Szczepionka spadła z piedestału

Do niedawna frakcja sympatyków i popleczników Wielkiej Farmacji wmawiała nam, że wszystkie szczepionki przeciw COVID-19 są cacy, czyli skuteczne, bezpieczne, znakomite. Szczepiliśmy się więc bez namysłu. Grunt to stworzyć popyt za pomocą strachu.

Jed­nak wio­sną tego roku bry­tyj­sko-szwedz­ka fir­ma far­ma­ceu­tycz­na Astra­Ze­ne­ca*) zapre­zen­to­wa­ła rady­kal­ną zmia­nę w sto­sun­ku do swe­go poprzed­nie­go sta­no­wi­ska przy­zna­jąc, że jej szcze­pion­ka prze­ciw COVID-19 może pro­wa­dzić do zakrze­pi­cy z zespo­łem mało­płyt­ko­wo­ści (TTS), sta­nu cha­rak­te­ry­zu­ją­ce­go się nad­mier­nym krzep­nię­ciem krwi i niskim pozio­mem jej pły­tek, co może powo­do­wać śmier­tel­ne zakrze­py – jak pod­kre­śla Paul Antho­ny Tay­lor, dyrek­tor wyko­naw­czy Fun­da­cji Zdro­wia Dr. Ratha (z któ­rą swe­go cza­su NŚ współ­pra­co­wał), a tak­że eks­pert tej orga­ni­za­cji w Komi­sji Kodek­su Żyw­no­ścio­we­go w wypo­wie­dzi zawar­tej na stro­nie inter­ne­to­wej www​.dr​-rath​-foun​da​tion​.org

W 2021 r. Astra­Ze­ne­ca zmie­ni­ła nazwę swo­jej szcze­pion­ki prze­ciw­ko COVID-19 na Vaxze­vria. Zawie­ra­ła ona nie­ak­tyw­ne cząst­ki wiru­sa z rodzi­ny ade­no­wi­ru­sów zmo­dy­fi­ko­wa­ne tak, aby posia­da­ły gen umoż­li­wia­ją­cy wytwa­rza­nie biał­ka SARS-COV‑2. Była zatem szcze­pion­ką star­sze­go typu w porów­na­niu do pre­pa­ra­tów kon­cer­nu Pfi­zer czy Moder­na, opar­tych na tech­no­lo­gii mRNA, któ­re zawie­ra­ją mate­riał gene­tycz­ny koro­na­wi­ru­sa SARS-COV‑2.

Naj­now­sze szcze­pion­ki mRNA wyko­rzy­stu­ją mate­riał gene­tycz­ny do instru­owa­nia komó­rek, jak mają wytwa­rzać biał­ko kol­co­we wiru­sa, co powo­du­je, że orga­nizm wytwa­rza prze­ciw­cia­ła w celu zwal­cze­nia infek­cji COVID. W okre­ślo­nych śro­do­wi­skach też ist­nie­ją wąt­pli­wo­ści co do ich bez­pie­czeń­stwa, ale – jak się wyda­je – wciąż obję­te cen­zu­rą decydentów.

Przy­zna­nie to kon­tra­stu­je z wcze­śniej­szy­mi zapew­nie­nia­mi fir­my far­ma­ceu­tycz­nej zaprze­cza­ją­cej bez­po­śred­nie­mu powią­za­niu wstrzyk­nięć z wspo­mnia­nym syn­dro­mem – zosta­ło ono zawar­te w odpo­wie­dzi na pozew zbio­ro­wy zło­żo­ny w doku­men­tach sądo­wych. Gdy to piszę, spra­wa toczy się przed bry­tyj­skim Sądem Naj­wyż­szym w związ­ku z rosną­cą licz­bą ujaw­nio­nych zgo­nów i poważ­nych obra­żeń spo­wo­do­wa­nych poda­niem szcze­pion­ki. Powo­do­wie – poszko­do­wa­ni i dotknię­te nie­szczę­ściem rodzi­ny (a spraw jest ponad 50) doma­ga­ją się odszko­do­wa­nia łącz­nie o war­to­ści do 100 milio­nów fun­tów. Uwa­ża się, że osta­tecz­na wyso­kość rekom­pen­sa­ty może wynieść nawet 255 mln funtów.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Eutanazja w białych rękawiczkach, czy skrócenie cierpienia

Zmiana na Tronie Piotrowym

Tay­lor zwra­ca uwa­gę, że zapew­ne szcze­pion­ka, opra­co­wa­na we współ­pra­cy z Uni­wer­sy­te­tem Oks­fordz­kim w Wiel­kiej Bry­ta­nii i wypro­du­ko­wa­na przez Serum Insti­tu­te of India, spo­wo­du­je podob­ne dzia­ła­nie prze­ciw­ko fir­mie we Wło­szech, Niem­czech i innych kra­jach. Czy w Pol­sce też się na to odważymy?

