Tadeusz Miciński (1) – Prometeusz przykuty do galer

Prometeusz przykuty do galer – tak w wierszu Rycz burzo pisał o sobie Tadeusz Miciński (1873−1918): poeta, dramaturg, prozaik, teozof, twórca oryginalnego systemu filozoficznego. W swej twórczości sięgał do głębin duszy słowiańskiej, ukazał proces wtajemniczenia z jego meandrami i niebezpieczeństwami. Podejmował wątki ezoteryczne z późnych utworów Juliusza Słowackiego, zwłaszcza z poematu Król Duch, interpretując je w sposób na wskroś oryginalny. Wyprzedzający swoją epokę, niezrozumiany przez współczesnych, pozostawił przesłanie, które w XXI w. nabiera niepokojącej aktualności

Uzna­ny przez kry­ty­ków za ger­ma­no­fo­ba już ok. 1913 r. prze­wi­dział nie­bez­pie­czeń­stwa, jakie przy­nie­sie nie­miec­ki tota­li­ta­ryzm. Mag Twar­dow­ski – boha­ter jaseł­ko­we­go miste­rium Kró­lew­na Orli­ca stwier­dza bez ogró­dek: Niem­cy chcą rzą­dzić świa­tem.

W dra­ma­cie Mści­ciel Wene­ty autor odma­lo­wał syl­wet­kę pro­fe­so­ra Miki­lin­bur­ga – uczo­ne­go, któ­ry swój geniusz cał­ko­wi­cie poświe­cił roz­wo­jo­wi sztu­ki wojen­nej. Pro­jekt super­ar­ma­ty, czy pomysł bom­bar­do­wa­nia Lon­dy­nu z Zep­pe­li­nów to tyl­ko pre­lu­dium. W labo­ra­to­rium przy­go­to­wu­je zaraz­ki dżu­my do roz­rzu­ca­nia w sze­re­gach wro­gów. Sami agre­so­rzy będą zaś chro­nić się przy pomo­cy środ­ków antyseptycznych.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Echa wielkiej Medytacji NŚ 2024

Religia z Natury. Bóg w mózgu

Nowatorski projekt z zakresu inżynierii genetycznej przewiduje z kolei takie przetworzenie krwi dziecka słowiańskiego, aby stało się janczarem w armii germańskiej.

Niem­cy muszą zająć tere­ny od Renu po Dunaj. Pol­ska wej­dzie w skład Rze­szy Nie­miec­kiej jak Sak­so­nia, choć musi to tro­chę potrwać. Po co ta kome­dia huma­ni­zmu. Zwy­cię­żo­ny ma ustą­pić, ugiąć się – albo nie ist­nieć. Wte­dy też nie będzie kłam­li­wej ety­ki miło­sier­dzia dla nie­do­łę­gów – mówi uczo­ny uzna­ją­cy tyl­ko nie­miec­ką woj­sko­wość, naukę, nie­miec­ką roz­rod­czość i przyszłość.

Słowian chce pokonać, wykorzystując ich słabości: konflikty i animozje między poszczególnymi narodami, podobnie jak uczynili to Germanie podczas krucjaty przeciw Słowianom Połabskim w 1147 r.

Na kan­wie tych wyda­rzeń został osnu­ty dra­mat Koniec Wene­ty.