Od przeżyć osobistych do wytyczania ścieżki słabym

O usuwaniu autodestrukcyjnych programów i pozbywaniu się traum, także tych z poprzednich inkarnacji, a także o potężnym potencjale hipnozy, z bioenergoterapeutką i hipnoterapeutką, Anielą Wasielke, rozmawia Mirosław Grudzień Na swoim blogu dzieli się Pani przeżyciami z pewnego okresu życia, który spowodował przemianę wewnętrzną, a zarazem wzmógł umiejętność pomagania innym w sytuacjach kryzysowych… – Tak. Niegdyś byłam jedną z tych, którym z każdą napotkaną trudnością w życiu ciężko się pogodzić. Nie mogłam zrozumieć, dlaczego będąc dobrym człowiekiem i w większości poświęcając się dla innych, zbieram żniwo nienawiści, zawiści, niesprawiedliwości. Przeprowadziłam się na wieś, zostawiając za sobą życie w wielkim mieście, poświęcając się w dużej mierze rozwojowi duchowemu, kontynuując to, co wcześniej zaczęłam. Miałam ciężką sytuację, o której nie jest łatwo mówić. Chodziło o problemy z chorobą alkoholową bliskiej osoby. Stres związany z codziennym wysłuchiwaniem pijanego członka rodziny, który nie zostawiał na nikim suchej nitki, zaczął niszczyć nas od środka. Nie dawałam rady. Czułam jak moje własne życie przecieka mi między palcami. Zaczęłam kłócić się z mężem. Myślałam nawet o popełnieniu samobójstwa, byle przestać trwać w tej beznadziejnej sytuacji. Pamiętam jak dziś – wykrzyczałam w niebo słowa: JA SOBIE TAKIEGO ŻYCIA NIE WYBRAŁAM! Co takiego zrobiłam, że muszę przez to wszystko przechodzić! Łzom nie było końca. I ta złość, dla której nie było wówczas ujścia. W tamtym momencie poczułam czyjąś obecność: niewidzialny ktoś wyrwał z mojego obecnego ciała świadomość i zaciągnął gdzieś, w przestworza, do miejsca, które Michael Newton opisuje w swoich książkach. Stanęłam w wielkiej sali pełnej ekranów. Usłyszałam wyraźny głos: Możesz wybrać po raz kolejny z trzech dostępnych dla ciebie na ten obecny czas żywotów . Zobaczyłam na jednym z ekranów siebie przychodzącą na świat w TEJ właśnie rodzinie, która tak bardzo wyniszczała mnie energetycznie. Uświadomiłam sobie nagle, że wychowywanie w otoczeniu, które nie zna miłości i doświadcza ciężkiego życia na roli w czasach powojennych, wymaga dużo energii oraz siły. A także, iż odkupuję tę ziemię za jakieś swoje tajemnicze długi i jestem znienawidzona przez tę rodzinę za odebranie im niegdyś tego, co do nich należało…. Tu nie chodziło o zdobycie majątku, ale bycie w tym miejscu, gdzie teraz mieszkam. I nagle… poczułam w sobie ogromną pewność, co do wyboru: wskazałam TO życie, które mam teraz. Wewnętrznie wiedziałam, czego pragnę doświadczyć i co tak naprawdę chcę w sobie przepracować. Było ono najlepszym do osiągnięcia celu. Gdy skupiałam się na sobie, do mojego odczuwania dołączało świadome widzenie rzeczy ukrytych. Wtedy starałam się udawać, że nie widzę. Było mi łatwiej. Musiałam jednak przyznać sama przed sobą, że wypierając to widzenie i czucie , wypieram też pewną część siebie, z którą po prostu urodziłam się w tej inkarnacji. Niespodziewanie wszystko się urwało – siedziałam nadal na fotelu w swoim domu… nieopodal bawiło się dziecko. Tylko, że nie byłam już tą samą osobą… I to był punkt wyjścia do zrozumienia zagadnień tzw. „karmy”, przenoszonej z jednego wcielenia w drugie? – Tak… Poczułam, że z tym bagażem tutaj przyszłam, aby to przepracować . Planując obecne życie, zaplanowałam też pewne zdarzenia, które musiały mną wstrząsnąć, abym weszła na ścieżkę rozwoju. Jednym z tych zadań, postawionych przede mną… jest ziemia, na której mieszkam. Tu przeżyłam najwięcej motywacji do szukania rozwiązań. Drugim takim wstrząsowym, przemieniającym bodźcem była śmierć mojego taty. Czy to „holistyczne” traktowanie siebie jako cząstki o wiele większej całości – Natury, Matki Ziemi, uważa pani za coś, co być może wniosła Pani w obecne życie z poprzednich żywotów? – Tak. Wydaje mi się, że od początku to wyczuwałam i stopniowo zaczęłam sobie coraz mocniej uświadamiać, że nasza Ziemia jest żywym, czującym nadorganizmem , samoregulującym się homeostatem. Czuć to w każdym oddechu planety. Wszystko na siebie wpływa i się przenika. To tak obszerny temat, że bardzo trudno opisać go w kilku słowach. Jednak wystarczy, że każdy, kto chciałby się o tym przekonać, zatrzyma się choćby na chwilę i rozejrzy wokoło. Wszędzie otacza nas życie. Kamienie w ziemi też rosną, woda się porusza. Niestety niszczenie planety źle wpływa na sam jej superorganizm. Stąd te kataklizmy, otrząsanie się z energii nagromadzonych przez kłótnie, wojny i przemoc. Ziemia gromadzi to w swoim polu, w jakiś sposób musi tę energię wyładować, a ludzie wszystko odbierają. Czy poczucie jedności z Naturą pomaga Pani zgłębiać zagadkowe zjawiska w ziemskiej przyrodzie? – Zauważyłam już dawno, że pewne drzewa, czy w ogóle rośliny, w dziwny sposób zaczynają zanikać – wymierać, i to w obrębie gatunku. Myślę, że te gatunki, tak jak ludzie, opuszczają wymiar ziemski i gdzieś się przenoszą. Zresztą zawsze uważałam, że drzewa posiadają świadomość zbiorową, tak jak i wszelka roślinność. Łatwo to zaobserwować. Zresztą już bardzo dawno temu mówiono o duchach Natury . Oddawano im cześć i odnoszono się do nich z szacunkiem. Niestety nasza epoka całkowicie o tym zapomina, wynosząc ludzkość na piedestał, co skutkuje próbą zawładnięcia przez człowieka tym, co pierwotne i ponadczasowe. A szkoda, bo stara wiedza ma w sobie zawarte wszystko, co nam potrzebne do przetrwania. Sądzę, że wszelkie zmiany, jakie zachodzą na Ziemi, mają bardzo duży wpływ na naszą psychikę. Można zauważyć, co od jakiegoś czasu się dzieje dookoła. Ludzie zaczynają się budzić, dostrzegać inną wartość życia, ale wielu, niestety, nie wytrzymuje naporu tych zmian. Wszyscy jesteśmy ze sobą połączeni i wszystko ma na siebie wpływ. Ewolucja zwierząt, roślin czy ludzi opiera się właśnie na wszechogarniającym polu Natury, które nazywam polem świadomości Ziemi . Chyba jest to dokładnie to, co kontrowersyjny angielski biolog Rupert Sheldrake nazywa w swojej koncepcji polem morfogenetycznym , formotwórczym. Świadomość jego istnienia motywuje nas samych do tego, aby zapisywać w nim to, co wznoszące i kształcące, aby inni mogli czerpać z tego siły oraz wiedzę. Tak dzieje się zresztą od samego stworzenia Ziemi. A zatem wytyczenie przez Panią własnej „ścieżki służby” ludziom (i nie tylko im) przebiegało od bioenergoterapii, bardziej opartej na pani naturalnych zdolnościach uwidaczniających się już w dzieciństwie… – Bioenergoterapią zajęłam się kilkanaście lat temu. Od zawsze byłam osobą skupiającą się na pomocy innym, po prostu z potrzeby serca. Potrafiłam pracować energiami, a bioenergoterapia pomogła mi zrozumieć pewne procesy i wykorzystać energię we właściwy sposób. Hipnoterapia zaś przyszła później, prawdę mówiąc, na moją własną prośbę. Brakowało mi narzędzi do pracy z ludźmi. Zawsze chciałam, aby każdy mógł poczuć, zobaczyć i zrozumieć przyczynę swoich dolegliwości bądź powielających się schematów zdarzeń. … i tak doszła Pani do hipnoterapii, która wymagała już wyżej zorganizowanych umiejętności wprowadzania klienta (i siebie samej) w trans. – To świetne narzędzie do pomagania innym. Dzięki niej można przyjrzeć się wielu sytuacjom, zrozumieć je, przetransformować i uzdrowić. Kiedy zaczęłam zdawać sobie sprawę, że ciągnie mnie w kierunku pracy z energiami, a przede wszystkim do pomagania ludziom w uwolnieniu się od ograniczeń oraz programów, spotkałam na swojej drodze kilka osób, które wprowadziły mnie w tajniki takiego działania. [caption id="attachment_13313" align="aligncenter" width="1140"] Wszyscy jesteśmy ze sobą połączeni i wszystko ma na siebie wpływ. Ewolucja zwierząt, roślin czy ludzi opiera się właśnie na wszechogarniającym polu Natury, które nazywamy polem świadomości Ziemi.