Szcze­pion­ka Astra­Ze­ne­ca może wywo­łać poważ­ne efek­ty ubocz­ne (nawet ze skut­kiem śmier­tel­nym), takie jak zakrze­pi­ca z mało­płyt­ko­wo­ścią krwi (TTS). Sta­ty­stycz­nie mogą wystą­pić u 2–3 osób na 100 tys.

Praw­ni­cy pod­kre­śla­ją, iż spóź­nio­ne uzna­nie przez Astra­Ze­ne­ca TTS wywo­ła­ne­go szcze­pion­ką Vaxze­vria suge­ru­je zna­czą­cą zmia­nę jej sta­no­wi­ska praw­ne­go. Wszak jed­nak zwią­zek pomię­dzy pre­pa­ra­tem a jego skut­ka­mi ubocz­ny­mi został zauwa­żo­ny przez mię­dzy­na­ro­do­wą spo­łecz­ność kli­nicz­ną już w 2021 r. WHO rów­nież uzna­ła wstrzyk­nię­cia za poten­cjal­nie zagra­ża­ją­ce życiu ze wzglę­du na sku­tek ubocz­ny. Naj­wy­raź­niej spra­wę usi­ło­wa­no wów­czas w ska­li świa­to­wej wyciszyć.

Oso­by mają­ce odwa­gę wypo­wia­dać wła­sne opi­nie na temat takiej poli­ty­ki były obrzu­ca­ne inwek­ty­wa­mi, a nawet kara­ne za poglą­dy, w tym leka­rze, a nawet profesorowie.

Paul A. Tay­lor pod­kre­śla, iż nad­szedł czas, aby ludzie, któ­rych zdro­wie i życie zosta­ło znisz­czo­ne w wyni­ku eks­pe­ry­men­tal­nych zastrzy­ków (a tak­że ich rodzi­ny w przy­pad­ku zmar­łych), otrzy­ma­li spra­wie­dli­we odszko­do­wa­nie. Nale­ży tu koniecz­nie dodać, że kwe­stia koniecz­nych odszko­do­wań, w któ­rych powin­ny par­ty­cy­po­wać kon­cer­ny far­ma­ceu­tycz­ne – to jed­no, a zapo­bie­ga­nie takim sytu­acjom w przy­szło­ści – dru­gie. Rzecz w tym, że to jed­nak nie fir­ma będzie pła­cić owe odszko­do­wa­nia. Kosz­ty ich wypłat spad­ną zapew­ne na podat­ni­ków. Bowiem to rzą­dy zabez­pie­cza­ły pro­du­cen­tów szcze­pio­nek przed odpo­wie­dzial­no­ścią sądo­wo-finan­so­wą w tej mie­rze, co dla znacz­nej czę­ści opi­nii spo­łecz­nej było irra­cjo­nal­ne i bul­wer­su­ją­ce. Albo mie­li­śmy do czy­nie­nia ze sta­nem swo­istej zbio­ro­wej hip­no­zy, albo prze­wa­ża­ły czy­jeś par­ty­ku­lar­ne interesy…

Sier­pień 2022: Źró­dła rzą­do­we poda­ją, że nie będą już zama­wiać szcze­pio­nek Astra­Ze­ne­ca Covid (po zmia­nie nazwy: Vaxze­vria).

Marzec 2023: Dzie­siąt­ki poszko­do­wa­nych pacjen­tów i rodzin osób zmar­łych wsz­czy­na­ją postę­po­wa­nie prze­ciw­ko kon­cer­no­wi AstraZeneca.

Z cza­sem dołą­cza­ją do nich kolej­ne oso­by z powódz­twem m.in. wdo­wiec po pre­zen­ter­ce BBC Lisie Shaw, zmar­łej po przy­ję­ciu szcze­pion­ki; Anish Tailor, któ­re­go żona Alpa zmar­ła po otrzy­ma­niu pierw­szej daw­ki; inży­nier IT Jamie Scott, któ­ry doznał krwo­to­ku mózgo­we­go dzień po pierw­szym szcze­pie­niu i stał się w wie­ku 47 lat nie­zdol­ny do pracy.

