Jeszcze trochę pożyć…

Jako ludzie kochamy naszą wolność. Jednocześnie stworzyliśmy klatki i więzienia, by móc z tej wolności innych obrabować. Tak czy inaczej, życie zakończymy w ciasnej trumnie, zyskując być może dla duszy inną wolność, pozafizyczną… Francuski reżyser Alexandre Aja w swoim filmie Tlen (Oxygen) pokazuje dramatyczną walkę o przetrwanie, gdy człowiek budzi się w komorze kriogenicznej, w której pozostało 35 procent tlenu, i ma pełną świadomość faktu, że jego życie się kończy…

Aja, reży­ser, sce­na­rzy­sta i pro­du­cent, zade­biu­to­wał już w wie­ku osiem­na­stu lat krót­ko­me­tra­żo­wą czar­ną kome­dią Over the Rain­bow, za któ­rą nomi­no­wa­no go do Zło­tej Pal­my na Festi­wa­lu Fil­mo­wym w Can­nes w 1997 r.

Dwa lata póź­niej zre­ali­zo­wał posta­po­ka­lip­tycz­ną Furię na pod­sta­wie opo­wia­da­nia Julio Cor­ta­za­ra, a potem wie­le hor­ro­rów i thril­le­rów, m.in. reama­ke słyn­ne­go obra­zu Wesa Cra­ve­na Wzgó­rza mają oczy. W swo­im dorob­ku ma też man­gę wg sce­na­riu­sza Jun­ji Ito, któ­re­go uzna­je się za ojca chrzest­ne­go japoń­skie­go komik­so­we­go horroru.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Chrystus z Czarnobyla

Wszystko, wszędzie, naraz

Lekar­ka Liz Han­sen (Méla­nie Lau­rent) budzi się w komo­rze krio­ge­nicz­nej, nie pamię­ta­jąc, jak się tam dosta­ła. Jej wspo­mnie­nia są ze sobą pomie­sza­ne i nie­spój­ne, co zwięk­sza jesz­cze strach kobiety.

Na począt­ku nie ma nawet pew­no­ści, jak się nazy­wa. Na szczę­ście nie jest sama: odzy­wa się do niej MILO (ang. Medi­cal Inter­fa­ce Lia­ison Ope­ra­tor; gło­su udzie­la mu Mathieu Amal­ric) – sztucz­na inte­li­gen­cja, któ­rą tak zapro­gra­mo­wa­no, aby nasza boha­ter­ka mia­ła peł­ną opie­kę medyczną.