Energetyczne fantomy

Na jej maso­wych sean­sach tera­peu­tycz­nych wie­le osób pozby­wa się cięż­kich scho­rzeń. Ale zadzi­wia­ją­ce jest zupeł­nie coś inne­go. Kie­dy uzdro­wi­ciel­ka wycią­ga ręce ponad gło­wa­mi swo­ich pacjen­tów, wzdłuż rzę­dów zaj­mo­wa­nych przez oso­by bio­rą­ce udział w sean­sie prze­su­wa się bia­ła poświa­ta, prze­cho­dzą­ca tak­że przez ręce bio­ener­go­te­ra­peut­ki. Ponad gło­wą samej Usza­ko­wej poja­wia się aure­ola żół­te­go kolo­ru. Wyglą­da to tak, jak­by pło­nę­ły jej włosy.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Król mediów

Jak radziecki lekarz fotografował pijackie zwidy

Potem nastę­pu­je rzecz abso­lut­nie nie­wia­ry­god­na. Postać Usza­ko­wej roz­świe­tla się nagle jasnym świa­tłem i odłą­cza się od niej coś na kształt fan­to­mu, podob­ne­go do kosmo­nau­ty w bia­łym ska­fan­drze. Ludzie zamy­ka­ją ze zdzi­wie­nia oczy, nie mogąc uwie­rzyć w to co widzą. Ale „kosmo­nau­ta” wca­le nie niknie.

Usza­ko­wa pod­no­si pra­wą rękę, a towa­rzy­szą­ca jej pozba­wio­na cia­ła postać – lewą. Być może to wra­że­nie wywo­ła­ne jest falo­wa­niem kota­ry poza ple­ca­mi uzdro­wi­ciel­ki? Jak gdy­by chcąc zawcza­su zde­men­to­wać to przy­pusz­cze­nie „kosmo­nau­ta” zaczy­na szyb­ko prze­su­wać się po sce­nie, naj­pierw w jed­ną stro­nę, potem w dru­gą. Roz­bu­jał się niczym wiel­kie waha­dło i widocz­ny jest teraz na tle nie tyl­ko kota­ry, ale rów­nież ścian.

Czy to obserwowane zjawisko ma jakieś wytłumaczenie fizyczne?

Zda­niem kie­row­ni­ka labo­ra­to­rium Instytu­tu Mete­oro­lo­gii, Geo­che­mii i Kry­sta­lo­che­mii Pier­wiast­ków Ziem Rzad­kich, kan­dy­da­ta nauk tech­nicz­nych – Ana­to­li­ja Ocha­tri­na – nie­wąt­pli­wie tak! Uwa­ża on, iż ist­nie­ją mate­rial­ne nośni­ki myśli i halu­cy­na­cji, obło­ki super­lek­kich czą­stek ele­men­tar­nych – mikro­lip­to­nów. cho­ciaż czą­stecz­ki są o 5 – 12 wiel­ko­ści lżej­sze niż elek­tro­ny, ich sku­pi­ska moż­na mie­rzyć przy pomo­cy przy­rzą­dów, a nawet foto­gra­fo­wać dzię­ki spe­cjal­nym nasad­kom prze­twa­rza­ją­cym promie­niowanie mikro­lip­to­no­we w optyczne.

Pod­czas sean­sów od Usza­ko­wej odłą­cza się coś na kształt fan­to­mu, przy­po­mi­na­ją­ce­go kosmo­nau­tę w bia­łym skafandrze

Pro­mie­nio­wa­nie mikro­lip­to­no­we pocho­dzi od róż­nych sys­te­mów, w tym tak­że od sys­te­mów żywych. Współ­cze­sne meto­dy foto­gra­fo­wa­nia pozwo­lą na otrzy­ma­nie zdjęć, na któ­rych widocz­na jest nie tyl­ko aura czło­wie­ka, ale i jego „astral­ny sobowtór”.

Zgod­nie z teo­rią mikro­lip­to­no­wą zja­wi­ska obser­wo­wa­ne na sean­sach uzdro­wi­ciel­ki są w peł­ni wytłu­ma­czal­ne. W „Feno­me­nie Usza­ko­wej” na razie pozo­sta­je nie­ja­sne tyl­ko jed­no. Dla­cze­go jedy­nie w okre­ślo­nych (jakich?) warun­kach mikro­lip­to­no­we pro­mie­nio­wa­nie moż­na zaobser­wować gołym okiem?

Jasnowidz z telewizji

Wit­kor Bała­szow, popu­lar­ny lek­tor Radziec­kiej Tele­wi­zji Cen­tral­nej, kil­ka lat temu nie­ocze­ki­wa­nie zasły­nął jako bio­ener­go­te­ra­peu­ta – jas­nowidz. Od tej pory o jego zadzi­wia­ją­cym darze napi­sa­no wie­le arty­ku­łów, nakrę­co­no kil­ka fil­mów. Otrzy­mu­je wie­le listów z całe­go kra­ju. Komuś zagi­nął syn, ktoś chce zna­leźć skarb.

Kla­sycz­na nauka nie może wytłu­ma­czyć zdol­no­ści nie­któ­rych ludzi „widze­nia” na odle­głość, oglą­da­nie wyda­rzeń prze­szło­ści, teraźniejszo­ści i przy­szło­ści. Nie wiem jaka jest natu­ra jasno­wi­dze­nia – twier­dzi W. Bała­szow. – Jest to swo­je­go rodza­ju intu­icja. Ileż praw­dzi­wych i słusz­nych decy­zji nam pod­po­wia­da, ale my czę­sto nie wsłu­chu­je­my się w ten wewnętrz­ny głos, dzia­ła­my wbrew nie­mu. Cza­sem wyda­je mi się, że intu­icja to po pro­stu głos nasze­go Anio­ła Stró­ża. A jasno­widz­two naj­wy­raź­niej tak­że jest nam dane „z góry”.