Cyruliczki, akuszerki, lekarki

W pra­wie wszyst­kich reli­giach mono­te­istycz­nych Bóg został przed­sta­wio­ny jako męż­czy­zna. Tak­że sta­ro­żyt­ne legen­dy czy póź­niej­sze zapi­ski kro­ni­kar­skie snu­ją jedy­nie opo­wie­ści o wojach, cesa­rzach, odkryw­cach i innych przed­sta­wi­cie­lach tej płci, pomniej­sza­jąc zna­cze­nie pań w dzie­jach cywi­li­za­cji. A jest ono z całą pew­no­ścią ogrom­ne oraz trud­ne do prze­ce­nie­nia. Przez stu­le­cia pozo­sta­jąc w cie­niu męż­czyzn, kobie­ty z wiel­kim tru­dem i deter­mi­na­cją zdo­by­wa­ły sobie pra­wo wyko­ny­wa­nia roz­ma­itych zawodów

PRZECZYTAJ TAKŻE

Dźwięki dla ciała i nie tylko…

By móc decydować, trzeba wiedzieć

Od naj­daw­niej­szych cza­sów dostęp­ne im zaję­cia ogra­ni­cza­ły się do pro­wa­dze­nia gospo­dar­stwa domo­we­go, opie­ki nad dzieć­mi, drob­ne­go han­dlu, pomo­cy przy upra­wie roli, czy też wytwa­rza­nia odzie­ży. Mogły być nauczy­ciel­ka­mi, pie­lę­gniar­ka­mi, ewen­tu­al­nie doglą­dać cho­rych. Jedy­ną pro­fe­sją zare­zer­wo­wa­ną dla nie­wiast, było położnictwo.

Białogłowy w dawnych wiekach

Śle­dząc losy poszcze­gól­nych kul­tur, może­my też spo­tkać zgo­ła odmien­ne podej­ście do roli kobiet w ówcze­snych spo­łe­czeń­stwach. U wie­lu ludów pier­wot­nych płeć żeń­ska mia­ła bar­dzo wyso­ki sta­tus. Wokół niej kon­cen­tro­wa­ły się wspól­no­ty pre­hi­sto­rycz­ne. Matriar­chat jest naj­praw­do­po­dob­niej naj­star­szą i naj­dłu­żej trwa­ją­cą w pra­dzie­jach struk­tu­rą spo­łecz­ną. Wyni­ka to z fak­tu, iż wła­śnie płeć pięk­na wyda­je na świat potom­stwo i trosz­czy się o nie. Tak­że Mat­kę Natu­rę koja­rzo­no w kobie­co­ścią, tak samo bowiem rodzi­ła i opie­ko­wa­ła się potom­stwem, darząc je miło­ścią. Ludzie cza­sów pre­hi­sto­rycz­nych, obser­wu­jąc zmien­ność przy­ro­dy, odna­leź­li ana­lo­gię do zmie­nia­ją­ce­go się cyklu życia kobie­ty. Kapłan­ki peł­ni­ły waż­ne funk­cje w życiu reli­gij­nym m.in. u Babi­loń­czy­ków czy Słowian.

Na prze­strze­ni dzie­jów naj­więk­szą esty­mą ota­cza­no nie­wia­sty w spo­łe­czeń­stwie egip­skim. Cie­szy­ły się one tam wie­lo­ma swo­bo­da­mi, były fak­tycz­ny­mi towa­rzysz­ka­mi życia swo­ich mężów, zaj­mo­wa­ły też eks­po­no­wa­ne sta­no­wi­ska. Przy­kła­dem może być cho­ciaż­by zna­na wszyst­kim Kle­opa­tra, naj­słyn­niej­sza kró­lo­wa kra­ju fara­onów. Tak­że kobie­ty etru­skie osią­ga­ły wyso­kie pozy­cje, rzad­ko spo­ty­ka­ne w ówcze­snej Euro­pie. Posłu­gi­wa­ły się wła­snym imie­niem i nazwi­skiem, potra­fi­ły czy­tać i pisać, były wła­ści­ciel­ka­mi skle­pów. Jed­na z inskryp­cji odna­le­zio­nych w Tarqu­inii zaświad­cza, że bia­ło­gło­wa spra­wo­wa­ła tam nawet urząd sędziego.