Na rozdrożu. Chaos, destrukcja czy harmonia i (s)pokój

Przechodzimy bardzo trudny test sprawności – jako jednostki, społeczeństwo, kraj, cywilizacja. Znaleźliśmy się na rozdrożu. Do nas należy wybór, choć nie jest on łatwy. Wielu – z lęku przed nieznanym – nie chce się wyjść z zaułka pozornego bezpieczeństwa i komfortu.

Trud­no pod­po­wia­dać roz­wią­za­nia, gdyż wciąż nie zna­my, jesz­cze nie widzi­my róż­nych, kieł­ku­ją­cych już uwa­run­ko­wań. Ostat­nie 30 lat przy­zwy­cza­iło nas do wzro­stu sto­py życio­wej, względ­ne­go dostat­ku. Gdy zaczy­na się to chwiać, wpa­da­my w pani­kę. A prze­cież w trud­nych sytu­acjach naj­waż­niej­sza jest nasza rów­no­wa­ga ducha, wewnętrz­na siła, życio­wa mądrość i wsłu­cha­nie się w intu­icję.

W takich momen­tach przy­po­mi­nam sobie koń­ców­kę lat 70. ub. w., stan wojen­ny i – chwi­lę póź­niej – przy­sło­wio­we nagie haki, puste pół­ki skle­po­we, dla nie­po­zna­ki wypeł­nio­ne butel­ka­mi z octem, kaszą (nie­rzad­ko zro­ba­czy­wia­łą) czy maka­ro­nem, kart­ki na żyw­ność, a nawet buty. Czas to był strasz­ny i lepiej, by nigdy nie nastą­pi­ła z tego powtór­ka. Prze­trwa­li­śmy go jed­nak, nie­mal cudem, orga­ni­zu­jąc, zdo­by­wa­jąc to, co było dla rodzin koniecz­ne. A do tego potra­fi­li­śmy się bawić i cie­szyć prze­by­wa­niem w gro­nie przyjaciół.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Umysł poza ciałem

Rodzime feng shui

Sko­ro – jako spo­łe­czeń­stwo – zali­czy­li­śmy tak trud­ny egza­min, nie ma powo­du, aby­śmy nie pora­dzi­li sobie z narzu­co­nym nam teraz testem spraw­no­ści. Jest odmien­ny, ina­czej trud­ny, tym razem glo­bal­ny i może zade­cy­do­wać o dal­szej dro­dze roz­wo­ju całej ziem­skiej cywilizacji.