Nowa Ziemia: Przebudzenie ma miejsce teraz!

W kontynuacji wywiadu z okazji przyznania Nagrody Honorowej NŚ za 2024 r., Tomasz Kierzkowski dopytuje Dietera Broersa o wielką zmianę, na krawędzi której stoi ludzkość

Dieterze, jak według Ciebie będzie wyglądało przejście do Nowej Ziemi?

– Wyja­śnię ten pro­ces pokrót­ce za pomo­cą instru­men­tów kon­ser­wa­tyw­nej fizy­ki. Od cza­sów Nie­lsa Boh­ra (nobli­sty), fizy­ka uczy o struk­tu­rze ato­mu, któ­ry – jak wszy­scy wie­my – skła­da się z jądra oraz krą­żą­cych na jego orbi­cie elek­tro­nów. Tak są zbu­do­wa­ne wszyst­kie ato­my. Wszyst­ko, co odbie­ra­my jako twar­dą, solid­ną mate­rię jest naszą inter­pre­ta­cją. Orbi­ta naj­bliż­sza jądra jest ener­ge­tycz­nie naj­słab­sza, a elek­tro­ny na niej krą­żą­ce znaj­du­ją się w tzw. sta­nie pod­sta­wo­wym. Jeśli elek­tron zosta­nie pobu­dzo­ny przez kwant świa­tła, któ­ry jest nośni­kiem infor­ma­cji, np. impuls z Kosmo­su, wte­dy doko­nu­je on sko­ku na orbi­tę bar­dziej odda­lo­ną od jądra. Dla elek­tro­nów na niż­szych orbi­tach sta­je się wów­czas nie­wi­dzial­ny. To samo dzie­je się teraz – wkrót­ce prze­sko­czy­my o jed­ną okta­wę wyżej.

Jeste­śmy cią­gle tutaj, ale nasza czę­sto­tli­wość się pod­no­si. Sta­je­my się nie­wi­docz­ni dla wszyst­kich, któ­rzy z jakichś przy­czyn nie opu­ści­li swo­jej pod­sta­wo­wej czę­sto­tli­wo­ści. Ato­my, z któ­rych się skła­da­ją nasze cia­ła, mają cią­gle jesz­cze daw­ne jądro, ale krą­żą­ce wokół nie­go elek­tro­ny wznio­sły się na nową, wibra­cyj­nie wyż­szą orbi­tę. Wszy­scy, któ­rzy dozna­li tego wznie­sie­nia, są na Zie­mi nr 2,. abs­tra­hu­jąc od wszel­kiej filozofii.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Opowieść o Duchach Natury

O subtelnych energiach

Chciał­bym wró­cić do tema­tu rado­ści i kre­acji, znaj­du­jąc się wła­śnie w tym sta­nie: w ostat­nim cza­sie ludz­kość kre­owa­ła w ten spo­sób bar­dzo inten­syw­nie. To wszyst­ko ist­nie­je jako poten­cjał, nie widzi­my tego jesz­cze na Sta­rej Zie­mi. Te zaso­by znaj­du­ją się poza cza­so­prze­strze­nią Zie­mi 3D. Teraz wystar­czy tyl­ko, jak już mówi­li­śmy wcze­śniej, ini­cja­cja, star­to­wy zapłon, i wszy­scy, któ­rzy doko­na­li dane­go wła­śnie wybo­ru, przej­dą do Nowej Zie­mi. Któ­re­goś dnia obu­dzi­my się i zoba­czy­my wokół sie­bie tyl­ko i wyłącz­nie przy­ja­znych nam ludzi.

Większość z nas dochodzi do wniosku, że klasa polityczna dzisiejszego świata powinna abdykować. To dotyczy wszystkich państw na naszej planecie. Ale przecież „Nowa Ziemia” będzie potrzebowała nowych przywódców, którzy będą organizować społeczne procesy. Pytanie w tym kontekście brzmi: Co to powinni być za ludzie i gdzie można ich znaleźć?

– A ja myślę po pro­stu, że tutaj rzą­dzić będzie feno­men życia. Feno­men – bo nie zro­zu­mie­li­śmy, co ono w rze­czy­wi­sto­ści zna­czy. To, co dzi­siaj nazy­wa­my poli­ty­ką, wszyst­ko jed­no czy cho­dzi o pań­stwo demo­kra­tycz­ne z mniej lub bar­dziej akcen­to­wa­ną stro­ną socjal­ną, czy dyk­ta­tu­rę – to sztucz­ne two­ry, któ­re dotąd były potrzeb­ne, ponie­waż nie zosta­li­śmy prze­bu­dze­ni. I na doda­tek te two­ry nie pra­co­wa­ły pra­wi­dło­wo. Zna­my opo­wieść o jaski­ni Pla­to­na, któ­ra odno­si się rów­nież do dzi­siej­szej poli­ty­ki. Jeste­śmy wciąż w jaski­ni i trak­tu­je­my poja­wia­ją­ce się na jej ścia­nie cie­nie jako real­ność. Ale te cie­nie są czymś w rodza­ju hologramu.

Prze­bu­dze­nie ma miej­sce wła­śnie teraz. Dzi­siej­si poli­ty­cy i mana­ge­ro­wie świa­ta nie mają cze­go szu­kać na Nowej Zie­mi. Podejdź­my do tema­tu z pozy­cji życia. Weź­my dowol­ną isto­tę żywą, na przy­kład nasze cia­ło, któ­re jest przy­kła­dem dosko­na­łe­go sys­te­mu inte­rak­cji dawa­nia i przyj­mo­wa­nia na naj­wyż­szym spo­łecz­nym pozio­mie. Pewien mój zna­jo­my onko­log powie­dział mi pod­czas nasze­go spo­tka­nia: – Panie Bro­ers, ja opo­wiem panu czym jest doj­rza­ła spo­łecz­ność. Czy wie pan, że komór­ki rako­we są komór­ka­mi, któ­re zacho­wu­ją się w spo­sób ego­istycz­ny i aso­cjal­ny? One zapo­mnia­ły o rela­cji dawa­nia i przyj­mo­wa­nia. Nie przej­mu­ją się, co się sta­nie z ich odcho­da­mi, bio­rą wię­cej ener­gii niż powin­ny. Dopie­ro wte­dy, gdy przy­po­mną im się zapo­mnia­ne pra­wi­dło­we rela­cje, moż­na je zre­so­cja­li­zo­wać.