Hańba, hańba, hańba

Fak­ty doty­czą­ce komer­cyj­nych polo­wań na foki w Kana­dzie są wstrzą­sa­ją­ce. W roku 2003 rząd tego kra­ju usta­lił naj­wyż­szy w histo­rii limit odstrza­łu tych zwie­rząt. W prze­cią­gu trzech lat zapla­no­wa­no zabi­cie pra­wie milio­na fok. W roku 2005 zabi­to dla futra ponad 317 tysię­cy sztuk, co ozna­cza, że od roz­po­czę­cia polo­wań ich ofia­rą padło już pra­wie milion fok. Ostat­nim razem, kie­dy zgła­dzo­no tyle fok – a było to w latach 50 i 60 dwu­dzie­ste­go wie­ku – wybi­to pra­wie dwie trze­cie całej populacji.

PRZECZYTAJ TAKŻE

WOW! Jesteś WWO?

Opowieść o Duchach Natury

Znacz­ną część fok obdzie­ra się ze skó­ry żyw­cem. W 2001 roku nie­za­leż­na gru­pa eks­per­tów wete­ry­na­rii prze­pro­wa­dzi­ła na miej­scu polo­wa­nia sek­cje ich ciał. W 42% przy­pad­ków orze­czo­no, że uszko­dze­nia cza­szek są zbyt małe, by gwa­ran­to­wa­ły brak przy­tom­no­ści zwie­rzę­cia w trak­cie zdej­mo­wa­nia skó­ry. 97% fok zabi­tych pod­czas komer­cyj­nych polo­wań mia­ła mniej niż 3 mie­sią­ce, a więk­szość z nich poni­żej jed­ne­go mie­sią­ca. Wie­le foczych szcze­niąt nie zja­dło jesz­cze „praw­dzi­we­go” posił­ku ani nigdy nie mia­ło oka­zji kąpać się w morzu.

U podstaw tego przerażającego i haniebnego procederu, sankcjonowanego przez rząd jednego z największych państw świata, pozornie leżą racje ekonomiczne. Jest to jednak zwykłe mydlenie oczu.

W Nowej Fun­lan­dii, gdzie miesz­ka ponad 90% myśli­wych zabi­ja­ją­cych foki, zyski z polo­wań na nie sta­no­wią mniej niż jeden pro­cent gospo­dar­ki pro­win­cji, a w dzia­ła­niach tych uczest­ni­czy nie­speł­na jeden pro­cent miesz­kań­ców Nowej Fun­lan­dii. Myśli­wi polu­ją­cy na foki to w zasa­dzie komer­cyj­ni ryba­cy, pra­cu­ją­cy w kil­ku zakła­dach rybo­łów­stwa w cią­gu roku. Na prze­strze­ni ostat­nich sied­miu lat dochód z polo­wań na foki wyno­sił śred­nio zale­d­wie pięć pro­cent rocz­nych docho­dów takich zakła­dów – pozo­sta­ły pocho­dził ze sprze­da­ży kra­bów, kre­we­tek i homa­rów. Rybo­łów­stwu Nowej Fun­lan­dii nigdy nie mogło powo­dzić się lepiej – dochód rocz­ny prze­wyż­sza tam 150 milio­nów dolarów.

Pra­wie 70% Kana­dyj­czy­ków sprze­ci­wia się cał­ko­wi­cie polo­wa­niom na foki, a jesz­cze wię­cej nie­któ­rym ich aspek­tom, takim jak np. zabi­ja­nie foczych szcze­niąt (źró­dło: Envi­ro­nics Rese­arch, 2005).

79% spo­łe­czeń­stwa Wiel­kiej Bry­ta­nii uwa­ża, że dorocz­ne kana­dyj­skie polo­wa­nie na foki powin­no zostać wstrzy­ma­ne, a 73% popie­ra zakaz impor­tu do Wiel­kiej Bry­ta­nii pro­duk­tów pocho­dzą­cych z fok (Opi­nion Rese­arch Busi­ness, 2005).

95% miesz­kań­ców Holan­dii wyra­ża opi­nię, że kana­dyj­skie polo­wa­nia na foki są nie do zaak­cep­to­wa­nia, a 92% popie­ra zakaz han­dlu pro­duk­ta­mi pocho­dzą­cy­mi z fok (Holen­der­ski Insty­tut Badań Opi­nii Publicz­nej i Badań Ryn­ko­wych, 2005).

91% spo­łe­czeń­stwa Nie­miec i 80% spo­łe­czeń­stwa Fran­cji, któ­re wie o kana­dyj­skim pro­ce­de­rze, pro­te­stu­je prze­ciw­ko nie­mu (MORL 2002).

