Świecka inkwizycja w biało-czerwonych barwach

Gdy myślimy o sytuacji dotyczącej zdrowia społecznego oraz swobód obywatelskich, w tym wolności poglądów osobistych i naukowych, nieodparcie nasuwa się analogia z INKWIZYCJĄ. Tym razem działającą w interesie wielkiego przemysłu farmaceutycznego oraz biznesu medycznego. Wszystko, co w tej mierze nie mieści się w odgórnie narzuconych ortodoksyjnych standardach pojmowania świata, zostaje okrzyczane jako nienaukowe. Stworzyliśmy fetysz naukowości, nawet go nie definiując

Co niewygodne, na stos

Nie­gdyś w cza­sach inkwi­zy­cji w poję­cie dzia­łań here­tyc­kich moż­na było wtło­czyć wszyst­ko, co nie paso­wa­ło do ide­olo­gii Kościo­ła. Na porząd­ku dzien­nym były prze­moc, okru­cień­stwo, maso­we pro­ce­sy. Palo­no nie­wy­god­ne księ­gi. Pło­nę­ły cza­row­ni­ce – zie­lar­ki i uzdro­wi­ciel­ki. Stra­co­no też wybit­ne­go wło­skie­go filo­zo­fa, domi­ni­ka­ni­na Gior­da­na Bru­na.  Ten rzecz­nik nowo­żyt­nej nauki, dale­ko wybie­ga­ją­cy poza swo­je cza­sy, oskar­żo­ny został o here­zję, w szcze­gól­no­ści o utrzy­my­wa­nie, iż we Wszech­świe­cie jest nie­skoń­cze­nie wie­le świa­tów zamiesz­ka­łych przez isto­ty obda­rzo­ne rozu­mem. Ta wizja nie mie­ści­ła się w gło­wach jego opraw­ców. Podob­nie jest i współcześnie.

Dziś świec­ką here­zją oka­zu­je się myśle­nie i dzia­ła­nie sprzecz­ne z ofi­cjal­nym nur­tem naucza­nia. Wszel­kie nego­wa­nie tego rodza­ju praw dogma­tycz­nych jest uzna­wa­ne w naj­lep­szym przy­pad­ku za błęd­ne, nie­nau­ko­we lub pseu­do­nau­ko­we. Bez­re­flek­syj­nie szer­mu­je się taki­mi okre­śle­nia­mi, jak dzia­łal­ność pseu­do­me­dycz­na, prak­ty­ki szar­la­tań­skie itp. Tego rodza­ju posta­wa jest nie­rzad­ko dowo­dem na ist­nie­nie wyryw­ko­wej wie­dzy oskar­ży­cie­li tych, co gło­szą ata­ko­wa­ne poglą­dy. Jed­no­cze­śnie nie dopusz­cza­ją oni nauko­wych dowo­dów ze stro­ny oskar­żo­nych (bo może trze­ba było­by się cze­goś douczyć).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Eutanazja w białych rękawiczkach, czy skrócenie cierpienia

Zmiana na Tronie Piotrowym

Nauko­we na tym eta­pie wyda­je się tyl­ko to, co pasu­je krę­gom decy­denc­kim. Inne niż przez nich przy­ję­te wyni­ki badań nauko­wych czy dłu­go­trwa­łej prak­ty­ki medycz­nej są wypie­ra­ne, usu­wa­ne w cień, pomi­ja­ne mil­cze­niem lub wyśmie­wa­ne, bez pró­by zapo­zna­nia z się z nimi i publicz­nej dys­ku­sji na ich temat. Pro­wa­dzi to do usta­no­wie­nia mono­po­lu w zakre­sie kry­te­rium nauko­wo­ści w kwe­stii inte­re­su zdro­wot­ne­go oby­wa­te­li. Wpi­su­je się w to dzia­łal­ność Świa­to­wej Orga­ni­za­cji Zdro­wia (WHO), w spo­sób oczy­wi­sty pro­wa­dząc do cen­tra­li­za­cji wła­dzy w sfe­rze zdro­wia w ska­li świa­ta, odbie­ra­nia oby­wa­te­lom pra­wa decy­do­wa­nia o wła­snym cie­le, a nie­za­leż­nym leka­rzom i naukow­com pra­wa do publicz­ne­go zabie­ra­nia gło­su i swo­bod­ne­go wyra­ża­nia poglą­dów. Dobry klient prze­my­słu cho­ro­by to nie pacjent wyle­czo­ny lecz prze­wle­kle uży­wa­ją­cy leków.

