Spod tej samej gwiazdy

Astro­lo­gia part­ner­ska, któ­ra cie­szy się dziś spo­rą popu­lar­no­ścią, zna­na była już w anty­ku, cho­ciaż to dopie­ro współ­cze­sność, gdy mał­żeń­stwa nie są aran­żo­wa­ne spo­łecz­nie czy kul­tu­ro­wo, nada­ła jej tak dużą rangę.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Symbole stopni zodiaku

Era Neptuna (2025−2039)

W cza­sach nowo­żyt­nych, a już szcze­gól­nie w XX wie­ku, wypra­co­wa­no sze­reg metod inter­pre­ta­cyj­nych, mają­cych na celu osza­co­wa­nie szan­sy stwo­rze­nia uda­ne­go związ­ku przez kon­kret­ną parę. Cho­dzi o to, by usta­lić, czy będzie on szczę­śli­wy, czy raczej pełen gnie­wu, kon­flik­tów, nie­po­ro­zu­mień – i osta­tecz­nie dopro­wa­dzi do roz­sta­nia partnerów.

Począt­ko­wo, w astro­lo­gii antycz­nej reper­tu­ar tech­nik inter­pre­ta­cyj­nych był dość ubo­gi, ale na tyle zna­czą­cy, że wyzna­czył stan­dar­dy, z któ­rych korzy­sta­li póź­niej astro­lo­go­wie kolej­nych epok, dosko­na­ląc swój warsz­tat. Daw­niej roz­wa­ża­nia na temat part­ner­stwa i łącze­nia się ludzi w pary, albo oddzia­ły­wa­nia dwóch osób na sie­bie, opie­ra­ły się na tak zwa­nej synastrii.

To dość oso­bli­wie brzmią­ce sło­wo, uży­wa­ne dziś jako syno­nim astro­lo­gii part­ner­skiej, pocho­dzi od grec­kie­go wyra­że­nia suna­stria, nawią­zu­ją­ce­go do naro­dzin pod tą samą gwiaz­dą (gr. aster – gwiaz­da). Ina­czej mówiąc, to, co łączy dwie oso­by, to fakt, iż przy­szły na świat pod wpły­wem tych samych pla­net, albo jesz­cze pre­cy­zyj­niej – w swo­ich horo­sko­pach uro­dze­nio­wych mają w iden­tycz­nych miej­scach te same pla­ne­ty, co gwa­ran­tu­je poja­wia­nie się mię­dzy nimi zgo­dy i ser­decz­no­ści.