[/caption] Pierwszą, zasłużoną, cudowną kobietą była i jest Alicja Rospond (patrz: NŚ 8/2020). Nauczyła mnie czuć energie, pracować z nimi, a przede wszystkim – uwierzyć w siebie. Po urodzeniu trzeciego dziecka i zamieszkaniu na wsi, zaczęłam się rozwijać, nie tylko szkoląc się, podnosząc swoje kwalifikacje w zakresie bioenergoterapii czy radiestezji. Mając niedosyt pracy z podświadomością, poszłam w kierunku głębokiego oddziaływania, czyli hipnoterapii. I tak oto na mojej drodze stanął cudowny człowiek – Henryk Markowski . Jemu zawdzięczam odwagę ruszenia do przodu, i to, kim jestem dzisiaj, jak pracuję. I tutaj pojawiła się idea pracy z reinkarnacjami… – Henryk wskazał mi publikacje Michaela Newtona i od tamtej pory – obrałam taki cel. Badałam reakcje ludzi, czytałam bardzo dużo na temat śmierci klinicznej oraz życia pomiędzy żywotami (LBL – Life Between Life ). Miałam przeświadczenia, że jest coś więcej. I chyba nigdy nie bałam się śmierci. Jakbym od zawsze wiedziała, że ona nie następuje. Jest tylko przejściem w inną formę istnienia. Michael Newton, Lyssa Royal i Dolores Cannon tylko mnie w tym utwierdzili. Zawodowo zaczęłam zajmować się tym ok. 10 lat temu, kiedy zaakceptowałam w pełni moją drogę. Wtedy też zdałam sobie sprawę, że widzenie , czucie i słyszenie było ze mną od zawsze, właśnie po to, abym teraz wykorzystała to do pomocy innym. Jeśli chodzi o dowody na reinkarnację, to właśnie poprzez sesje regresji hipnotycznej jesteśmy w stanie przeżyć i poczuć inne nasze życia. Wiele razy po takiej sesji dana osoba szukała namacalnych dowodów. Wcale mnie to nie dziwi, ponieważ sama to robiłam. Niesamowite jest, że te dowody można znaleźć. Ludzie odnajdywali w internecie informacje dotyczące postaci, którymi się czuli. Nawet jeżeli nie byli kimś szczególnym, to opisy strojów czy zdarzeń pokrywały się z tym, co udało się znaleźć w historii z przeszłości. Uważam, że jest to naprawdę fascynująca dziedzina , a zarazem – bardzo dobre narzędzie do uzdrawiania przeszłości, przepracowywania naszego życiowego bagażu. Mam tu na myśli pewien rodzaj traum z dzieciństwa, czy też innych wcieleń. A inne refleksje, jakie pojawiły się w trakcie tych doświadczeń? – Zaczęłam zauważać, jak ważna jest czysta przestrzeń nad głową każdego z nas. Jak formująca się z myśli chmura potrafi mocno ograniczyć chęć do życia, pracy czy nawet funkcjonowania w rodzinie. Jak ważne jest bycie w równowadze z samym sobą i uzdrawianie wewnętrznego dziecka , a także uwalnianie zalegających emocji oraz transformacja programów, szczególnie tych z dzieciństwa. Dobrze byłoby, gdyby ludzie wiedzieli, że większość zdarzeń jest wywoływana przez naszą podświadomość, aby wyciągnęli na wierzch nieuzdrowione sytuacje z przeszłości i je przepracowali. [caption id="attachment_13315" align="aligncenter" width="1140"] Aniela Wasielke w pracy wykorzystuje także gongi i misy tybetańskie[/caption] Zdolności wprowadzania w trans hipnotyczny przećwiczyła Pani najpierw na sobie? – Tak. Także dzisiaj uprawiam autohipnozę. Zanim zaczęłam na dobre pracę z innymi, musiałam najpierw poukładać swoje życie. Nie, żeby było ono jakoś mocno skomplikowane, ale jak większość ludzi, którym pomagam, też miałam swoje lęki i fobie, programy destrukcyjne oraz takie, które potrafiły mną mocno potrząsnąć. Pracując nad sobą, wypracowałam metody, jakie potem sprawdzałam w terapii. Przyszedł taki moment, że trzeba było pogłębić te umiejętności i wiedzę. Miałam wspaniałą możliwość należeć do Polskiego Instytutu Hipnozy, poznać grono wartościowych osób dzielących się swoją wiedzą oraz doświadczeniem. Bardzo to sobie cenię, jestem im wdzięczna za kolejny kierunek na drodze profesjonalnej terapeutki. I w końcu została Pani instruktorką tej dziedziny? – Przyszedł czas, że pojawili się ludzie, którzy chcieli uczyć się ode mnie mojej metody. Przeprowadziłam już kilkanaście warsztatów rozwojowych. Uczę przede wszystkim pracy nad sobą, nad ograniczeniami i programami rodowymi, a także szukania w swojej aurze widocznych zmian oraz widzenia nie tylko tych programów, ale też ich umiejscowienia w ciałach subtelnych. Jeśli chodzi o samą pracę z hipnoterapią, ostatnio przeprowadziłam takie szkolenie w Poznaniu, w gronie zamkniętym, ale myślę, że