– Jest coś bar­dzo złe­go w sys­te­mie opie­ki zdro­wot­nej, któ­ry pozwa­la fir­mom far­ma­ceu­tycz­nym czer­pać zyski ze szcze­pio­nek (zwłasz­cza pre­pa­ra­tów eks­pe­ry­men­tal­nych – przyp. red.), uni­ka­jąc jed­no­cze­śnie odpo­wie­dzial­no­ści za wypła­tę odszko­do­wań oso­bom, któ­rych życie zosta­ło przez nie zruj­no­wa­ne. Pil­nie potrzeb­na jest grun­tow­na refor­ma zdro­wot­na, poczy­na­jąc od zakoń­cze­nia „biz­ne­su cho­rób” – pod­kre­śla dyrek­tor wyko­naw­czy Fun­da­cji Zdro­wia Dr. Ratha.

Mimo nie­po­wo­dzeń na star­cie (m.in. błę­dy pod­czas badań kli­nicz­nych) tyl­ko w 2021 r. sprze­da­no na całym świe­cie szcze­pion­kę Vaxze­vria o war­to­ści 4 mld dola­rów. Pre­pa­rat ten miał być sprze­da­wa­ny po kosz­tach. Pod koniec roku Astra­Ze­ne­ca oświad­czy­ła jed­nak, że spo­dzie­wa się skrom­nych zysków ze szczepionki.

W Wiel­kiej Bry­ta­nii poda­no ok. 50 mln dawek. Na całym świe­cie dostar­czo­no ponad 3 mld dawek. Dłu­go­ter­mi­no­we skut­ki powin­ny być już więc zauwa­ża­ne. Rzecz jed­nak w tym, czy objaw został wła­ści­wie połą­czo­ny z przyczyną.

W holen­der­skim szpi­ta­lu w wie­ku 72 lat zmarł pacjent, któ­ry cho­ro­wał na COVID przez 613 dni (pra­wie 2 lata)! Wirus muto­wał jego w orga­ni­zmie 50 razy.

Astra­Ze­ne­ca skła­da­jąc 5 mar­ca br. wnio­sek o wyco­fa­nie szcze­pion­ki (wszedł w życie 7 maja) bynaj­mniej nie powo­ła­ła się na skut­ki ubocz­ne, takie jak m.in. groź­ne zakrze­py krwi. Zasto­so­wa­ła trick mar­ke­tin­go­wy uza­sad­nia­jąc to wzglę­da­mi komer­cyj­ny­mi – a mia­no­wi­cie niskim popy­tem wobec wystę­pu­ją­cej na ryn­ku nad­wyż­ki dostęp­nych zmo­der­ni­zo­wa­nych pre­pa­ra­tów prze­ciw­ko koro­na­wi­ru­so­wi SARS-COV‑2, któ­re są przy­sto­so­wa­ne do zwal­cza­nia nowych jego warian­tów. W ten spo­sób jed­na z pierw­szych szcze­pio­nek prze­ciw COVID-19 nie jest już pro­du­ko­wa­na i dopusz­czo­na do uży­cia w Euro­pie. Pamię­taj­my, że wcze­śniej była ona wyco­fa­na z uży­cia w nie­któ­rych kra­jach np. w Austrii (w mar­cu 2023 r.).

Mimo świa­do­mo­ści indy­wi­du­al­nych dra­ma­tów spo­wo­do­wa­nych szcze­pie­niem fir­ma nie tra­ci dobre­go samo­po­czu­cia. Nasze wysił­ki zosta­ły doce­nio­ne przez rzą­dy na świe­cie, są sze­ro­ko uwa­ża­ne za jeden z klu­czo­wych ele­men­tów przy­czy­nia­ją­cych się do zakoń­cze­nia glo­bal­nej pan­de­mii… – czy­ta­my w komu­ni­ka­cie koncernu.

Cóż, grunt to autoreklama.

Już w 2021 r. dostrze­żo­no kom­pli­ka­cję poszcze­pien­ną w zakre­sie mało­płyt­ko­wo­ści zakrze­po­wej po poda­niu pre­pa­ra­tu Astra­Ze­ne­ca (VITT lub TTS). Powo­du­je on powsta­wa­nie zakrze­pów w róż­nych czę­ściach cia­ła – w mózgu, ser­cu, płu­cach, ner­kach. Te skrze­py krwi mogą być śmier­tel­ne w zależ­no­ści od tego, gdzie się two­rzą lub czy roz­pad­ną się i prze­do­sta­ną np. do mózgu.