Trak­tat pan­de­micz­ny – cen­tra­li­za­cja władzy

20 maja 2025 r. pod­czas sesji Świa­to­we­go Zgro­ma­dze­nia Zdro­wia WHO pod­pi­sa­ło trak­tat pan­de­micz­ny, któ­ry przy­zna­je tej orga­ni­za­cji jesz­cze więk­szą kon­tro­lę nad życiem oby­wa­te­li i poli­ty­ką państw, w przy­pad­ku kry­zy­sów zdrowotnych.

Budzi to oba­wy o ogra­ni­cze­nie suwe­ren­no­ści naro­do­wej oraz wol­no­ści oso­bi­stych pod pre­tek­stem glo­bal­ne­go bez­pie­czeń­stwa. Zmie­rza to tak­że do cen­tra­li­za­cji władzy.

Przy­spie­sze­nie auto­ry­za­cji szcze­pio­nek i leków może zaś obni­żać bez­pie­czeń­stwo ich stosowania.

Kry­ty­cy zwra­ca­ją uwa­gę, że trak­tat ten gro­zi ogra­ni­cze­niem nie­za­leż­no­ści państw oraz wol­no­ści sło­wa, nad­mier­ną kon­tro­lą ze stro­ny WHO. Brak trans­pa­rent­no­ści w jej dzia­ła­niu i powią­za­nia kor­po­ra­cyj­ne ocie­ra­ją­ce się o kon­flikt inte­re­sów już wywo­łu­ją spo­rą nie­uf­ność. Zapi­sy o zwal­cza­niu fał­szy­wej infor­ma­cji budzą oba­wę o chęć wpro­wa­dze­nia for­my cen­zu­ry. Dopeł­ni­ła wąt­pli­wo­ści symu­la­cja pan­de­mii prze­pro­wa­dzo­na w kwiet­niu tego roku, rodzą­ca pyta­nie, czy WHO prze­wi­du­je czy też reży­se­ru­je kolej­ny kry­zys pandemiczny.

Krucjata przeciw lekarzom i naukowcom

Powo­dem do zakro­jo­nej na sze­ro­ką ska­lę i kon­se­kwent­nie kon­ty­nu­owa­nej kru­cja­ty ze stro­ny Izb Lekar­skich oraz Rzecz­ni­ka Praw Pacjen­ta sta­ły się, jak pamię­ta­my, śmia­łe wypo­wie­dzi i dzia­ła­nia nie­za­leż­nych leka­rzy oraz naukow­ców sku­pio­nych w Pol­skim Sto­wa­rzy­sze­niu Nie­za­leż­nych Leka­rzy i Naukow­ców (PSN­LiN) w związ­ku z pan­de­mią Covid-19 oraz na temat szcze­pień w ogólności.

Następ­nie zręcz­nie wple­cio­na zosta­ła w to mani­pu­la­cja infor­ma­cją i emo­cja­mi, któ­ra pozwo­li­ła odium nagan­nej dzia­łal­no­ści jed­ne­go osob­ni­ka, poda­ją­ce­go się za uzdro­wi­cie­la, prze­nieść na całe śro­do­wi­sko natu­ro­te­ra­peu­tów. A prze­cież więk­szość z nich to oso­by cer­ty­fi­ko­wa­ne, uczci­we, kon­se­kwent­nie wspie­ra­ją­ce dobro­stan swo­ich klientów.