jest szansa wyjść z tym na otwartą przestrzeń. W pewnym momencie hipnoterapia zaczęła Panią „wciągać”, jako główna metoda pracy z klientem? – Myślę, że droga rozwijania moich umiejętności biegła swoim (być może już z góry wytyczonym) torem. Ludzie sami mnie odnajdywali, jak gdyby kierowani intuicją lub dziwnymi zbiegami okoliczności. Moja praca od samego początku dawała pożądane efekty na płaszczyźnie emocjonalnej bądź duchowej. Każda z sesji zawsze przynosiła zamierzone rezultaty, w mniejszym lub większym stopniu. Tak naprawdę powodzenie procesu zależne jest nie tylko ode mnie, ale przede wszystkim od gotowości danej osoby do zmian. Jestem tylko narzędziem pomocnym do wyciągnięcia ukrytych w danym człowieku potencjałów, do uzdrowienia swojego życia. Wiedza, uzyskiwana poprzez pracę z klientem, to prawdziwa skarbnica. Nie sądzę, abym mogła przeczytać o tym w książkach. Trzeba to przeżyć, być przy tych wszystkich procesach i radować się z każdej zmiany, z każdym człowiekiem z osobna. Dzięki temu poznałam nie tylko przyczyny powstawania pewnych schematów czy programów, ale przede wszystkim nauczyłam się rozumieć mechanizmy ich działania. W efekcie łatwiej jest przeprogramowywać pewne nawyki oraz uwalniać nagromadzone i ukryte emocje. Samo bycie świadkiem rozwoju duszy, jej poprzednich inkarnacji, a także poznawanie życia poprzez badanie tych niewidzialnych sfer, jest fascynującym przeżyciem. Bardzo lubię moją pracę i ten bezpośredni kontakt z człowiekiem. Nieraz to ja staję się jedyną osobą, która poznaje ukryte lęki, strachy, emocje z danego życia. A nawet z innych, poprzedzających żywotów. W pewien sposób jest dla mnie zaszczytem przechodzić z kimś przez jego mękę, bóle, cierpienie, do chwili odczucia ulgi, spokoju, lekkości na duszy. Hipnoterapia to bardzo dobre narzędzie do wprowadzania zmian w życiu. Możliwości są nieograniczone. Pozwala ona nie tylko przepracować swoje lęki przed odrzuceniem, niskie poczucie wartości. Można też zmienić sposób patrzenia na pewne sytuacje, odnaleźć sens życia, zrozumieć, dlaczego jest tak, a nie inaczej. Jest się też w stanie przez te chwile poznać własną osobę w innym ciele, innej epoce. Poczuć siebie tam, przypomnieć sobie wartościowe sytuacje, które w pewnym sensie przyczyniły się do zdarzeń w teraz. To tak naprawdę skarbnica wiedzy o życiu, emocjach oraz programach rządzących naszym funkcjonowaniem. To także ścieżka przemian duchowych Pani samej? – Jak wspominałam, gdy najpierw sama ze sobą wchodziłam na ścieżkę doświadczeń hipnotycznych, była to autohipnoza – wprowadzanie się w trans. Wiele się na to nakładało, wiele wyłaniało. Choćby wspominany przeze mnie jeleń tuż po warsztatach twardej ścieżki . Zdarzało mi się przeżywać, jakby to powiedzieć, rozrywanie duchowe , kiedy zagłębiałam się w siebie i pracowałam nad programami z przeszłości. Było to porównywalne z przeżywaniem… agonii, umierania. A potem – odradzania się, regeneracji. I towarzyszącej temu przemiany duchowej. Mogę to porównać do opisów szamańskich inicjacji w czytanych (później) przeze mnie książkach o szamanach syberyjskich. Czy w trakcie seansu hipnotycznego wchodzi Pani wraz z pacjentem we wspólną wizyjną „przestrzeń transową”, widzi to, co on i do pewnego stopnia przeżywa to, co on? – Tak. Wiele razy. Właśnie takie seanse są najlepsze. Kiedy pracuję, wchodzę w trans razem z osobą poddawaną hipnozie. Potrafię kierować ją w sfery niewidzialne i odnajdywać problemy tam, gdzie nikt by się ich nie spodziewał. Nie tylko prowadzę klienta we właściwy sposób, ale mogę lepiej i efektywniej rozproszyć energię takiej sytuacji. Jestem w stanie przeżywać wspólnie emocje, np. płakać razem z daną osobą w stanie transu. Jestem mocno empatyczna, co ma też swoje dobre strony. Kilka razy zdarzyło mi się przeżyć transowe doświadczenie lotu i podróży , w górę lub w dół. Porównywałam to z lekturami, które opisywały przeżywanie lotu jako typowe dla transu szamańskiego… Poszukiwaliśmy też zaginionych dusz , odzyskiwaliśmy