Zamknięte krzywe czasowe i naruszanie paradoksów

Czas jest podstawowym parametrem Wszechświata. Na jego tle rozgrywa się cały spektakl życia we wszystkich jego formach. Jednym z największych marzeń fantastów są podróże przez czas, które pozwolą zobaczyć przeszłość, a może i przyszłość. Wielu marzy, że kiedyś będziemy dysponowali także zdolnością do korekty wydarzeń i zmiany biegu dziejów. Czy naprawdę jest to możliwe?

Każ­dy podej­mu­je w swo­im życiu nie­zli­czo­ną licz­bę decy­zji – od zupeł­nie nie­istot­nych, po bar­dzo poważ­ne. Fun­da­men­tal­ne wybo­ry czę­sto rodzą ogrom­ne pro­ble­my, z któ­rych potem cięż­ko wybrnąć. Inni nato­miast bło­go­sła­wią swo­je decy­zje, twier­dząc, że nawet gdy­by mogli cof­nąć się w prze­szłość i doko­nać ponow­ne­go wybo­ru, zro­bi­li­by tak samo.

Rzad­ko kie­dy o podró­żach w cza­sie mówi się tyl­ko i wyłącz­nie w kate­go­rii sen­ty­men­tal­nej, jako quasi-tury­stycz­nych wędrów­kach do minio­nych zda­rzeń i miejsc. Ludzi inte­re­su­je bar­dziej to, jak mogą doko­nać ponow­nej inte­rak­cji z sytu­acja­mi, któ­re chcie­li­by prze­żyć ina­czej (czy­taj: napra­wić przeszłość).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Wbrew fizyce i anatomii ludzkiego ciała

Aktywacja połączeń międzywymiarowych

Wie­lu fizy­ków jed­nak kate­go­rycz­nie odrzu­ca moż­li­wość wpły­wa­nia na bieg dzie­jów, a naj­czę­ściej wyko­rzy­sty­wa­nym tu argu­men­tem jest tzw. para­doks dziad­ka i jego warian­ty. Cho­dzi o to, że ponoć nie moż­na cof­nąć się w cza­sie, by zabić wła­sne­go ojca, zanim się uro­dzi­li­śmy. Jeśli bowiem to zro­bi­my, prze­sta­nie­my istnieć.