Dżungla Babci Janiny

Za pomocą rąk lub różdżki diagnozowała, potem przekazywała energię, żeby wreszcie dopełnić terapii zapisaniem odpowiedniego zestawu ziół i udzieleniem tysiąca dobrych rad. Były one kopalnią wiedzy, ale niestety nikt nie zdążył ich spisać. Do pełnego specyficznej energii mieszkania inż. Janiny Kamińskiej przychodziły po radę i rozmowę tłumy ludzi

Bo wiesz… – pro­si­łem, żeby mówi­ła mi po imie­niu, kie­dy bowiem z Nią roz­ma­wia­łem, chcia­łem poczuć się uczniem, mają­cym dostęp do Jej tajem­nic, nie zaś gry­zi­piór­kiem zapi­su­ją­cym okru­chy życia – …ja mam swój wła­sny tele­graf bez drutu.

– Gdzie? Tu, w domu? – spy­ta­łem ner­wo­wo, bo cza­sy aku­rat były takie, że na kse­ro­ko­piar­kę trze­ba było mieć zezwo­le­nie, a tele­wi­zję sate­li­tar­ną miał tyl­ko Urban i Toeplitz.

PRZECZYTAJ TAKŻE

W czym tkwi siła rytuału?

Niezwykły potencjał kobiety

Zaśmia­ła się i potwier­dzi­ła: – Tak. Tu, w domu. Mówiąc to pode­szła do szaf­ki zawa­lo­nej książ­ka­mi i spo­mię­dzy nich wycią­gnę­ła może 30-cen­ty­me­tro­wy, dość rów­ny kijek z kil­ko­ma znacznikami.