cząstki siebie poprzez wgląd w poprzednie inkarnacje. Pracowałam nad tym z innymi i ze sobą. Każda z takich podróży to subtelne, osobiste doznania. Czy w stanie transu hipnotycznego nie zachodzi niebezpieczeństwo utraty przez klienta wolnej woli, narzucenia mu – bez jego zgody – woli hipnotyzera… i zmuszenia do czegoś, czego świadomie by nie chciał? – Prawdziwy hipnoterapeuta na pewno nie wykorzysta technik do takich celów. Tego się nie robi w terapii. To nieetyczne. W tej chwili krążą uzasadnione podejrzenia o stosowanie (nawet masowych) psychomanipulacji w handlu i polityce, przede wszystkim poprzez media. U mnie to nie grozi. Ludzie przychodzą sami, dobrowolnie, z zaufaniem, po pomoc. Ktoś niegodziwy, kto nadużyłby tego zaufania, nie osiągnąłby pozytywnego efektu. Podświadoma głębia ludzkiej psychiki potrafiłaby to wyczuć i stawić opór . Zniewolenie , podporządkowanie woli klienta, nie jest po prostu możliwe. W mojej pracy człowiek poddany zabiegowi hipnoterapii nie traci przytomności ani pamięci, wie i zapamiętuje, co się z nim działo. I bardzo ważne jest, aby zawsze tak było. Pozwala mu to samemu analizować konsekwencje przeprowadzonego seansu, dochodzić do własnych wniosków, rejestrować zmiany w jego własnej psychice… i w tym, co się dzieje w jego życiu. A udział w tym Pani własnych zdolności parapsychicznych? – Pracując z hipnozą, pracuję też na polu, które ukształtowałam w sobie od 2002 r., wykorzystując widzenie i czucie. Jestem w stanie wczuć się i wejść w rolę inicjatora wędrówki oraz ze szczególną dbałością dostrzec wszelkie sygnały z podświadomości, a także nakierować na rozwiązanie problemu. Można nazwać to hipnoterapią transpersonalną . Kiedy spotykam się z klientem, nie tylko poprzez rozmowę dowiaduję się, z czym przyjdzie nam pracować, ale też widzę to, z czym ktoś do mnie przychodzi, a czego nie manifestuje fizycznie. [caption id="attachment_13316" align="aligncenter" width="1140"] Hipnoterapia to bardzo dobre narzędzie do wprowadzania zmian w życiu. Możliwości są nieograniczone. Pozwala ona nie tylko przepracować swoje lęki przed odrzuceniem, niskie poczucie wartości. Można też zmienić sposób patrzenia na pewne sytuacje, odnaleźć sens życia, zrozumieć, dlaczego jest tak, a nie inaczej. Jest się też w stanie przez te chwile poznać własną osobę w innym ciele, innej epoce.[/caption] Co spowodowało, że tak bardzo zaangażowała się Pani w ten rodzaj niesienia pomocy? – Uświadomienie sobie, że mogę wykorzystać swoje umiejętności, przyszło samoczynnie . Kiedy znikąd zaczęli pojawiać się ludzie potrzebujący pomocy, w większości tacy, którzy borykali się z zaszłościami z dzieciństwa, przebytymi traumami, rozpadającymi się związkami lub chorobami. Czy nazwałabym to osobistym sukcesem? Trudno mi użyć tego określenia. Raczej powiedziałabym, że znalazłam się we właściwym miejscu o właściwej porze. To nie tylko mój sukces, ale także każdej osoby proszącej o pomoc. Czasem potrzeba naprawdę bardzo wiele odwagi, aby przyjść i opowiedzieć o bolesnych doświadczeniach, wypłakać, wyrzucić z siebie ciężar oraz ból. Przez te kilkanaście lat udało mi się uzyskać, jak osobiście uważam, wielkie doświadczenie, jeśli chodzi o samą hipnoterapię. Sesji przeprowadziłam naprawdę dużo. Nie liczyłam ich, ale na pewno będzie blisko 800, jeśli nie więcej. Odnalazłam sens tej pracy. Efekt to zadowoleni i uśmiechnięci ludzie, którzy często mówią mi, jak bardzo zmieniło to ich życie. To dla mnie bezcenne, największa satysfakcja z pracy. Zasięg – to już nie tylko Polska, ale prawie cała Europa. Regularnie, co 2-3 miesiące, przez prawie 4 lata latałam do Irlandii pracować tam z grupą Polaków. Była też Szwecja, Szwajcaria, Anglia, Szkocja i Niemcy... Zawsze jestem tam, gdzie mnie potrzebują. Myślę, że robię to, co lubię najbardziej, a sama hipnoterapia jest dla mnie bardzo dobrym narzędziem do tego, aby pomóc innym zmienić ich życie. (dokończenie w następnym numerze) Kontakt z Anielą Wasielke: tel. 577 889 886, www.regresje.pl

