Sny prorocze istnieją … i należy ich słuchać

Mogą być różne. Od tych, które ujawniają szczegóły bieżących spraw poczynając, przez zapowiedzi wydarzeń z kolejnego dnia, a na snach wieszczących coś, co wydarzy się za rok, za lat 10 lub na drugim końcu świata, kończąc. Jedno jest pewne: warto się w nie wsłuchiwać…

Sny pro­ro­cze to jed­ne z naj­cie­kaw­szych, o ile nie naj­cie­kaw­sze, oni­rycz­nych zda­rzeń. Mowa o nich już w Sta­rym Testa­men­cie czy roz­wa­ża­niach sta­ro­żyt­nych, np. w dzie­le One­iro­kri­ti­ka Arte­mi­do­ra z Dal­dis (II w. n.e.), w któ­rym spo­ry ustęp poświę­co­no snom obja­wia­ją­cym przy­szłość za pomo­cą sym­bo­li (hora­ma) oraz w bez­po­śred­nich prze­ka­zach (chre­ma­ti­smos).

Nie jest to jed­nak pieśń prze­szło­ści. Jak wieść nie­sie, pre­zy­dent Abra­ham Lin­coln († 1865) wyśnił swą śmierć, a wła­ści­wie pogrzeb. Ujrzał w nim żoł­nie­rzy przy kata­fal­ku, któ­rych zapy­tał, kto umarł. – Pre­zy­dent – odpo­wie­dzie­li. – Zabił go skry­to­bój­ca. Kil­ka dni póź­niej Lin­coln został śmier­tel­nie postrzelony.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Na rozdrożu. Chaos, destrukcja czy harmonia i (s)pokój

Koniec ropy = koniec ludzkości?

Tropiciel fenomenów i zagadek

Święty Graal na Łotwie?

Takich historii jest bardzo dużo i pewnie każdy słyszał choć o kilku z nich.

Utar­ło się prze­ko­na­nie, że dar jasno­wi­dze­nia się dzie­dzi­czy, zresz­tą jak wie­le innych. Moż­na zatem przy­jąć, iż jasno­wi­dze­nie, podob­nie jak śnie­nie snów pro­ro­czych, wizje, prze­czu­cia, umie­jęt­ność wró­że­nia czy czy­ta­nia losu – to kon­kret­na zdol­ność, dar prze­no­szo­ny i (być może) dosko­na­lo­ny z poko­le­nia na poko­le­nie. Choć nauka wciąż poda­je w wąt­pli­wość jego ist­nie­nie, nie moż­na przy­jąć jej zało­żeń za wyczer­pu­ją­ce czy po pro­stu słusz­ne. Fak­ty mówią same za sie­bie: wie­lu z nas śni pro­ro­czo i fakt ten nie ma racjo­nal­ne­go wyjaśnienia.

A co kon­kret­nie mówi na ten temat nauka? Otóż psy­cho­lo­gia przyj­mu­je, że nasza nie­świa­do­mość prze­pra­co­wu­je pro­ble­my, któ­re pochła­nia­ją nas w świa­do­mym sta­nie umy­słu. Może więc przy­tra­fić się taka sytu­acja, że ana­li­zu­jąc naj­róż­niej­sze moż­li­we sce­na­riu­sze, wykreu­je obraz, któ­ry fak­tycz­nie potem się wydarzy.