79% gło­su­ją­cych Ame­ry­ka­nów sprze­ci­wia się polo­wa­niom na foki, a 65% nie wybie­rze się z tego powo­du do Kana­dy (Penn, Scho­en & Ber­land, 2002).

Cała spra­wa ma już rów­nież swo­je wyra­zi­ste kono­ta­cje poli­tycz­ne. W 2004 roku rząd Bel­gii wpro­wa­dził cał­ko­wi­ty zakaz impor­tu pro­duk­tów z fok. Wło­chy i Holan­dia ogło­si­ły, że postą­pią podobnie.

W 2004 roku Rada Europy przedstawiła rezolucję, w której zaleca, by wszystkim podlegającym jej jednostkom zakazać handlu produktami z fok.

W lutym 2005 roku Senat Sta­nów Zjed­no­czo­nych pod­jął uchwa­łę wzy­wa­ją­cą rząd Kana­dy do zaprze­sta­nia polo­wań, a w 2005 roku 153 człon­ków bry­tyj­skiej Izby Gmin pod­pi­sa­ło doku­ment wzy­wa­ją­cy rząd Wiel­kiej Bry­ta­nii do zaka­za­nia impor­tu i han­dlu wszyst­ki­mi pro­duk­ta­mi z fok.

W obro­nie fok sta­ją też wybit­ne oso­bi­sto­ści życia publicz­ne­go i przed­sta­wi­cie­le śro­do­wi­ska arty­stycz­ne­go. M.in. do Kana­dy przy­le­cie­li nie­daw­no Paul i Heather McCart­ney, by prze­ko­nać rząd do rezy­gna­cji z poło­wów tych zwierząt.

Poło­wy foki gren­landz­kiej zna­ne były już od 1700 roku w jed­nej z wschod­nich pro­win­cji Kana­dy. Nowej Fun­dlan­dii. Na począt­ku war­tość han­dlo­wą sta­no­wił tłuszcz tych zwie­rząt. Obec­nie szcze­gól­nie cenio­ne jest futro, sprze­da­wa­ne do Nor­we­gii, Chin i Rosji.

Rząd kana­dyj­ski w roku 2003 ogło­sił plan zmniej­sze­nia 5‑milionowej popu­la­cji fok o 975 tys. sztuk w cią­gu trzech lat. W ubie­głym roku zosta­ło zabi­tych oko­ło 325 tys. mło­dych foczek. co przy­nio­sło miej­sco­wym poła­wia­czom 15,5 mln dola­rów zarob­ku, nie­zbęd­ne­go, ich zda­niem, do utrzy­ma­nia rodzin. Według kana­dyj­skie­go mini­stra rybo­łów­stwa, polo­wa­nia na foki odgry­wa­ją ogrom­ną rolę w gospo­dar­ce kra­ju i zapew­nia­ją wie­lu ludziom utrzy­ma­nie. Argu­men­ta­cja ta jest nie do przyjęcia.

Obroń­cy praw zwie­rząt chcą zapo­znać jak naj­szer­sze rze­sze ludzi z okrut­nym obra­zem poło­wów, gdy mło­de odcią­ga­ne są od swych matek i zabi­ja­ne. Poja­wie­nie się w Kana­dzie roz­po­zna­wal­nej na całym świę­cie pary McCart­ney­ów ma przy­cią­gnąć uwa­gę ludzi i przy­po­mnieć o tym, że pro­ce­der poło­wów trwa.

Redak­cja Nie­zna­ne­go Świa­ta, któ­ra przy­łą­cza się do świa­to­wych pro­te­stów doty­czą­cych maso­we­go zabi­ja­nia fok, oświad­cza, że uwa­ża je za hań­bę XXI wie­ku i wzy­wa rząd Kana­dy do natych­mia­sto­we­go oraz bez­wa­run­ko­we­go zaprze­sta­nia tego skan­da­licz­ne­go i urą­ga­ją­ce­go pod­sta­wo­wym zasa­dom huma­ni­ta­ry­zmu pro­ce­de­ru. Do pro­te­stu przy­łą­cza się rów­nież orga­ni­za­cja pol­skich repor­ta­ży­stów Sto­wa­rzy­sze­nie Kra­jo­wy Klub Repor­ta­żu. Wyra­ża­my pogląd, że jeśli wła­dze Kana­dy zlek­ce­wa­żą sta­no­wi­sko świa­to­wej opi­nii publicz­nej, pań­stwo to powin­no spo­tkać się z mię­dzy­na­ro­do­wy­mi sankcjami.

Dość zabi­ja­nia, dość okru­cień­stwa, dość bez­myśl­nej rze­zi żywych istot.

Na podstawie informacji PAP oraz Fundacji Viva! – Akcja dla Zwierząt. Opracowanie i komentarz Redakcja Nieznanego Świata.