialog pomiędzy gatunkami, pokazując, że komunikacja ze zwierzętami jak najbardziej jest możliwa. Podkreślasz również szacunek do zwierząt. Czy możesz nam zdradzić, w jaki sposób ta zdolność objawiła się w Twoim życiu i poniekąd stała się jego sensem?

– Peł­nię posłu­gę w kościo­łach na całym świe­cie, gdzie otwar­cie twier­dzę, że w poje­dyn­czym psie, kocie czy koniu jest tyle samo Boga, co w każ­dej świą­ty­ni na zie­mi. Odno­szę się tu do świa­do­mo­ści ist­nie­ją­cej w każ­dym zwie­rzę­ciu, bez wzglę­du na kształt przy­bra­ny przez jego cia­ło. Miłość to sło­wo przez nas bar­dzo nad­uży­wa­ne, wysłać miłość zna­czy pra­wie tyle co nic. Wolę okre­śle­nia czu­łość lub współ­czu­cie, któ­re ozna­cza­ją, że pra­gniesz poznać punkt widze­nia INNEGO zwie­rzę­cia. Pod­kre­ślam to, gdyż jeste­śmy jed­nym z pię­ciu typów ssa­ków naczel­nych. Ludzie to też zwierzęta!