Uzdrawiające machanie rękami

O bioterapii i jej początkach oraz o trendach, jakie w psychotronice od lat wyznacza Nieznany Świat – z Jerzym Strączyńskim rozmawia Dorota Czerwińska 

Kiedy mówimy o medycynie naturalnej, na myśl przychodzi wiele skojarzeń. Czym ona właściwie jest?

– Naj­ogól­niej mówiąc żyje­my i funk­cjo­nu­je­my na trzech pod­sta­wo­wych pozio­mach: fizycz­nym, ener­ge­tycz­nym i emo­cjo­nal­no-men­tal­nym. W medy­cy­nie ener­ge­tycz­nej, jak i w nowo­cze­snej bio­ener­go­te­ra­pii, dzia­ła­jąc na nie, pró­bu­je­my je tak upo­rząd­ko­wać i zhar­mo­ni­zo­wać, by wza­jem­nie się wspie­ra­ły. Czy­ści­my nega­tyw­ne ener­gie, a tak­że w mia­rę moż­li­wo­ści usu­wa­my (rese­tu­je­my) towa­rzy­szą­ce im pro­gra­my cho­ro­bo­we, emo­cjo­nal­ne czy men­tal­ne, by wzmoc­nić siły odpor­no­ścio­we czło­wie­ka. Tym wła­śnie się róż­ni nowo­cze­sna bio­ener­go­te­ra­pia i medy­cy­na ener­ge­tycz­na od sta­rej bio­te­ra­pii doty­ko­wej, któ­ra bazo­wa­ła na nakła­da­niu dło­ni na miej­sca zabu­rzo­ne w cie­le pacjenta.

Pra­cu­je­my głów­nie ener­gią naby­tą, pra­nicz­ną, pobie­ra­ną wraz z odde­chem (tzw. oddech pra­nicz­ny), trak­tu­jąc ją jako falę nośną. Czyn­nik lecz­ni­czy nato­miast, porząd­ku­ją­cy, jest infor­ma­cją, któ­rą nada­je­my poprzez wła­sny umysł. Żeby dzia­łać tak wie­lo­pla­no­wo, oprócz odpo­wied­nich umie­jęt­no­ści potrze­bu­je­my też pod­sta­wo­wej wie­dzy z zakre­su ana­to­mii, fizjo­lo­gii, ener­ge­ty­ki, medy­cy­ny wschod­niej i psychologii.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Opowieść o Duchach Natury

O subtelnych energiach

W zawodzie bioterapeuty jest Pan od ponad 30 lat. Jakie wnioski nasunęły się Panu w trakcie tej praktyki?

– Wysnu­łem ich bar­dzo wie­le zarów­no w sto­sun­ku do sie­bie, mojej pra­cy, jak i roli nauczy­cie­la. Kie­dyś byłem nauczy­cie­lem aka­de­mic­kim, a od ponad 30 lat pro­wa­dzę Pro­fe­sjo­nal­ne Kur­sy Bio­te­ra­pii Prak­tycz­nej oraz Warsz­ta­ty Dosko­na­lą­ce dla bio­ener­go­te­ra­peu­tów zaawan­so­wa­nych. Opra­co­wa­łem pro­ce­du­ry postę­po­wa­nia w naszym zawo­dzie, czy­li pod­sta­wo­wą meto­dy­kę pra­cy z dru­gim czło­wie­kiem. Cho­dzi w niej o to, żeby przy­szli bio­te­ra­peu­ci mie­li świa­do­mość tego co robią, by dzia­ła­li w spo­sób celo­wy, upo­rząd­ko­wa­ny i wie­dzie­li, jaki to przy­nie­sie sku­tek. Nie zda­ję się na przy­pad­ko­wość czy intu­icję, któ­ra też jest waż­na, ale na prze­wi­dy­wal­ność i wie­dzę. To ona jest naj­waż­niej­sza w pro­ce­sie uzdrawiania.

Swoją wiedzę przekazuje Pan również czytelnikom.

– Na pod­sta­wie mojej wie­lo­let­niej prak­ty­ki w tym spe­cy­ficz­nym zawo­dzie napi­sa­łem trzy książ­ki. Wcze­śniej­sze – Od sza­ma­ni­zmu do bio­te­ra­pii (2007) oraz Uzdra­wia­nie. Tra­dy­cja i współ­cze­sność (2010) to pozy­cje pre­zen­tu­ją­ce wie­dzę o bio­te­ra­pii, jak i o roz­wo­ju ducho­wym. Bowiem jako histo­ryk i prak­ty­ku­ją­cy bud­dy­sta wiem spo­ro o Indiach i o ducho­wo­ści Wscho­du. Uwa­żam, że oso­by zaj­mu­ją­ce się ezo­te­ry­ką też powin­ny ją poznać. Nie odże­gnu­ję się oczy­wi­ście od naszej wspa­nia­łej tra­dy­cji chrze­ści­jań­skiej, wręcz ją wspie­ram, by zatrzy­mać roz­prze­strze­nia­ją­cą w świe­cie Zacho­du ducho­wą pust­kę, gdzie dok­try­ną wio­dą­cą sta­je się agre­syw­ny ate­izm, bar­dziej powszech­ny niż reli­gia, któ­rą chce zepchnąć w sfe­rę zabo­bo­nu i ciem­no­ty. To nie­bez­piecz­ne zja­wi­sko. Wia­rę chrze­ści­jań­ską i kato­li­cyzm sza­nu­ję i cenię, jest to pięk­na ścież­ka. Wszy­scy chrze­ści­ja­nie w naszym kra­ju powin­ni się cie­szyć, że mogą czer­pać z niej przekaz.

