Karma i ludzki los a wolna wola

Zapewne każdemu z nas musiało kiedyś przyjść na myśl pytanie: jak to właściwie jest z tą boską sprawiedliwością? Dlaczego niektórzy ludzie obdarzeni są szczęściem i bogactwem, czerpią radość z życia od dnia swych narodzin, podczas gdy los innych jest okrutny od samego początku i przypomina coś, co można nazwać piekłem na Ziemi? Czym na to zasłużyli, skoro Stwórca obdarza nas wszystkich jednakową miłością?

Dla Czy­tel­ni­ków Nie­zna­ne­go Świa­ta odpo­wiedź na to pyta­nie nie powin­na sta­no­wić więk­sze­go pro­ble­mu. Jed­nak­że odpo­wie­dzi może być wie­le, zależ­nie od wyzna­wa­nej wia­ry, wie­dzy i świa­to­po­glą­du – stop­nia świa­do­mo­ści, jaką uzy­ska­li­śmy na dro­dze poko­ny­wa­nia ogra­ni­czeń ludz­kie­go bytu, a może ina­czej: na dro­dze ku praw­dzi­we­mu czło­wie­czeń­stwu. Bywa i tak, że powyż­sza kwe­stia sta­je się punk­tem wyj­ścia do stwo­rze­nia sobie obra­zu Boga na swój uży­tek i podo­bień­stwo lub do zade­kla­ro­wa­ne­go ate­izmu, czy też obwi­nia­nia Stwór­cy za los i świat, w jakim żyjemy.

Powyż­sze pyta­nia są natu­ry escha­to­lo­gicz­nej, są pyta­nia­mi o osta­tecz­ny sens i cel naszej egzy­sten­cji – tak indy­wi­du­al­nej, jak i zbio­ro­wej. Impli­ku­ją też odwiecz­ną kwe­stię: Skąd przy­szli­śmy, kim jeste­śmy i dokąd zmie­rza­my? Zapew­ne nie otrzy­ma­my praw­dzi­wie satys­fak­cjo­nu­ją­cej odpo­wie­dzi, spój­nej i wyczer­pu­ją­cej, jeśli nie odwo­ła­my się do tra­dy­cji wiel­kich reli­gii świa­ta, mistycz­nych doświad­czeń, filo­zo­ficz­nych docie­kań, a zakre­śla­jąc hory­zont ezo­te­rycz­ny, do współ­cze­snych badań w dzie­dzi­nie ducho­wo­ści (rów­nież na polu medycz­nym), w tym świa­do­mo­ści odłą­czo­nej, czy­li wędrów­ki duszy opusz­cza­ją­cej nasze fizycz­ne ciało.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Alchemia: w pogoni za nieśmiertelnością

Preegzystencja dusz: reinkarnacja w chrześcijaństwie

Odpo­wiedź doty­czą­ca źró­deł każ­do­ra­zo­wej kon­dy­cji czło­wie­ka, jego życio­wej sytu­acji, zasad­ni­czo zwią­za­na jest ze zro­zu­mie­niem warun­ku­ją­cych ów los czyn­ni­ków, jaki­mi są: odwiecz­ne pra­wo przy­czy­ny i skut­ku, czy­li pra­wo kar­my, oraz

Przypisy

• 1
  Wan­da Dynow­ska, Pra­wo przy­czy­ny i skut­ku, [w:] Pra­wo kar­my. Pra­wo przy­czy­ny i skut­ku, oprac. Leszek Pod­żor­ski, Sape­re Ausu­ris, Wro­cław – Cie­szyn 1993, s. 9. Por. Die­trich von Hil­de­brand, Ser­ce. Roz­wa­ża­nia o uczu­cio­wo­ści ludz­kiej i uczu­cio­wo­ści Boga-Czło­wie­ka, tłum. Jan Koź­biał, Poznań 1985.