Gdy Saturn i Neptun swe szlaki krzyżują

Wybory prezydenckie w naszym kraju odbędą się tuż przed utworzeniem ścisłej koniunkcji Saturna z Neptunem w Baranie. Ta wyjątkowa konfiguracja planet zdarza się w tym znaku raz na 400 lat! Obecnie zaś stanowi jedną ze składowych najpotężniejszego procesu zmian geopolitycznych ostatnich dziesięcioleci

25 maja 2025 roku do zna­ku Bara­na prze­su­wa się Saturn, dołą­cza­jąc do rezy­du­ją­ce­go w tym zna­ku Nep­tu­na, któ­ry gości w nim zale­d­wie od dwóch mie­się­cy. Tak zna­czą­ce prze­su­nie­cie pla­net jest zja­wi­skiem zasłu­gu­ją­cym na szcze­gól­ną uwa­gę astro­lo­gów. Przede wszyst­kim dla­te­go, że Nep­tun zmie­nia znak wyjąt­ko­wo rzad­ko, bo raz na ok. 14 lat. Jeśli cho­dzi o Satur­na, dzie­je się to zde­cy­do­wa­nie czę­ściej – wędrów­ka przez jeden znak zodia­ku zaj­mu­je mu mniej wię­cej 2,5 roku. Jed­nak fakt, iż pla­ne­ty te pra­wie w tym samym cza­sie prze­su­wa­ją się do nowe­go zna­ku, sta­no­wi o czymś nie­zwy­kłym, nie­co­dzien­nym i wyjąt­ko­wym – zwia­stu­ją­cym dale­ko idą­cą zmia­nę jako­ści cza­su. Ponad­to, pla­ne­ty, o jakich mowa, prze­miesz­cza­ją się nie tyl­ko do kolej­ne­go zna­ku, lecz przede wszyst­kim do pierw­sze­go zna­ku, któ­ry roz­po­czy­na cały zodiak! Jest to zatem zwia­stun zupeł­nie nowe­go porząd­ku, prze­bu­do­wy, rekon­struk­cji, świe­że­go roz­da­nia, wska­zu­je też na rodzą­cą się nową erę.

Gdy Słoń­ce prze­su­wa się do zna­ku Bara­na (co ma miej­sce zawsze 20 mar­ca), roz­po­czy­na się astro­no­micz­na wio­sna, a więc nowy cykl przy­ro­dy. Wszyst­ko budzi się do życia, na pół­ku­li pół­noc­nej Natu­ra się odra­dza, nastę­pu­je przy­spie­sze­nie. Baran to pierw­szy impuls życia, popęd, budze­nie sił wital­nych. Co wię­cej, Słoń­ce wcho­dząc do Bara­na rady­kal­nie zmie­nia swo­ją god­ność, gdyż w zna­ku tym znaj­du­je się w egzal­ta­cji, czy­li w wywyż­sze­niu. Jest niczym przyj­mo­wa­ny z naj­wyż­szy­mi hono­ra­mi król.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gwiezdna ciąża

Astrologia na co dzień

Saturn w tarapatach

Tym nie­mniej Saturn ma w tym zna­ku zgo­ła inne zna­cze­nie. Jest bowiem w upad­ku, czy­li poni­żo­ny – cał­kiem ina­czej niż Słoń­ce. Saturn źle się czu­je w tym popę­dli­wym i impul­syw­nym zna­ku, nie może wyka­zać się tym, z cze­go sły­nie, czy­li dys­cy­pli­ną, restryk­cją, porząd­kiem, umi­ło­wa­niem zasad. Co gor­sza, rygor może być tu pod­po­rząd­ko­wa­ny nie zasa­dom porząd­ku­ją­cym, lecz woli albo pra­gnie­niu jed­nost­ki, ewen­tu­al­nie jakieś jed­no­oso­bo­wej instan­cji, względ­nie poje­dyn­czej sile, któ­ra liczy się tyl­ko sama ze sobą. Saturn w Bara­nie kwe­stio­nu­je auto­ry­te­ty i sta­wia na jed­nost­kę. Na ogół ma zwią­zek z prze­mo­cą, for­so­wa­niem, wła­dzą sku­pio­ną w bar­dzo ści­słym gro­nie wza­jem­nie powią­za­nych osób, lecz przede wszyst­kim odno­si się do tego, co okrut­ne, bez­li­to­sne, gwał­tow­ne i przemocowe.

Satur­na w astro­lo­gii koja­rzy się z tzw. wiel­kim malef­kiem, czy­li pla­ne­tą zło­czyn­ną. Gdy jest dobrze poło­żo­ny, w odpo­wied­nim dla sie­bie zna­ku, na przy­kład w Kozio­roż­cu lub Wod­ni­ku, któ­ry­mi wła­da, albo w Wadze, gdzie jest wywyż­szo­ny – jego siła destruk­cyj­na male­je i prze­kształ­ca się w zasa­dę pozy­tyw­ną. Mani­fe­stu­je się wów­czas jako patron sta­bil­no­ści, trwa­ło­ści, dys­cy­pli­ny, wytrzy­ma­ło­ści, cier­pli­wo­ści, ambi­cji, goto­wo­ści do sta­wie­nia czo­ła roz­ma­itym trud­no­ściom i wyzwa­niom, bez­pie­czeń­stwa, sza­no­wa­nia gra­nic czy sumienności.

Gdy zawę­dru­je do któ­re­goś ze zna­ków swo­jej sła­bo­ści, takich jak Rak, Lew, czy wła­śnie Baran, łatwiej mani­fe­stu­je się jego zło­wro­ga zasa­da, w myśl słusz­ne­go skąd­inąd, śre­dnio­wiecz­ne­go prze­ko­na­nia, że nie ma nic gor­sze­go niż uszko­dzo­ny czy osła­bio­ny male­fik. A taki jest wła­śnie Saturn w Bara­nie, któ­ry z nie­po­ha­mo­wa­ną impul­syw­no­ścią i popę­dli­wo­ścią tego zna­ku będzie sze­rzyć strach, nie­ugię­tość, bez­dusz­ność, mrocz­ne ambi­cje, abne­ga­cję, destruk­cję oraz przymus.