Koherencja serca, mózgu i brzucha

Dlaczego zafascynował pana temat koherencji serca?

– Na począt­ku uści­ślij­my poję­cia. Kohe­ren­cja to spój­ność. W fizy­ce ozna­cza inter­fe­ren­cję fal, w fizjo­lo­gii doty­czy spój­no­ści pra­cy ukła­dów cia­ła (ner­wo­we­go, odde­cho­we­go, moczo­we­go itd.), co sta­no­wi pod­sta­wę home­osta­zy, a więc rów­no­wa­gi orga­ni­zmu. W filo­zo­fii ozna­cza, że praw­dzi­wość oce­ny pole­ga na jej nie­sprzecz­no­ści wzglę­dem ocen uprzed­nio przy­ję­tych, nato­miast w psy­cho­lo­gii okre­śla się tym mia­nem stan, w któ­rym dana oso­ba, będąc w kon­tak­cie z wła­sny­mi emo­cja­mi, ma dyna­micz­ne poczu­cie zarad­no­ści i sen­sow­no­ści podej­mo­wa­nych decy­zji, w zmie­nia­ją­cych się warun­kach życia. Poję­cie kohe­ren­cji ser­ca wpro­wa­dzi­li naukow­cy sku­pie­ni wokół ame­ry­kań­skie­go Insty­tu­tu Mate­ma­ty­ki Ser­ca – Heart­Math, zało­żo­ne­go przez Doca L. Childre’a.

Od 1991 r. bada­ją oni inte­rak­cje pomię­dzy mózgiem a ser­cem oraz psy­cho­fi­zjo­lo­gię stre­su i emo­cji. Zakła­da­ją, iż zmien­ność ryt­mu ser­ca ma istot­ny wpływ na mecha­nizm samo­re­gu­la­cji, odpor­no­ści i zdol­no­ści adap­ta­cyj­ne organizmu.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Roman Nacht: Pij wodę z własnego źródła

Sztuka to miłość ukryta w człowieku

Badaniami fizykalnymi dowiedli, iż rytm serca zmienia się w zależności od emocji i nastrojów przeżywanych przez daną osobę.

Te pozy­tyw­ne, takie jak wdzięcz­ność, wyba­cza­nie, współ­czu­cie uspa­ka­ja­ją pra­cę ser­ca, a poprzez jego połą­cze­nia z mózgiem korzyst­nie na nie­go wpły­wa­ją. Nato­miast takie emo­cje jak złość, gniew, zawiść lub zazdrość mają nega­tyw­ny wpływ na pra­cę ser­ca oraz mózgu, a więc doce­lo­wo na całe cia­ło. Według nich kohe­ren­cja, czy­li spój­na pra­ca ser­ca i mózgu ma duże zna­cze­nie dla sze­ro­ko poj­mo­wa­ne­go zdro­wia fizycz­ne­go oraz psy­chicz­ne­go. Ponad­to zakła­da­ją oni, iż stan ten przy­czy­nia się w natu­ral­ny spo­sób do stop­nio­we­go roz­wo­ju intu­icji i wewnętrz­nej mądro­ści, do któ­rej klucz tkwi w ser­cu napeł­nio­nym cie­pły­mi emo­cja­mi, a w umy­śle pozy­tyw­ny­mi myślami.