Big Bang według hinduizmu

Brahmandapurana to liczący ponad tysiąc lat, jeden z ważniejszych tekstów hinduistycznych opisujących powstanie Kosmosu. Wspomina o olbrzymim złotym jaju, z którego wyłoniła się Ziemia, Słońce, Księżyc i gwiazdy, a także czterogłowy Brahma – stwórca człowieka. Nie jest to jedyny w tej kulturze mit odnoszący się do początków otaczającej nas rzeczywistości oraz samego uniwersum

W sta­ro­żyt­no­ści nie­jed­no­krot­nie zasta­na­wia­no się pocho­dze­niem Natu­ry i rze­czy­wi­sto­ści. Na Zachód od Indii z bie­giem cza­su poli­te­izm ustą­pił miej­sca mono­te­izmo­wi. Poja­wił się abra­ha­mizm, dając począ­tek juda­izmo­wi, chrze­ści­jań­stwu, jak rów­nież islamowi.

W wie­rze­niach tych Bóg stwo­rzył świat ex nihi­lo – z nico­ści. Ponad­to, co istot­ne, zaświa­ty i rze­czy­wi­stość ludz­ka to w nich czę­sto dwie oddziel­ne sfe­ry bytu. W Indiach nato­miast spe­ku­lo­wa­no, co do moż­li­wo­ści zaist­nie­nia czy poja­wie­nia się bóstwa nie same­go z sie­bie, samo­ist­nie (exdeo).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Duża asteroida uderzy w Księżyc

SIMP i CWISE: osierocone gwiazdoplanety

Uwa­ża­no, że sko­ro na tym świe­cie nic nigdy nie powsta­je z nicze­go, podob­nie muszą wyglą­dać rze­czy po tam­tej stro­nie. Co istot­ne w związ­ku z taki­mi poglą­da­mi zako­rze­ni­ło się tam prze­ko­na­nie, że ziem­skie uni­wer­sum prze­ni­ka jakaś for­ma wszech­obec­nej isto­ty boskiej.

W wierzeniach zachodnich odpowiedzią na pytanie o to, co lub kto istniał na samym początku i nawet przedwiecznie, było przekonanie, że musiał to być sam Bóg.

W tra­dy­cji hin­du­istycz­nej tym­cza­sem zacho­wał się m.in. tekst zwa­ny Hym­nem stwo­rze­nia (Nasa­diya Suk­ta). W utwo­rze tym roz­trzą­sa­na jest zagad­ka doty­czą­ca tego, co było u zara­nia dzie­jów, a nawet przed poja­wie­niem Wszech­świa­ta – nim cokol­wiek, co ist­nie­je, powstało.