Na sto­sach pło­ną więc wyco­fa­ne w Pol­sce z naucza­nia na wyż­szych uczel­niach, dzie­dzi­ny, wcze­śniej tra­dy­cyj­nie funk­cjo­nu­ją­ce w medy­cy­nie, jak np. zio­ło­lecz­nic­two, home­opa­tia czy lecze­nie suple­men­ta­cją. Dziś nie wol­no nawet mówić, że suple­men­to­wa­nie – uzu­peł­nia­nie nie­do­bo­rów mikro­ele­men­tów i wita­min – wspo­ma­ga lecze­nie sys­te­mo­we. Żyje­my w total­nym zakła­ma­niu. Z natu­ral­nych metod o dzi­wo ucho­wa­ła się jesz­cze bal­ne­olo­gia. A powód jest banal­ny, bowiem ziół, wita­min, mikro­ele­men­tów nie da się opa­ten­to­wać, więc Big Phar­ma na nich nie zaro­bi, jak w przy­pad­ku syn­te­tycz­nych pro­duk­tów. Mniej­szych zaś pro­du­cen­tów sku­pia­ją­cych się na suple­men­ta­cji nie stać na nie­zwy­kle kosz­tow­ne bada­nia udo­wad­nia­ją­ce lecz­ni­czą sku­tecz­ność kon­kret­nych natu­ral­nych skład­ni­ków i ziół. Leka­rze z kra­jów Wscho­du nie mogą pojąć euro­pej­skiej filo­zo­fii myśle­nia w tym zakresie.

Lex szar­la­tan – restryk­cje jako zemsta?

• Pod­miot, któ­ry nie udo­wod­ni, że sto­so­wa­ne przez nie­go meto­dy są opar­te na aktu­al­nej wie­dzy medycz­nej, musi liczyć się z karą.

Brak jed­nak wska­za­nia, czy­ja ma to być wie­dza. Nie­rzad­ko bowiem wyni­ki badań nauko­wych są odmien­ne w zależ­no­ści od tego, kto je finansuje.

• Doty­czyć to ma zarów­no osób, jak i firm dia­gno­zu­ją­cych oraz leczą­cych nie­spraw­dzo­ny­mi meto­da­mi, np. gabi­ne­tów biorezonansu.

Sytu­acja w tym przy­pad­ku jest ana­lo­gicz­na, jak powy­żej… Wyda­je się, że za spraw­dzo­ne meto­dy uzna­ne są jedy­nie te wpi­sa­ne do ofi­cjal­nych pro­ce­dur, a pozo­sta­łe, choć­by były bada­ne i sto­so­wa­ne w innych kra­jach, są a prio­ri odrzu­ca­ne jako bezwartościowe.

• Jako­by pseu­do­nau­ko­we teo­rie gło­szo­ne na kon­fe­ren­cjach też mają spo­tkać się z restrykcjami.
• Nowe upraw­nie­nia, z moż­li­wo­ścią nakła­da­nia kar do 0.5 mln zł, dla ten­den­cyj­nie nasta­wio­ne­go Rzecz­ni­ka Praw Pacjen­ta, wyda­ją się zde­cy­do­wa­nie nadmierne.
• Odstą­pie­nie od nauko­wo udo­wod­nio­ne­go postę­po­wa­nia dia­gno­stycz­no-lecz­ni­cze­go i prak­ty­ki pseu­do­me­dycz­ne mają być kara­ne. Ofi­cjal­nie ma to zapo­bie­gać dzia­ła­niom szko­dli­wym dla życia i zdro­wia ludz­kie­go. Niby szczyt­na idea, ale wyda­je się, że fak­tycz­nie cho­dzi o wyeli­mi­no­wa­nie z płasz­czy­zny dzia­łań proz­dro­wot­nych wszyst­kich i wszyst­kie­go, kto/co nie daje się wtło­czyć w jedy­nie słusz­ny nurt jako­by aka­de­mic­ki, odgór­nie zde­fi­nio­wa­ny, a cen­tral­nie zarzą­dza­ny (vide WHO).

Lex szarlatan

W ramach restryk­cji pod­ję­to pra­ce legi­sla­cyj­ne nad usta­wą medial­nie nazy­wa­ną Lex szar­la­tan. Zmie­rza to do wpro­wa­dze­nia zaka­zu prak­tyk uzna­nych za pseu­do­me­dycz­ne, nie­zgod­ne z aktu­al­ną wie­dzą nauko­wą, któ­rym to poję­ciem, mając wła­dzę, moż­na swo­bod­nie mani­pu­lo­wać. Doty­czyć ma to zarów­no nie­me­dy­ków, jak i leka­rzy dia­gno­zu­ją­cych oraz leczą­cych nie­spraw­dzo­ny­mi meto­da­mi. Brak tu jed­nak defi­ni­cji, kto okre­śla nauko­wość owych dzia­łań, kie­dy meto­dy uzna­je­my za spraw­dzo­ne, kie­dy mówi­my o nauko­wo udo­wod­nio­nym postę­po­wa­niu diagnostyczno-leczniczym?

