Gdy Wszechświat stanie się otchłanią

Temat koń­ca świa­ta zaprzą­ta ludz­ką wyobraź­nię od nie­pa­mięt­nych cza­sów. O tym, co wów­czas wyda­rzy się z Zie­mią i nami mówią nie tyl­ko reli­gie, ale tak­że poszcze­gól­ne dzie­dzi­ny nauki. Upa­dek cywi­li­za­cji, czy prze­stro­gi przed apo­ka­lip­tycz­ny­mi kata­kli­zma­mi regu­lar­nie gosz­czą w dys­ku­sji publicz­nej. Apo­ka­lip­sa głę­bo­ko zako­rze­ni­ła się w naszej świa­do­mo­ści, jed­nak­że roz­mo­wy o final­nym losie Wszech­świa­ta są mniej powszech­ne, choć rów­nie cie­ka­we i roz­pa­la­ją­ce wyobraź­nię. Ludz­ka rasa, w zna­nej nam for­mie, raczej (na szczę­ście?) tego nie docze­ka. Za miliar­dy lat, gdy Kosmos będzie umie­rał, może­my już nie ist­nieć, jed­nak ener­gia, któ­rą jeste­śmy, będzie się uno­sić w cza­so­prze­strze­ni, uczest­ni­cząc w tych wiel­kich, kosmicz­nych zdarzeniach.

Zacznij od Einsteina

Aby pod­jąć roz­wa­ża­nia na temat ewo­lu­cji nasze­go Uni­wer­sum oraz jego ewen­tu­al­ne­go począt­ku i koń­ca, nale­ży zacząć od klu­czo­wych odkryć. Współ­cze­sna kosmo­lo­gia roz­po­czę­ła swój wła­ści­wy bieg na prze­ło­mie XIX i XX w., kie­dy mło­dy Albert Ein­ste­in zaczy­nał roz­my­ślać o podró­żach na pro­mie­niu świa­tła. Te eks­pe­ry­men­ty myślo­we – jak sam zwykł je nazy­wać – sta­ły się zarze­wiem rewo­lu­cyj­nych koncepcji.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Wbrew fizyce i anatomii ludzkiego ciała

Aktywacja połączeń międzywymiarowych

Szcze­gól­na teo­ria względ­no­ści (STW), osta­tecz­nie sfor­mu­ło­wa­na przez nie­go w 1905 r., oba­li­ła kla­sycz­ne rozu­mie­nie cza­su i prze­strze­ni – ten pierw­szy prze­stał być uni­wer­sal­ną mia­rą porząd­ku­ją­cą na swej osi zda­rze­nia we Wszech­świe­cie, zmie­nia­jąc się w ska­lę indy­wi­du­al­ną dla ukła­dów fizycz­nych poru­sza­ją­cych się wzglę­dem sie­bie ruchem jed­no­staj­nym. Kon­se­kwen­cją tego rozu­mo­wa­nia sta­ło się rów­na­nie E=mc², okre­śla­ją­ce rów­no­waż­ność mate­rii i ener­gii. Od cza­su, gdy wzór ten został uzna­ny za praw­dzi­wy, fizy­cy uży­wa­ją go do wie­lu obli­czeń w pra­cach nad odtwo­rze­niem poszcze­gól­nych eta­pów kosmicz­nej ewolucji.