Twórcza wizualizacja i Reiki – to ma sens (cz. II)

O Twórczej Wizualizacji, jako metodzie uwalniania się od chorób i poprawiającej jakość naszego życia, z Krystyną Włodarczyk-Królicką – mistrzynią Reiki, wykładowczynią Studium Edukacji Ekologicznej oraz Akademii Terapii Naturalnych we Wrocławiu rozmawia Anna Ostrzycka

Jak możemy przekształcić wewnętrzne obrazy (archetypy) choroby w wizualizację zdrowia? Czy każdy ma szansę zobaczyć oczami wyobraźni siebie jako osobę zdrową? Czy w tej metodzie najważniejsze jest nakreślenie celu i wiara w możliwość jego realizacji pod warunkiem podjęcia działania?Jak często, aby odzyskać zdrowie, należy powtarzać taką wizualizację? Czy jest przy tym preferowana jakaś pozycja, sposób oddychania?

– Naj­le­piej jest two­rzyć wizu­ali­za­cje uzdra­wia­ją­ce same­mu, na pod­sta­wie wewnętrz­nych obra­zów cho­ro­by, jakie nosi­my w sobie (mają wte­dy ogrom­ny ładu­nek emo­cjo­nal­ny) i w twór­czy, subiek­tyw­ny spo­sób prze­kształ­cać je w obra­zy zdro­wia, ponie­waż nikt nie wie o nas wię­cej niż my sami.

Nasze obra­zy cho­rób powsta­ją pod wpły­wem zaist­nia­łych sytu­acji życio­wych. Np. jeśli porzu­ci nas uko­cha­na oso­ba, czu­je­my ból w ser­cu, a opi­su­je­my go sło­wa­mi: czu­ję, jak­by mi ser­ce pękło. Gdy oszu­ka nas przy­ja­ciel, wspól­nik, któ­re­mu zaufa­li­śmy, powie­my: wbił mi nóż w ple­cy. Prof. Gerald Epste­in, twór­ca poję­cia wizu­ali­za­cji medycz­nej, zwra­ca uwa­gę na te powsta­ją­ce obra­zy pęk­nię­te­go ser­ca czy dziu­ra­wych ple­ców. Są one swo­isty­mi arche­ty­pa­mi cho­ro­by, a według nich dzia­ła pod­świa­do­mość, któ­ra kie­ru­je pra­cą całe­go orga­ni­zmu. Twór­cza wizu­ali­za­cja medycz­na pod­po­wia­da: ta opo­wieść jest dla cie­bie goto­wym sce­na­riu­szem do stwo­rze­nia uzdra­wia­ją­cej wizu­ali­za­cji, w któ­rej po osią­gnię­ciu sta­nu relak­sa­cji, stwórz obraz skle­ja­nia pęk­nię­te­go ser­ca zło­tym kle­jem lub wizu­ali­za­cję wycią­ga­nia noża i zaszy­cia rany zło­tą nicią. Wizu­ali­za­cję zakończ obra­zem dosko­na­le, mia­ro­wo pra­cu­ją­ce­go ser­ca; zdro­wych, bez bólu, ple­ców. Two­ja pod­świa­do­mość otrzy­ma infor­ma­cję, że przy­czy­na bólu zosta­ła usu­nię­ta, a cia­ło jest całe i zdrowe.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Opowieść o Duchach Natury

O subtelnych energiach

Aby odzy­skać zdro­wie, wizu­ali­za­cję nale­ży powta­rzać kil­ka razy dzien­nie, zawsze koń­cząc ją wyobra­że­niem sie­bie jako oso­by cał­ko­wi­cie zdro­wej. Trze­ba zoba­czyć oczy­ma wyobraź­ni, jak inni gra­tu­lu­ją nam zdro­wia i świet­nej for­my. Odczu­wać radość pły­ną­cą z tego powo­du. Cie­szyć się życiem, pla­no­wać przyszłość.

Z doświad­cze­nia ludzi prak­ty­ku­ją­cych wizu­ali­za­cję wie­my, że jeże­li mamy jakie­kol­wiek ukry­te korzy­ści pły­ną­ce z cho­ro­by (ren­ta inwa­lidz­ka jako źró­dło utrzy­ma­nia; zain­te­re­so­wa­nie ze stro­ny rodzi­ny, któ­re­go nam bra­ko­wa­ło, gdy byli­śmy zdro­wi; part­ner, któ­ry mimo złych rela­cji nas nie opu­ści, bo sumie­nie mu nie pozwo­li zosta­wić oso­by cho­rej bez opie­ki) lub jeże­li cho­ro­ba wypeł­nia nasze potrze­by emo­cjo­nal­ne (np. pew­no­ści, waż­no­ści, miło­ści, ory­gi­nal­no­ści), to wizu­ali­zo­wa­nie zdro­wia nie ma sen­su. Bywa, że podej­mu­jąc pra­cę z wizu­ali­za­cja­mi nawet nie uświa­da­mia­my sobie, jak bar­dzo potrzeb­na jest nam cho­ro­ba i to ona trzy­ma nas przy życiu. Wte­dy, mimo podej­mo­wa­nych wysił­ków, zmia­na nie nastąpi.