Przy oka­zji, jak się wyda­je, nad­mier­ne upraw­nie­nie m.in. do nakła­da­nia kar (w wyso­ko­ści do 0,5 mln zł) otrzy­ma Rzecz­nik Praw Pacjen­ta (nasta­wio­ny ten­den­cyj­nie do wszyst­kie­go, co nie mie­ści się w obo­wią­zu­ją­cych procedurach).

Zapew­ne ofia­ra pad­ną tu przy oka­zji róż­ne­go rodza­ju tra­dy­cyj­ne meto­dy, np. zio­ło­lecz­nic­two, home­opa­tia, może bio­ener­go­te­ra­pia i regre­sing, a tak­że wszel­kie nowa­tor­skie, któ­re nie weszły jesz­cze do pol­skich sztan­da­rów medycz­nych, jak bio­re­zo­nans. Wnio­sek o likwi­da­cję PSN­LiN oraz decy­zje sądów lekar­skich odbie­ra­ją­ce pra­wo wyko­ny­wa­nia zawo­du kolej­nym leka­rzom, to dzia­ła­nia zmie­rza­ją­ce do likwi­da­cji plat­for­my legal­nej spo­łecz­nej dys­ku­sji do pra­wa wybo­ru metod lecze­nia zgod­nych z naszym widze­niem świa­ta a w szcze­gól­no­ści samo­sta­no­wie­nia o naszym zdro­wiu i ist­nie­niu. Doszło do tego, że wie­lu naukow­ców czy medy­ków boi się publicz­nie zabie­rać głos, aby nie nara­zić się na szy­ka­ny i epitety.

Sta­ny Zjed­no­czo­ne były pierw­szym kra­jem, któ­ry ogło­sił wyco­fa­nie się ze Świa­to­wej Orga­ni­za­cji Zdro­wia (WHO), w stycz­niu 2025 r. Dru­gim wycho­dzą­cym z WHO kra­jem jest Argen­ty­na. Kolej­ne, m.in. Indie roz­wa­ża­ją tę decy­zję… Za każ­dym pro­ces wyco­fy­wa­nia trwa 12 mie­się­cy. W przy­pad­ku Argen­ty­ny został on zaini­cjo­wa­ny dyrek­ty­wą pre­zy­den­ta Javie­ra Milei, 5 lute­go br. Decy­zję tę przed­sta­wił rzecz­nik pre­zy­den­ta na kon­fe­ren­cji pra­so­wej. Sta­no­wi­sko uza­sad­nio­ne zosta­ło upo­li­tycz­nie­niem WHO, bra­kiem jej kom­pe­ten­cji w podej­mo­wa­niu decy­zji, głę­bo­ki­mi róż­ni­ca­mi w zarzą­dza­niu opie­ką zdro­wot­ną oraz wzglę­da­mi poli­tycz­ny­mi. Pre­zy­dent otwar­cie kry­ty­ku­je Świa­to­wą Orga­ni­za­cję Zdro­wia za spo­sób zarzą­dza­nia pan­de­mią. Rząd Argen­ty­ny uwa­ża, że zale­ce­nia WHO są wyni­kiem wpły­wów poli­tycz­nych, a nie opie­ra­niem się na dowo­dach naukowych.

Argen­ty­na odmó­wi­ła pod­pi­sa­nia trak­ta­tu pan­de­micz­ne­go WHO, co było w nur­cie jej wcze­śniej­sze­go sprze­ci­wu wobec podob­nych porozumień.

Jak widać Świa­to­wa Orga­ni­za­cja Zdro­wia tra­ci wia­ry­god­ność w ska­li światowej.