Dane sza­cun­ko­we suge­ru­ją, że ryzy­ko wystę­po­wa­nia zakrze­pów krwi w wyni­ku przy­ję­cia szcze­pion­ki Astra­Ze­ne­ca wyno­si oko­ło jed­ne­go na 50 000. A jej dzia­ła­nia nie­po­żą­da­ne wystę­po­wa­ły na ogół dopie­ro w cią­gu pierw­szych czte­rech tygo­dni od otrzy­ma­nia szczepionki.

Bry­tyj­czy­cy – zgod­nie z usta­wą o ochro­nie kon­su­men­tów z 1987 r. mają pra­wo pozwać pro­du­cen­tów szcze­pio­nek, jeśli wadli­wa szcze­pion­ka spo­wo­do­wa­ła obra­że­nia cia­ła lub śmierć. Oso­by poszko­do­wa­ne lub rodzi­ny zmar­łych mają jedy­nie trzy lata licząc od daty odnie­sie­nia obra­żeń lub śmier­ci na zło­że­nie roszczenia.

Praw­ni­cy repre­zen­tu­ją­cy 51 ofiar lub ich rodzi­ny podej­mu­ją wła­śnie tego rodza­ju dzia­ła­nia prze­ciw­ko Astra­Ze­ne­ca, argu­men­tu­jąc, że szcze­pion­ka oka­za­ła się wadli­wym pro­duk­tem, któ­ry nie był tak bez­piecz­ny jak kon­su­men­ci mie­li pra­wo oczekiwać.

– Praw­dzi­wa licz­ba ofiar śmier­tel­nych nigdy nie ma zostać odkry­ta – powie­dzia­ła Sarah Moore, part­ner­ka w Kan­ce­la­rii praw­nej Leigh Day, repre­zen­tu­ją­ca powodów.

W ramach praw­ne­go zabez­pie­cze­nia udzie­lo­ne­go fir­mom far­ma­ceu­tycz­nym – pro­du­cen­tom pre­pa­ra­tów szcze­pion­ko­wych przez rząd na począt­ku pan­de­mii – co argu­men­to­wa­no koniecz­no­ścią szyb­kie­go wpro­wa­dze­nia szcze­pio­nek na rynek – bry­tyj­ski podat­nik będzie musiał zapła­cić wszel­kie przy­zna­ne odszkodowania.

Trud­no dotrzeć do danych doty­czą­cych licz­by osób, któ­re pozo­sta­ły nie­peł­no­spraw­ne w wyni­ku szcze­pion­ki Astra­Ze­ne­ca COVID. Do pro­gra­mu płat­no­ści odszko­do­wań do kwiet­nia br. mia­ło wpły­nąć ponad 11 tys. wnio­sków – pod adre­sem wszyst­kich firm Pfi­zer, Moder­na i Astra­Ze­ne­ca (naj­wię­cej), z tego tyl­ko część zatwierdzono.

Na ryn­ku bry­tyj­skim od lat 70. ub.w. funk­cjo­nu­je pro­gram ubez­pie­czeń Vac­ci­ne Dama­ge Pay­ment Sche­me, któ­ry ofe­ru­je poszko­do­wa­nym lub ich rodzi­nom kwo­tę 120 000 fun­tów wol­nych od podat­ku. W prak­ty­ce ozna­cza to, iż oso­ba cał­ko­wi­cie spa­ra­li­żo­wa­na przez szcze­pion­kę otrzy­ma ana­lo­gicz­ną kwo­tę jak ta, któ­ra stra­ci­ła nogę. A o odszko­do­wa­nie za dziec­ko moż­na ubie­gać się dopie­ro, gdy ukoń­czy ono dwa lata, a wnio­sek musi być zło­żo­ny w cią­gu 6 lat od zaszczepienia.

*) Fir­ma Astra­Ze­ne­ca powsta­ła w 1999 r. z połą­cze­nia bry­tyj­skiej spół­ki Zene­ca Ltd. i szwedz­kiej Astra AB. Cie­ka­wost­ką mogą być pró­by prze­kła­du źró­dło­sło­wu tej nazwy: łaciń­ska astra ze neca ozna­cza zabić / zabi­jać / zabij gwiaz­dy (za inter­ne­to­wym słow­ni­kiem łaciń­sko-pol­skim oraz Google Trans­la­te). Na dema​gog​.org​.pl poja­wia się dowol­ne tłu­ma­cze­nie mor­der­cza gwiaz­da, któ­re zosta­je zwe­ry­fi­ko­wa­ne jako: Fałsz.

