Helioterapia: zdrowie ze słońca (1)

Zachod­nia cywi­li­za­cja dłu­go balan­so­wa­ła na gra­ni­cy absur­du, jeże­li cho­dzi o opie­ra­nie się na jedy­nie słusz­nej medy­cy­nie kon­wen­cjo­nal­nej. Dopro­wa­dzi­ło to do zdo­by­cia przez Zachód pal­my pierw­szeń­stwa w spo­ży­ciu leków, z któ­rych – jak wia­do­mo – wie­le ma skut­ki ubocz­ne. Far­ma­ko­te­ra­pia nie zawsze jest więc gwa­ran­tem zdro­wia i dobre­go samo­po­czu­cia. Na szczę­ście obser­wu­je­my naro­dzi­ny nowej świa­do­mo­ści, bar­dziej przy­chyl­nie spo­glą­da­ją­cej na natu­ral­ne tera­pie, w tym lecze­nie świa­tłem (zwa­ne helio‑, foto- lub światłoterapią).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy lekarz przestaje być człowiekiem

Kolagen aktywny biologicznie – zaufany przyjaciel kobiety

Słońce krzepi

Życie nie ist­nia­ło­by bez źró­dła świa­tła i cie­pła, jakim jest gwiaz­da w cen­trum nasze­go sys­te­mu sło­necz­ne­go. Słoń­ce mają­ce masę ok. 333 tys. Ziem, wytwa­rza ener­gię w pro­ce­sie syn­te­zy jądro­wej wodo­ru w hel, po czym emi­tu­je ją w każ­dym kie­run­ku. Pro­mie­nio­wa­nie sło­necz­ne to pro­mie­nio­wa­nie głów­nie elek­tro­ma­gne­tycz­ne, a pasmo jego fal dzie­li się (według naj­prost­sze­go uję­cia) na ultra­fio­let, pro­mie­nio­wa­nie widzial­ne i podczerwień.