Ślepi na prawdę

A to, co w prze­strze­ni publicz­nej ucho­dzi obec­nie za nauko­we – pisze Ian McGil­christ (wię­cej nie­ba­wem w arty­ku­le W. Chu­dziń­skie­go) – coraz bar­dziej koja­rzy się z przed­kła­da­niem ilo­ści nad jakość, teo­rii nad doświad­cze­nie. Taki rodzaj myśle­nia zakła­da, że nauka sta­no­wi jedy­ny spo­sób, w któ­ry może­my dociec praw­dy. Sama nauka jed­nak nic takie­go o sobie nie twier­dzi. Mimo to nie­któ­rzy wyda­ją się być śle­pi na tę praw­dę, twier­dząc, że odpo­wie­dzi na wszyst­kie waż­ne pyta­nia moż­na uzy­skać jedy­nie, odwo­łu­jąc się do scien­ty­zmu. Tym­cza­sem pomoc­ne w tym oka­zu­ją się być: intu­icja, kre­atyw­ność, wyobraź­nia – czy­li narzę­dzia pozo­sta­ją­ce w gestii pra­wej pół­ku­li mózgu, w takim samym stop­niu, jak te lewo­pół­ku­lo­we – logi­ka, ana­li­za, synteza.

Odszko­do­wa­nie za udar poszczepienny

19.05.2025 r. odby­ła się w Pol­sce pierw­sza roz­pra­wa o odszko­do­wa­nie za udar po szcze­pion­ce Astra­ze­ne­ca prze­ciw kon­cer­no­wi i Skar­bo­wi Pań­stwa, o 4 mln zł.

*

Kon­takt dla poszko­do­wa­nych w spra­wie pomocy:

Ogól­no­pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Wie­dzy o Szcze­pie­niach STOP NOP (orga­ni­za­cja jest człon­kiem Euro­pe­an Forum for Vac­ci­ne Vigilance!)

Justy­na Socha tel. +48 606 668 891 (sms)

Wiedza to dwie linie poznania, dwie półkule mózgu

Mar­tin Heideg­ger pod­kre­ślał, że jeśli nie uwzględ­nia­my punk­tu widze­nia pra­wej pół­ku­li mózgu, to umknie nam coś bar­dzo waż­ne­go.

Wie­dza to prze­cież dwie rów­no­praw­ne linie pozna­nia: doświad­cze­nie i nauka teo­re­tycz­na. Tym­cza­sem współ­cze­sna nauka sta­je się coraz wyraź­niej pod­po­rząd­ko­wa­na algo­ryt­mom słu­żą­cym wiel­kie­mu biz­ne­so­wi. Uby­wa nam swo­bo­dy wybo­ru, redu­ko­wa­ne są moż­li­wo­ści dzia­ła­nia w róż­nych dzie­dzi­nach, twier­dzi Janusz Ław­ry­no­wicz, Kurier Szcze­ciń­ski.

W kon­tek­ście wspo­mnia­nych dzia­łań chcia­ło­by się zaape­lo­wać o wię­cej zdro­we­go roz­sąd­ku, roz­wa­gę, wywa­że­nie ocen, mniej zaś naka­zów i zaka­zów. W fak­tycz­nym inte­re­sie pacjen­tów nie­zbęd­ny jest poważ­ny mery­to­rycz­ny dia­log mię­dzy medy­cy­ną aka­de­mic­ką i natu­ral­ną (czer­pią­cą z tra­dy­cji euro­pej­skich, ale też tysiąc­let­niej indyj­skiej lub chiń­skiej). Pacjent powi­nien otrzy­my­wać kom­plet­ną infor­ma­cję o wszel­kich zna­nych moż­li­wo­ściach popra­wy zdro­wia, zarów­no tych aka­de­mic­kich, jak i tra­dy­cyj­nych, aby móc doko­nać świa­do­me­go wybo­ru leka­rza oraz metod tera­pii. Nie­ste­ty czę­sto dez­in­for­ma­cje roz­prze­strze­nia­ją się tak­że w ramach samej ofi­cjal­nej medy­cy­ny z powo­du nie­do­in­for­mo­wa­nia, kom­plek­sów lub złej woli. Doty­czy to m.in. nie­po­ro­zu­mień w zakre­sie lecze­nia bore­lio­zy meto­da­mi iLAC, jed­ne­go z dwóch ofi­cjal­nych mię­dzy­na­ro­do­wych sto­wa­rzy­szeń zaj­mu­ją­cych się lecze­niem tej choroby.