A więc kto kogo i czym zabi­ja? – pozo­sta­je pyta­niem bez odpo­wie­dzi. Jak­by nie było sko­ja­rze­nia nie są optymistyczne.

Złośliwe chochliki

Co pewien czas cho­chlik redak­cyj­ny pła­ta dzien­ni­ka­rzom sur­re­ali­stycz­ne­go figla. Czę­sto jest tak dziw­ny, że się go po pro­stu nie widzi. Niby wszy­scy dosko­na­le wie­dzą, co i jak powin­no być w danym miej­scu napi­sa­ne i to wła­śnie nie­rzad­ko… czy­ta­ją. Jeśli korek­ta, wie­dzio­na instynk­tem i pro­fe­sjo­na­li­zmem, tego nie wyła­pie, to kla­pa. A może cza­sem cho­dzi o coś wię­cej, cze­go w danym momen­cie nie pre­cy­zu­je­my i nie rozumiemy?

Tak kie­dyś na okład­ce NŚ po śmier­ci redak­to­ra naczel­ne­go, twór­cy tego mie­sięcz­ni­ka Mar­ka Rymusz­ko – nie wie­dzieć skąd i dla­cze­go poja­wi­ło się nie to, co było zamy­słem, a mia­no­wi­cie – Marek Remusz­ko. Pro­gra­mo­wo nie­życz­li­wi zwró­ci­li na to natych­miast uwa­gę, iro­ni­zu­jąc pod moim adre­sem. A może byli w myl­nym błę­dzie? Otóż, rodo­we nazwi­sko mego męża pisa­ło się wła­śnie przez „e”. W akcie chrztu jego ojca ksiądz popeł­nił błąd – ot, lite­rów­ka – któ­rej chrzest­ni wów­czas nie zauwa­ży­li, a zatem, nie spro­sto­wa­li. Doro­sły już Euge­niusz Rymusz­ko, ojciec Mar­ka, na dro­dze sądo­wej tego nie zmie­niał. W rela­cjach mego part­ne­ra z rodzi­ną tkwi­ła jed­nak pew­na zadra. Myślę, iż to ON sam, z tam­tej stro­ny, zmie­nił pisow­nię swe­go nazwi­ska na for­mę rodo­wą, aby pod­kre­ślić zna­cze­nie wię­zi z rodem, co w tym wymia­rze nie było dla nie­go istotne.

Teraz w NŚ 7/2024 przy­tra­fił się nam podob­ny obciach przy jak­że cel­nym felie­to­nie Dźwię­ki Naszych Cza­sów. Sztu­ka – kre­owa­nia rado­ści życia czy destruk­cja? Wło­dzi­mie­rza Papro­dzia­da Dębow­skie­go. Błęd­nie zapi­sa­ne zosta­ło Jego nazwi­sko, za co z ser­ca i rozu­mu prze­pra­sza­my. Ale o co tym razem cho­dzi­ło? Może o cel­ność jego myśli w kon­tek­ście destruk­cji pro­pa­go­wa­nej nie­kie­dy przez sztu­kę, na co autor zwra­ca uwa­gę i… cień nie wytrzy­mał, dowalił?

A naj­cie­kaw­sze, iż w cza­sie, gdy numer ten prze­cho­dził korek­tę, jed­na z osób w zespo­le mia­ła intu­icyj­ną potrze­bę spraw­dza­nia imion i nazwisk auto­rów… ale sku­pi­ła się na auto­rach ksią­żek pre­zen­to­wa­nych przez Księ­gar­nię – Gale­rię NŚ. Mnie zaś cho­dzi­ło po gło­wie wspo­mnie­nie przy­ja­ciół moich rodzi­ców, gdzie ojciec pisał nazwi­sko przez „en” (Walen­dziak), a syn już przez „ę”, bo tak zapi­sa­no dziec­ko w Urzę­dzie Sta­nu Cywil­ne­go. I na cóż nam w tym wypad­ku intu­icja, sko­ro wszy­scy w zespo­le twar­do czy­ta­li: Wło­dek Dembowski.

Wybacz nam tę gafę Włod­ku! Jako współ­cze­sny sza­man pew­nie jesz­cze lepiej od nas zro­zu­miesz, z jakim zamy­słem to cho­chlik zmajstrował.

Anna Ostrzyc­ka

któ­ra za wszyst­ko w redak­cji odpo­wia­da, nie­za­leż­nie od tego, kto i co zro­bi lub też wła­śnie nie zrobi.