Oko, które widzi. Oko, które wie

Symbol wszechwidzącego boskiego oka towarzyszy człowiekowi od czasów najdawniejszych. Swoją historią wyprzedza religie monoteistyczne. Z łatwością możemy się przekonać, jak bardzo głęboko zapuścił on swoje korzenie w sztuce, wierzeniach i magii, zwłaszcza ochronnej

Gwa­ran­tu­ję, że nie trze­ba szu­kać dale­ko. Praw­do­po­dob­nie spo­tka­cie go Pań­stwo w pobli­skim koście­le. W ogól­nej cha­rak­te­ry­sty­ce znak ten nawią­zu­je do Stwór­cy, świa­tła, wie­dzy, jasno­wi­dze­nia, boskiej ochro­ny. Dostrze­ga­my go w hie­ro­gli­fach i rze­mio­śle arty­stycz­nym oraz biżu­te­rii sta­ro­żyt­ne­go Egip­tu – to maje­sta­tycz­ne Oko Horu­sa (lub Ra), boga nie­ba, przed­sta­wia­ne­go pod posta­cią soko­ła, któ­re jest jed­nym z naj­słyn­niej­szych sym­bo­li tej kul­tu­ry od anty­ku po cza­sy współczesne.

Pra­we oko boga ozna­cza­ło Słoń­ce a odpo­wia­da­ło za aktyw­ność oraz przy­szłość. Lewe z kolei nawią­zy­wa­ło do pasyw­ne­go Księ­ży­ca i prze­szło­ści. Zesta­wio­ne razem dawa­ły peł­nię spoj­rze­nia zarów­no w dzień, jak też w nocy, zatem sym­bo­li­zo­wa­ły wszech­wie­dzę. Pod­da­ni fara­ona byli prze­ko­na­ni, że nie­zwy­kłe oko pozwa­la patrzeć na wszel­kie pro­ble­my z lep­szej per­spek­ty­wy, jak rów­nież w prze­strzeń nie­ma­te­rial­ną, w któ­rej rzą­dzi­li umarli.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Karma i ludzki los a wolna wola

Echa Wielkiej Medytacji NŚ 2024 – cz. 3