Od przeżyć osobistych do wytyczania ścieżki słabym

Terapie XXI wieku. Wszystko, co mamy – to nasze wybory (cz. II) - NŚ 05/2023

Gdy lekarz przestaje być człowiekiem

Kolagen aktywny biologicznie – zaufany przyjaciel kobiety

Mirosław Grudzień

W numerze

Nieznany Świat 07/2025 (415)

Nieznany Świat 06/2025 (414)

Audiobook - Instrukcje Przebudzenia t. II (cz.14)

Witamy z powrotem!

Załóż nowe konto!

Zresetuj swoje hasło

Czy na pewno chcesz odblokować ten wpis?

Czy na pewno chcesz anulować subskrypcję?

Kolejka

Od przeżyć osobistych do wytyczania ścieżki słabym

Terapie XXI wieku. Wszystko, co mamy – to nasze wybory (cz. II) - NŚ 05/2023

O usuwaniu autodestrukcyjnych programów i pozbywaniu się traum, także tych z poprzednich inkarnacji, a także o potężnym potencjale hipnozy, z bioenergoterapeutką i hipnoterapeutką, Anielą Wasielke, rozmawia Mirosław Grudzień

Na swoim blogu dzieli się Pani przeżyciami z pewnego okresu życia, który spowodował przemianę wewnętrzną, a zarazem wzmógł umiejętność pomagania innym w sytuacjach kryzysowych…

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy lekarz przestaje być człowiekiem

Kolagen aktywny biologicznie – zaufany przyjaciel kobiety

Dalsza treść jest płatna

Czytaj bez ograniczeń

Mirosław Grudzień

W numerze

Nieznany Świat 07/2025 (415)

Nieznany Świat 06/2025 (414)

Audiobook - Instrukcje Przebudzenia t. II (cz.14)

Witamy z powrotem!

Załóż nowe konto!

Zresetuj swoje hasło

Czy na pewno chcesz odblokować ten wpis?

Czy na pewno chcesz anulować subskrypcję?

Kolejka