Potop: kosmiczny reset stworzenia

Trzy lata temu, gdy świat pogrążył się w pandemii, ludzkość weszła na 16. krąg zodiakalny liczony od Potopu. Tę persko-arabską periodyzację dziejów możemy odnieść do biblijnego opisu historii świata, którą rozpoczyna Przymierze Boga z człowiekiem, ale także umieścić ją w mikroskali ludzkiego doświadczenia, ponieważ przynajmniej raz w życiu dane jest nam doznać kataklizmu oczyszczenia i całkowitej odnowy

Wizję Poto­pu w Księ­dze Rodza­ju moż­na rozu­mieć dosłow­nie, meta­fo­rycz­nie, sym­bo­licz­nie, względ­nie odczy­ty­wać ją w kate­go­riach quasi-histo­rycz­nych. Bez wzglę­du na realizm opi­su fakt zako­rze­nie­nia idei Poto­pu w kul­tu­rze euro­pej­skiej, a wła­ści­wie w arche­ty­po­wej nie­świa­do­mo­ści zbio­ro­wej, spra­wia, że mamy do czy­nie­nia z uni­wer­sal­nym, żywym mitem, sta­no­wią­cym inte­gral­ną część skła­do­wą wyobra­żeń ludz­kiej duszy. Przed­sta­wie­nie Poto­pu nie poja­wia się wyłącz­nie w Sta­rym Testa­men­cie, lecz jest obec­ne w wie­lu kul­tu­rach, w tym w egzo­tycz­nych dla nas mito­lo­giach. W zasa­dzie każ­dy lud stwo­rzył jego wyobra­że­nie, będą­ce czymś na kształt kosmicz­ne­go rese­tu stworzenia.

Nefilimowie – dzieci aniołów

W Biblii Potop jest skut­kiem nie­go­dzi­wo­ści i nie­po­ha­mo­wa­nej prze­mo­cy czło­wie­ka. Świat i ludzie sta­li się tak źli, że prze­sta­li być podob­ni do Boga. Zwy­rod­nie­nie osią­gnę­ło osta­tecz­ny punkt kry­tycz­ny, dla­te­go było za póź­no nie tyl­ko na ratu­nek, a tak­że na jaką­kol­wiek odno­wę czy napra­wę. Opi­sy­wa­na w Biblii dege­ne­ra­cja doty­czy­ła moral­no-etycz­ne­go upad­ku przed­po­to­po­we­go czło­wie­ka, odno­si­ła się tak­że do naru­sze­nia porząd­ku stwo­rze­nia poprzez pomie­sza­nie sfe­ry boskiej i ludz­kiej. Anio­ły zaczę­ły bowiem spół­ko­wać z kobie­ta­mi, wsku­tek cze­go rodzi­ły aniel­sko-ludz­kie hybry­dy zwa­ne nefi­lim, albo gigan­ta­mi (olbrzy­ma­mi). Byli to swe­go rodza­ju nad­lu­dzie, obda­rze­ni wyjąt­ko­wo destruk­cyj­ny­mi cecha­mi. Wspo­mi­na o nich Biblia, jak rów­nież apo­kry­fy Sta­re­go Testa­men­tu (naj­sze­rzej Księ­ga Heno­cha). Bóg-Stwór­ca nie mógł dopu­ścić do tego, aby świat opa­no­wa­ło powszech­ne zło, grzech oraz isto­ty, któ­rych nie zamie­rzał stwarzać.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy Saturn i Neptun swe szlaki krzyżują

Gwiezdna ciąża