Nieznany Świat 11/2006 (191)

Spis tre­ści:

Poza granice śmierci i Szukając duszy

Na odwiecz­ne pyta­nie: co po tam­tej stro­nie nadal bra­ku­je stu­pro­cen­to­wo pew­nej odpo­wie­dzi. Wie­le do myśle­nia dają jed­nak coraz to nowe eks­pe­ry­men­ty i odkry­cia w tej dzie­dzi­nie. Ci, któ­rzy twier­dzą, że wizja świe­tli­stych istot i obraz tune­lu w momen­cie śmier­ci kli­nicz­nej może być rezul­ta­tem swo­iste­go zapro­gra­mo­wa­nia naszej cie­le­snej powło­ki, mają­ce­go łago­dzić skut­ki odej­ścia, nie potra­fią wytłu­ma­czyć, jak to moż­li­we, że rela­cje z tego dozna­nia osób nie­wi­do­mych od uro­dze­nia w niczym nie róż­nią się od tego, co mówią ludzie widzą­cy. Nato­miast doświad­cze­nia fizy­ka i cyber­ne­ty­ka, Jeana Jacqu­esa Del­pas­se z falą goto­wo­ści jako nie­na­ru­szal­nym skład­ni­kiem pamię­ci zda­ją się sygna­li­zo­wać szan­sę pochwy­ce­nia śla­du życia po zgo­nie cia­ła. Dwa spoj­rze­nia na pro­blem nie­śmier­tel­no­ści tego, co bywa nazy­wa­ne kro­plą odłą­czo­ną od oce­anu boskiej ener­gii, któ­ra po porzu­ce­niu cia­ła powra­ca do Źródła.

Święty Krąg Polski

Pier­wot­nie skła­dał się z czte­rech odręb­nych, choć zwią­za­nych ze sobą wspól­no­tą idei man­dal oka­la­ją­cych sakral­ne ośrod­ki, z któ­rych każ­dy usy­tu­owa­ny był na wierz­choł­ku natu­ral­ne­go wznie­sie­nia i sym­bo­li­zo­wał kosmicz­ną górę. Ukształ­to­wał się w wyni­ku dłu­go­trwa­łe­go histo­rycz­ne­go pro­ce­su i „wchło­nął” w sie­bie naj­roz­ma­it­sze idee reli­gij­ne, spo­łecz­ne i poli­tycz­ne. Sta­no­wi tedy „odci­śnię­ty” w geo­gra­ficz­nej prze­strze­ni arche­typ cało­ści – „pol­skiej cało­ści” oczy­wi­ście, z wszyst­ki­mi jej przy­mio­ta­mi, wada­mi i cha­rak­te­ry­stycz­ny­mi wyko­śla­wie­nia­mi, któ­re znaj­du­ją odbi­cie w zacho­wa­niach spo­łecz­nych Pola­ków, ich histo­rii, naro­do­wych mitach, reli­gij­no­ści i w tym rodza­ju „ima­go mun­di”, jakim Pola­cy dys­po­nu­ją, a któ­re wpi­sa­ne jest w ich zbio­ro­wą nie­świa­do­mość. Waż­na publi­ka­cja dok­to­ra Jana Witol­da Suli­gi.

Niespodziewane natchnienia i zdumiewające koincydencje

Ama­de­usz Mozart był drob­nym, sła­bo­wi­tym męż­czy­zną, bez resz­ty pod­po­rząd­ko­wa­nym ojcu i poni­ża­nym przez swe­go pro­tek­to­ra, arcy­bi­sku­pa Stras­bur­ga. A jed­nak prze­pły­wa­ła przez nie­go nie­biań­ska muzy­ka, któ­ra uczy­ni­ła zeń genial­ne­go kom­po­zy­to­ra. Adam Mic­kie­wicz, któ­ry nie ma bynaj­mniej świe­tla­ne­go życio­ry­su, wyznał, że Wiel­ką Impro­wi­za­cję napi­sał bez świa­do­mo­ści. Bole­sław Prus ostat­ni roz­dział Fara­ona podyk­to­wał ponoć w sta­nie hip­no­zy, w jaki wpro­wa­dzi­ła go zna­na war­szaw­ska spi­ry­tyst­ka. Z zewnętrz­ny­mi źró­dła­mi wią­żą się tak­że nie­któ­re spek­ta­ku­lar­ne uzdro­wie­nia. Co się za tym zja­wi­skiem kry­je? Być może odpo­wie­dzi na to pyta­nie udzie­la­ją kon­cep­cje, któ­rych śla­dy moż­na zna­leźć w sta­ro­in­dyj­skich wedach. Zgod­nie z nimi oso­bo­wość sta­no­wi ema­na­cję lub owoc naszej praw­dzi­wej jaź­ni pozo­sta­łej w innym, nie­ma­te­rial­nym świe­cie, do któ­re­go wró­ci­my po śmier­ci. Medy­ta­cją, postem, modli­twą lub prak­ty­ką jogi może­my prze­bić się przez mate­rię i odzy­skać z tą jaź­nią łączność.