Naj­now­sza książ­ka nato­miast, pod tytu­łem Bio­te­ra­pia wczo­raj i dziś. Medy­cy­na ener­ge­tycz­na w teo­rii i prak­ty­ce (2021) jest w zasa­dzie pod­ręcz­ni­kiem dla bio­te­ra­peu­tów. Przed­sta­wiam w niej róż­ne tech­ni­ki i meto­dy pra­cy z dru­gim czło­wie­kiem, czy­li klien­tem. Uczę pod­sta­wo­wych metod dia­gno­zy, jak i tera­pii ener­ge­tycz­nej, ponie­waż my, bio­ener­go­te­ra­peu­ci, nie leczy­my, to robią leka­rze. My porząd­ku­je­my ener­gię z nad­mia­rów, oczysz­cza­my, uzu­peł­nia­my nie­do­bo­ry, wzmac­nia­my sys­tem ener­ge­tycz­ny czło­wie­ka i har­mo­ni­zu­je­my go jako całość. Jak już wspo­mi­na­łem, dobrze wykształ­co­ny bio­te­ra­peu­ta nie pra­cu­je wła­sną ener­gią, by same­mu się nie osła­biać. Dla­te­go waż­ne jest, aby w naszej pra­cy zacho­wy­wać pod­sta­wo­we zasa­dy BHP w zakre­sie pra­cy bio­te­ra­peu­ty. Wie­lu ludzi, któ­rych gosz­czę na pro­wa­dzo­nych prze­ze mnie kur­sach bio­ener­go­te­ra­pii, to oso­by wraż­li­we ener­ge­tycz­nie. Jed­nak oni zwy­kle ani nie potra­fią kon­tro­lo­wać wła­snej ener­gii, ani nie dystan­su­ją się odpo­wied­nio do pro­ble­mów klien­ta. Może mieć to zna­czą­cy, nie­ko­rzyst­ny wpływ na ich wła­sny poziom emo­cjo­nal­ny, two­rząc tzw. nad­wraż­li­wość emo­cjo­nal­ną, co jest nie do zaak­cep­to­wa­nia w pro­fe­sjo­nal­nym podej­ściu do zawo­du. Reasu­mu­jąc, żeby zawo­do­wo pra­co­wać z ener­gią, nasze dzia­ła­nia muszą być kon­tro­lo­wa­ne i prze­wi­dy­wal­ne. Nie jest to łatwe do wypra­co­wa­nia, ale abso­lut­nie możliwe.

Czym zajmował się Pan po studiach historycznych? W którym momencie w Pana życiu pojawiła się bioterapia?

– Robi­łem dok­to­rat z histo­rii sztu­ki, przez wie­le lat pro­wa­dzi­łem rów­nież dzia­łal­ność gospo­dar­czą nie­zwią­za­ną ani z moim wykształ­ce­niem, ani z obec­ną aktyw­no­ścią zawo­do­wą i dydak­tycz­ną. W koń­cu lat 80. ub. w. spo­tka­łem bio­te­ra­peu­tę, któ­ry robił zabieg i real­nie poma­gał moje­mu zna­jo­me­mu w kło­po­tach z krą­że­niem. Wte­dy jesz­cze bar­dzo nie­wie­le wie­dzia­łem na temat bio­ener­go­te­ra­pii i ener­gii, ale prze­ko­na­łem się, że ona napraw­dę dzia­ła. Wpraw­dzie już wcze­śniej inte­re­so­wa­łem się medy­cy­ną Wscho­du, lecz chcia­łem się dowie­dzieć, w jaki spo­sób macha­nie ręka­mi przy­no­si sku­tek zdro­wot­ny. Mia­łem otwar­ty umysł, zdol­no­ści manu­al­ne i coś mnie pcha­ło w kie­run­ku bio­te­ra­pii. Zaczą­łem odwie­dzać Pol­skie Towa­rzy­stwo Psy­cho­tro­nicz­ne, któ­re­go sze­fem był wte­dy Lech Emfa­zy Ste­fań­ski. Mogłem więc obser­wo­wać dzia­ła­nia wie­lu zna­nych bio­te­ra­peu­tów. Tam zawsze był tłum ludzi. Z cza­sem zro­zu­mia­łem na czym pole­ga pra­ca z ener­gią i prze­sze­dłem odpo­wied­nie szkolenia.