Ostatni z magów

Zanim zdą­żył zło­żyć wie­czy­ste ślu­by, porzu­cił stan kapłań­ski i został dzien­ni­ka­rzem o rady­kal­nych poglą­dach spo­łecz­nych. W 1856 roku opu­bli­ko­wał Rytu­ały wyso­kiej magii, obszer­nie roz­pi­su­jąc się zwłasz­cza na temat kaba­ły i taro­ta. Utrzy­my­wał, że wszyst­kie sta­re nauki skry­wa­ją śla­dy tej samej dok­try­ny i wywarł duży wpływ na póź­niej­szych okul­ty­stów. O jed­nej z naj­cie­kaw­szych histo­rycz­nych posta­ci w obrę­bie ezo­te­ry­ki, jaką był Alphon­se Con­stant, któ­ry z bie­giem lat prze­isto­czył się w pro­fe­so­ra magii trans­cen­den­tal­nej Éli­pha­sa Lévie­go.

Latający potwór z Wyspy Umboi

Tym razem spra­wa jest szcze­gól­nie inte­re­su­ją­ca, gdyż doty­czy wyda­rzeń roz­gry­wa­ją­cych się współ­cze­śnie na jed­nej z wysp Papui Nowej Gwi­nei. Carl Baugh z Cre­ation Evi­den­ce Museum, któ­ry w ten mało zba­da­ny rejon świa­ta zor­ga­ni­zo­wał dwie wypra­wy, twier­dzi, że oso­bi­ście obser­wo­wał za pomo­cą nok­to­wi­zo­ra Rope­na (taką nie­zna­ne­mu zwie­rzę­ciu nada­no nazwę) i zro­bił zdję­cie pozo­sta­wio­ne­go przez nie śla­du. Foto­gra­fia ta jed­nak nie jest dostęp­na. Pozo­sta­ją nato­miast rela­cje licz­nych świad­ków, któ­rych wia­ry­god­ność uzna­no za wyso­ką (misjo­narz Jim Blum w cią­gu 30 lat prze­słu­chał ich ponad sie­dem­dzie­się­ciu). Cie­ka­we fak­ty i zda­rze­nia ana­li­zu­je Arka­diusz Grze­go­rzak, z zawo­du paleontolog.

Ponadto:

• Szmi­li­chow­ski nie­ty­po­wo o zaduszkach
• W Odkry­wa­niu Atlan­ty­dy nadal połu­dnio­wy trop, a w Okru­chach Wszech­świa­ta mete­oryt, któ­re­go nie było? (koniecz­nie ze zna­kiem zapy­ta­nia) z popa­rzo­ny­mi ludz­ki­mi dłoń­mi i car­ską ochra­ną w tle
• Sztu­ka z inne­go wymia­ru – Kazi­mie­ra Sąkie­wicz-Plą­der, malar­ka afir­ma­cyj­nych obra­zów i medy­ta­cyj­nych man­da­li otrzy­mu­je skądś pla­stycz­ne prze­ka­zy, a poświę­co­na jej publi­ka­cja sta­no­wi, moż­na by rzec, żywą egzem­pli­fi­ka­cję tez arty­ku­łu Nie­spo­dzie­wa­ne natchnie­nia i zdu­mie­wa­ją­ce koincydencje
• Bada­nia nasion i roślin z pik­to­gra­mów zbo­żo­wych – inte­re­su­ją­ce usta­le­nia oraz eks­pe­ry­men­ty w Wylatowie
• Ana­to­mia pew­ne­go odkrycia
• W Poczcie heale­rów pol­skich o krę­go­słu­pach i ich tera­piach ser­wo­wa­nych przez Hen­ry­ka Witol­da Szcze­pań­skie­go z Piły
• CZY W ZAŚWIECIE POTRZEBNA JEST REWOLUCJA – fra­pu­ją­cy plon czy­tel­ni­czej dys­ku­sji nad arty­ku­łem Jerze­go Kałuc­kie­go opu­bli­ko­wa­nym przez nas dokład­nie przed rokiem (wypo­wie­dzi te spły­wa­ły do auto­ra i redak­cji przez wie­le miesięcy)
• Listo­pa­do­wy horoskop